| متن |
جوامع انسانی بطور طبیعی متشکل از گستره‌ی وسیعی از تفاوت‌هاست،بخشی از این تفاوت‌ها مربوط به شرایط جسمی،حسی و ذهنی افراد جامعه است که به اصطلاح این افراد معلول یا دارای ناتوانی نامیده می‌شوند.بررسی روابط بین فردی این گروه و افراد عادی جامعه از جهت پذیرش یا عدم پذیرش متقابل حائز اهمیت است.در این پژوهش روابط بین دانش‌آمزوان عادی و همسالان دارای ناتوانی در قالب یک پژوهش کیفی مورد بررسی قرار گرفت.بدین‌ترتیب که در 01 مدرسه 19 نفر دانش‌آموز دارای نیازهای ویژه و 93 نفر دانش‌آموز عادی مشغول به تحصیل در مدارس تلفیقی مورد مصاحبه قرار گرفته و با استفاده از روش مقایسه‌ی مداوم1،مطالب حاصل از مصاحبه‌ها در قالب 4 مقوله جمع‌بندی شدند که این چهار مقوله عبارت بودند از:1.دوستی 2.رفتارهای آزاردهنده 3.رفتارهای حمایت‌آمیز 4.جداسازی/عادی‌سازی. نتایج نشان داد که بیشتر دانش‌آموزان عادی تفاوت‌های موجود در همسالان خود را پذیرفته و روابط دوستانه‌ی توأم با حمایت بین آنها وجود دارد،رفتارهای آزاردهنده به حدی نیود که مانع از حضور دانش‌آموزان دارای ناتوانی در مدارس عادی شود.هر دو گروه معتقد بودند نباید در مدارس اقدام به جداسازی و گروه‌بندی دانش‌آموزان نمود.
|
