| کد | pr-10073 |
|---|---|
| نام | سعید |
| نام خانوادگی | صادقیان‌پور |
| سال تولد | 1371 |
| وضعیت جسمی | فقدان حرکتی |
| نوع فعالیت | ورزشی |
| زبان | فارسی |
| مهارت | قهرمان جهان تکواندو اولین اعزامم 27 شهریور 2015 چین تایپه بود برای این که به مسابقات اعزام شوم در انتخابی تیم ملی قهرمان هشت دوره جهان را شکست دادم. دومین اعزامم مسابقات جهانی ترکیه بود که همه بزرگان تکواندو جهان بودند. دومین مسابقه‌ام با مهمت بود و یک سالن پر از طرفداران ترک، مهمت اولین شکستش را جلو من داد و این شیرین‌ترین اتفاق زندگیم بعد از طلای جهان بود. سومین اعزامم مسابقات قهرمانی آسیا 2016 بود همین فرودینی که گذشت جالب این که من اول طلای جهان را گرفتم بعد طلا آسیا را، حریف فینالم باز هم باتبایار مغول بود./ چهارمین اعزامم مسابقات قهرمانی آفریقا بود |
| کشور | ایران |
| متن زندگی نامه |
آوای رسا ماهنامه فرهنگی اجتماعی / تیرماه 1395 / شماره 70 ذبیح جلیلی هر وقت دو طلای المپیک بگیرم از ورزش خداحافظی می‌کنم مصاحبه با سعید صادقیان‌پور، قهرمان جهان تکواندو از خودت بگو از گذشته‌ات از این که چه اتفاقی افتاد که دستت را از دست دادی؟ محله نعیم آباد یزد به دنیا آمدم در تاریخ 22 مهر 1371 تا شش سالگی ساکن خانه مادر بزرگم بودیم خانه‌ایی قدیمی درکوچه مهر. بچه که بودم خیلی شر بود همه از دستم عاصی بودند. وقتی از خانه مادربزرگم رفتیم، شش یا هفت سال بیشتر نداشتم که بدترین اتفاق زندگیم رخ داد اتفاقی که جریان زندگیم را عوض کرد همان طور که گفتم من پسر بچه شری بودم جلو خانه ما یک جوب آب بزرگ بود و این بهانه‌ایی بود که هر کس در تیررس من قرار می‌گرفت خواه، ناخواه خیس می‌شد و هیچ کس از این قائله مستثنی نبود، خلاصه مطلب این که یک روز داشتیم با بچه‌ها آب بازی می‌کردیم که یکی از بچه‌ها تا خواست خیسم کند من عقب عقب بدون این که پست سرمرا نگاه کنم تا خط کشی وسط خیابان رفتم که ناگهان یک شی محکم به پشتم برخورد کرد نگو که آن شی چیزی جز یک ماشین خاور غولپیکر بدقواره نبود تا روی زمین افتادم چیزی نمانده بود سرم را زیر بگیرد که اگر گرفته بود من الان اینجا نبودم، تا سرم را از زیر ماشین دزدیدم درست ماشین رو دستم ترمز کرد و کاملاً دستم زیر ماشین له شد همان موقع خیلی زود من را به بیمارستان رساندند که دکتر مربوطه راه کاری جز قطع شدن دست نداشت و شاید هم اگر راه کاری بود امکاناتش در یزد نبود. چطور شد به ورزش‌های رزمی علاقمند شدی؟ نزدیک خانه ما یک باشگاه کنگ فو بود و اگر اشتباه نکنم ده سال بیشتر نداشتم کار هر روزه‌ی من این بود که رو نیمکت کنار باشگاه بنشینم و نگاه کنم حرکاتی را که می‌دیدم توی خانه تمرین می‌کردم. دست و پا شکسته بود ولی با خودم فکر می‌کردم برای خودم جکی چان شدم. مادرم چون علاقه‌ام را دید من را در همان باشگاه ثبت نام کرد اولین مربی ورزشیم مادرم بود چون اگر من را نمی‌دید شاید همان موقع بی‌خیال ورزش شده بودم. از تیم ملی بگو از مسابقات بین المللی که شرکت کردی از سه طلا و یک نقره‌ایی که طی این سه سال کسب کردی؟ اولین اعزامم 27 شهریور 2015 چین تایپه بود برای این که به مسابقات اعزام شوم در انتخابی تیم ملی قهرمان هشت دوره جهان را شکست دادم. دومین اعزامم مسابقات جهانی ترکیه بود که همه بزرگان تکواندو جهان بودند. دومین مسابقه‌ام با مهمت بود و یک سالن پر از طرفداران ترک، مهمت اولین شکستش را جلو من داد و این شیرین‌ترین اتفاق زندگیم بعد از طلای جهان بود. سومین اعزامم مسابقات قهرمانی آسیا 2016 بود همین فرودینی که گذشت جالب این که من اول طلای جهان را گرفتم بعد طلا آسیا را، حریف فینالم باز هم باتبایار مغول بود. چهارمین اعزامم مسابقات قهرمانی آفریقا بود در کشور مصر بندر سعید که هم اسم خودم بود و برایم خوش یمن، در این مسابقات چون نفر یک رنکینگ جهان بودم مسابقه اولم را استراحت خوردم دو مسابقه بعدی را ناک اوت کردم و فینال به سانجاک قد بلند ازبک روبه‌رو شدم. من چون قدم 175 سانتی‌متر بیشتر نیست سانجاک برایم خیلی بلند بود که فقط یک لحظه به خودم آمدم و گفتم من که مهمت سامی را شکست و این حریف نمی‌تواند برای طلایی شدن من مشکلی ایجاد کند و همین طور هم شد او را هم با اختلاف شکست دادم و الان اینجا کنار تو نشستم و نه تو از پرسیدن خسته می‌شوی و نه من از حرف زدن. به عنوان قهرمان ملی مسئولین تربیت بدنی و هیئت تکواندو چه برخوردی با تو داشتند؟ نقره آسیا را که گرفتم از کسی خبری نشد حتی یک تماس تلفنی جهت تبریک هم به من نشد. طلای جهان را که گرفتم یک سکه به من هدیه دادند که راضی به زحمتشان نبودم. من 700 هزار تومان از فدراسیون حقوق می‌گیرم که همه‌اش را سر تغذیه خرج می‌کنم و گاهی اتفاق افتاده که برای برگشت به یزد پول بلیتم را باید از پدرم بگیرم اگر به همین منوال به بی‌مهری‌هایشان ادامه دهند استانم را عوض می‌کنم تا حداقل در مخارج اولیه‌ام محتاج کسی نباشم. بزرگ‌ترین آرزو؟ قهرمانی المپیک فقط همین، مسابقات ریو که نشد و طوری که حساب کردم المپیک 2020، 28 ساله هستم و المپیک 2024، 32 ساله من اگر 2 مدال المپیک بگیرم از ورزش خداحافظی می‌کنم. |
| تاریخ ثبت در بانک | 3 شهریور 1395 |