| کد | pr-11118 |
|---|---|
| نام | احسان |
| نام خانوادگی | فیاضی |
| سال تولد | 1364 |
| وضعیت جسمی | فقدان حرکتی |
| نوع فعالیت | علمی-فرهنگی |
| زبان | فارسی |
| تحصیلات | دکترای معماری |
| مهارت | تا سطح استادی دانشگاه تهران پیش آمده است. اکنون در دانشگاه هنرهای زیبای تهران تدریس می کند. |
| اهم فعالیت ها | فعالیت‌ها: عنوان دوم طراحی یادمان شهدای گمنام و شهدای مجلس شورای اسلامی، عنوان سوم مسکن موقت بعد از زلزله و سوانح، رتبه چهارم تیمی در طراحی میدان امام خمینی(ره) قم، ارائه طرح پژوهشی مناسب سازی پردیس ها برای معلولین، همکاری نیمه وقت با شرکت های طراحی و معماری، همکاری در طراحی پروژه های شاخص مانند مباحث ساختمان های صنعتی فشار گاز، مشارکت در طراحی مجتمع های مسکونی و ساختمان اداره مرکزی منطقه آزاد قشم، فقط بخشی از فهرست کارنامه موفقیت ها و فعالیت های اوست. |
| کشور | ایران |
| استان | تهران |
| متن زندگی نامه |
دکتر احسان فیاضی، نخبه برتر جشنواره جوانان حضرت علی اکبر(ع) در گفت وگو با : سقـف بــرای آرزوهایتــان نگذاریــد نویسنده: سوسن صادقی گـــــــروه جامعه :دکتر احسان فیاضی، 28 ساله، دکترای رشته معماری از دانشکده هنرهای زیبا دارد. او به واسطه بیماری دیستروفی (ضعف ماهیچه)، ویلچرنشین است. به قول خودش، بیماری اش شبیه بیماری استیون هاوکینگ، فیزیکدان انگلیسی است. این فیزیکدان، الگوی او هم هست. احسان فیاضی از موفقیت اش با وجود معلولیت می گوید و اینکه: «... بارها دوستان و آشنایان به علت فقر فرهنگی به خانواده ام می گفتند مرا اذیت نکنند و اجازه ندهند من درس بخوانم! حتی در یکی از دانشگاه ها یکی از استادانم با تحقیر گفت چرا رشته معماری را انتخاب کردم که خیلی در من تاثیر منفی گذاشت و بدترین خاطره زندگی من شد، اما همان موجب شد که بیشتر تلاش کنم. این استاد را در مراحل بعد هم دیدم. گفت تا کجا می خواهی پیش بروی؟! من تا سطح استادی دانشگاه تهران پیش آمدم. اکنون در دانشگاه هنرهای زیبای تهران تدریس می کنم و می خواهم به پیشرفتم ادامه دهم.» ادامه حرف هایش را بخوانید. کارنامه فیاضی احسان فیاضی می گوید: «تا 12 سالگی مانند تمام بچه ها سالم بودم، اما کم کم مشکلات حرکتی برایم پیش آمد. بیماری مانع از ادامه تحصیلم نشد و در این راه پدر و مادرم بسیار سختی و زحمت کشیدند به طوری که قبل از ویلچرنشینی، پدرم مرا کول می کرد و به مدرسه می برد.» هم اکنون، عنوان دوم طراحی یادمان شهدای گمنام و شهدای مجلس شورای اسلامی، عنوان سوم مسکن موقت بعد از زلزله و سوانح، رتبه چهارم تیمی در طراحی میدان امام خمینی(ره) قم، ارائه طرح پژوهشی مناسب سازی پردیس ها برای معلولین، همکاری نیمه وقت با شرکت های طراحی و معماری، همکاری در طراحی پروژه های شاخص مانند مباحث ساختمان های صنعتی فشار گاز، مشارکت در طراحی مجتمع های مسکونی و ساختمان اداره مرکزی منطقه آزاد قشم، فقط بخشی از فهرست کارنامه موفقیت ها و فعالیت های اوست. درس خواندن در مدارس عادی، رمز موفقیت اینکه معلولین را از افراد عادی جدا کنند کار درستی نیست؛ چراکه این جدا سازی موجب می شود معلولان منزوی شوند، مگر معلولیت ذهنی و خاص باشد. فیاضی هم یکی از رمزهای موفقیتش را رقابت با افراد سالم می داند: «چون در مدرسه عادی درس خواندم، همیشه خودم را با آن ها مقایسه کردم و تلاش کردم از آن ها بهتر شوم. از طرف دیگر، این کار کمک می کند که افراد عادی به توانایی های معلول پی برده و او را راحت تر قبول کنند.» آرزو که سقف ندارد هر کس سقف آرزویی دارد، اما هیچ چیز فیاضی را راضی نمی کند: «من سخت راضی می شوم و فکر می کنم خیلی جای پیشرفت دارم، اما در حال حاضر دوست دارم مدرک فوق دکترا در رشته انرژی، آن هم در یکی از دانشگاه های مطرح خارج از کشور بگیرم تا بتوانم برای کشورم که 20 سال آینده در این زمینه مشکل خواهد داشت مثمرثمر باشم. دوست دارم در پست های کلیدی در وزارتخانه های شهرسازی و مسکن، شهرداری یا بهزیستی ایفای نقش کنم؛ چرا که می توانم با درک معلولان و داشتن دانش لازم، در مناسب سازی شهری به هموطنانم به ویژه سالمندان کمک کنم؛ چرا که در چند سال آینده، جمعیت سالمند ایران بشدت افزایش می یابد و فضاهای شهری باید برای آنان هم مناسب سازی شود.» عقب نشینی و ناامیدی، ممنوع نگاه منفی و تخریب کننده و عقب نشینی و ناامیدی ممنوع»، از عبارات مورد علاقه فیاضی است. او می گوید:« هر کس باید به کاری که علاقه دارد بپردازد و نیروهای منفی که از بیرون به او تحمیل می شود را از خود دور کند. چه افراد سالم و چه کسانی که دچار معلولیت و محدودیت شده اند نباید خود را ببازند. باید همیشه فعال و پویا بود؛ چرا که زندگی ادامه دارد.» رنج فیاضی: بی توجهی به معلولین این نخبه برتر، با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کرده تا به اینجا رسیده است، اما آنچه بیشتر او را رنج می دهد بی توجهی به معلولین به علت عملی نکردن مناسب سازی فضاهای شهری و اجرا نشدن قانون جذب 3درصدی شاغلان از بین معلولان است. فیاضی می گوید: «چون رشته ام معماری است می دانم سطح شهر چه ایرادهایی دارد و می توانم به رفع مشکلات رفت و آمد این قشر کمک کنم؛ در بعضی شهرهای بزرگ مانند تهران و مشهد، کارهایی صورت گرفته اما چون ناظر خوبی نداشته کارها اصولی انجام نشده است، به عنوان نمونه محل تردد معلولان، شیب های تندی دارد. در خارج از ایران یک دانشجوی معماری برای این که مشکلات معلولین را درک کند، روی ویلچر می نشیند و در شهر و محل های مختلف تردد می کند تا مشکل آنان را در طراحی ها فراموش نکند، اما در ایران چه؟ از طرف دیگر معلولان هم باید شغل داشته باشند و مسئولان باید به این قشر تحصیلکرده اعتماد کنند و از آن ها در اداره کارها بهره ببرند.» روزنامه ایران، شماره 5391 به تاریخ 27/3/92، صفحه 12 |
| تاریخ ثبت در بانک | 13 آبان 1395 |