| متن |
در این نوشتار به روانکاوی شخصیت بشار بن برد، شاعر نابینا و پرآوازه عصر عباسی اول می پردازیم. تلاش ما این است که با به کارگیری نظریات روانشناسانی چون آدلر، رانک و فروید با تکیه بر زندگی و پارهای از آثار وی، انگیزهها و روحیات شاعر که در آفرینش شعری او موثر بوده، کشف و درک کنیم. در این جستار، محیط اجتماعی شاعر به عنوان عامل شکل دهنده شخصیت او یاد شده، سپس تیپ شخصیتی رواننژند (نروتیک) بشار بن برد از دیدگاه رانک تبیین گردید و عقده حقارت او با توجه به دیدگاه آدلر ارائه شد و سرانجام از اختلال شخصیتی که بشار از آن رنج می برده است (اختلال شخصیت ضد اجتماعی) و احتمالا منشا بسیاری از هجوهای اوست، سخن گفته شد. مکانیسم دفاعی جبران که بشار از آن به عنوان سپری برای سرپوش گذاشتن بر معایب خود از جمله نابیناییاش استفاده کرده، از دیدگاه فروید بررسی شده است.
|
