| متن |
هدف تحقیق حاضر، مقایسه پردازش اطلاعات اولیه بینایی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، بیماران مبتلا به افسردگی اساسی و افراد به هنجار می باشد. بدین منظور، 32 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی (15 بیمار حاد و 17 بیمار مزمن(، بیمار مبتلا به افسردگی اساسی (14 بیمار همراه با علایم روان پریشی و 18 بیمار همراه بدون علایم روان پریشی( و 32 نفر از افراد به هنجار با دامنه سنی 19 تا 51 سال انتخاب گردیدند. هر سه گروه آزمودنی بر اساس متغیرهای، جنس، سن و سطح تحصیلات همتا سازی شده و توسط آزمایه پوشش معکوس بینایی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن بود که بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی در مقایسه با بیماران مبتلا به افسردگی اساسی و افراد به هنجار در تمام فواصل بین تحریکات (ISI) 100, 80, 60, 40, 20) هزارم ثانیه) آزمایه پوشش معکوس بینایی به طور معنا داری ضعیف تر عمل کرده بودند. همچنین، بیماران مبتلا به افسردگی اساسی در مقایسه با افراد به هنجار در تمام فاصله بین تحریکات 100, 80, 60, 40, 20) هزارم ثانیه) آزمایه پوشش معکوس بینایی به طور معنا داری دارای عملکرد ضعیف تری بودند. مقایسه میانگین های سه گروه آزمودنی در حالت بدون پوشش نشان داد که بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی در مقایسه با بیماران مبتلا به افسردگی اساسی و افراد به هنجار نمرات ضعیف تری را کسب کرده بودند. ولی بین بیماران مبتلا به افسردگی اساسی و افراد به هنجار از این لحاظ تفاوت معنا داری مشاهده نگردید. نتایج تحلیل واریانس با تدابیر مکرر نشان داد که با افزایش فاصله بین تحریکات، عملکرد پوشش معکوس بینایی در هر سه گروه آزمودنی بهبود می یابد. در کل، نتایج تحقیق حاضر با نتایج سایر تحقیقات در فرهنگ های مختلف همسو می باشد و از اصول کلی حاکم بر پوشش معکوس بینایی حمایت می کند.
|
