| متن |
لانگاکر ضمن زیر سوال بردن نظریههای سنتی در مورد مقولههای زبانی توصیفات طرحوارهای از آنهاارائه داد. دستور مدل لانگاکر به چگونگی رمزگذاریزیرنظامهای دستوری مفاهیم مربوط به فضا و زمان و پدیدههای شناختی توجه و زاویه دید در زبان میپردازد. پژوهش حاضر میکوشد تا با مقایسه مقولهبندی زبانی در دانشآموزان بینا، کمبینا و نابینا تفاوت میزان آشنایی سه گروه را با مقولههای زبانی و توزیع آنها در جمله آشکار کند. روش: روش نمونهگیری همتایابی فردی بود. بدین ترتیب که افراد بینا از نظر عوامل مختلف اجتماعی متناسب با گروه نابینا-کمبینا انتخاب شدند. ابزار این پژوهش پرسشنامهای محقق ساخته است که پس از رواییسنجی و پایاییسنجی بازبینی شد و سپس روی نمونه اصلی اجرا شد. در این پژوهش در مجموع صد و شصت دانشآموز مقطع دبستان (پیشدبستانی تا پنجم) شرکت داشتند که در مدارس دو استان یزد و قم تحصیل میکردند. یافتهها: دادهها به دو صورت کمی و کیفی تحلیل شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش حاکی از میانگین بالاتر افراد گروه بینا در اکثر مقولات زبانی مورد سوال در پرسشنامه بود. همچنین یافتههای این پژوهش همسو با تحقیقات پیشین نشان داد کودکان کمبینا نسبت به دو گروه دیگر اسمهای انتزاعی را در سنین بالاتری فرا میگیرند. نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد افراد گروه نابینا و کمبینا در مقایسه با بینایان در کاربرد مقولههای زبانی اسمی و رابطهای میانگین رتبه پایینتری داشتند. پس میتوان گفت نقص سیستم ادراکی بینایی آسیبی جدی بر فرآیند فراگیری مقولههای رابطهای به میزان گستردهتر و مقولههای اسمی به میزان کمتر وارد میکند.
|
