| متن |
بر اساس آمارهای جهانی تقریبا 01 درصد جمعیت هرکشور را معلولان تشکیل می‌دهند.به عبارت دیگر از هر 01 نفر ساکنان یک کشور یک نفر به نحوی نیاز به کمک دارد.معلول کسی است که به علت ضایعه‌ای ارثی یا اکتسابی نتواند از عهده کاری برآید که سایر افراد همسن او با معلومات و تجربیات مساوی انجام می‌دهند.آنها نیازهای مختلفی دارند که باید به موقع تشخیص داده و برآورده شوند.یکی از نیازهای اساسی آنها،اشتغال است.پذیرفتن این اصل که انتخاب آزادانه شغل،کار کردن در شرایط مطلوب و مناسب،امنیت در برابر بیکاری،حق مسلم هرانسانی است،ضرورت توجه و تأکید بر آموزش و اشتغال معلولان را بیش از پیش مورد تأیید قرار می‌دهد.که در ماده 911 قانون کار جمهوری اسلامی ایران نیز به این امر اشاره شده است. توانبخشی،مجموعه‌ای از خدمات و اقدامات پزشکی،آموزشی،حرفه‌آموزی و اجتماعی است،که برای بازتوانی جسمی،روانی،ذهنی،و اجتماعی و حرفهء معلولان و ارتقای سطح کارآیی آنها تا بالاترین حد ممکن برای دستیابی معلول به یک زندگی مستقل در جامعه عرضه می‌شود.توانبخشی شغلی جزئی از روند مستمر و هماهنگ توانبخشی است که از طریق راهنمایی و آموزش شغلی،معلول را برای شناخت خدمات شغلی و اشتغال در شغل مناسب یاری می‌دهد. معلولان نیز مانند افراد عادی باید پس از گذراندن مراحل لازم،شغل مناسب خود را انتخاب کنند و به انجام آن مشغول شوند.مراحل راهنمایی شغلی معلولان عبارت است از گزینش،آموزش،به‌کارگماری و اشتغال که توسط تیم توانبخشی شغلی که همکاری و مشارکت گروهی از افراد با تخصص‌های متعدد را می‌طلبد،صورت می‌گیرد. روش‌های متعددی برای اشتغال معلولان مورد عمل قرار می‌گیرد که عبارتند از:خوداشتغالی،شرکت‌های تعاونی، اشتغال حمایت‌شده،اشتغال در منزل و توانبخشی شغلی جامعه‌نگر. تحقیقات مختلف سودمندی توانبخشی شغلی معلولان را از لحاظ اقتصادی،اجتماعی و...نشان داده‌اند.
|
