| متن |
پژوهش اخیر در ارتباط با برنامه های تلفیقی ( یکپارچه سازی) در آبان ماه 1388 در مدارس تلفیقی و عادی شهر همدان انجام گرفت .هدف اصلی از انجام پژوهش مقایسه نگرش دانشآموزان تلفیقی با دانشآموزان مدارس عادی درباره برنامه تلفیق دانشآموزان ناشنوا بوده است .برای دستیابی به اهداف پژوهش، پس از اعمال تغییرات و انطباقهای ضروری ،از مقیاس نگرشسنج به پژوه (1991 ) استفاده شد. روش پژوهش حاضر علی – مقایسهای است .جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر شاغل به تحصیل در مدارس راهنمایی تلفیقی و عادی سطح شهر همدان در سال تحصیلی 89-88 13 تشکیل می دهد. روش نمونه گیری برای گروه اول ( دانش آموزان تلفیقی) بصورت در دسترس بوده و گروه دوم بصورت تصادفی از میان دانشآموزان عادی مشغول به تحصیل در دوره راهنمایی که با دانش آموزان ناشنوا تماس و ارتباط نداشتند، انتخاب شدند .در این پژوهش وضعیت دانش آموزان ناشنوا و کم شنوا به منزله متغیرهای مستقل و نمره کل آزمودنیها در پرسشنامه نگرش سنج به عنوان متغیر وابسته محسوب شد و چنین فرض شد که : بین نگرش دانشآموزان عادی شاغل به تحصیل در مدارس راهنمایی شبانه روزی دخترانه تلفیقی ( گروه اول ) و دانش آموزان عادی شاغل به تحصیل در مدارس راهنمایی دخترانه غیر تلفیقی( گروه دوم) نسبت به دانشآموزان ناشنوا و برنامه یکپارچهسازی آموزشی آنان تفاوت وجود دارد .برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون t و تحلیل واریانس یک طرفه و در صورت لزوم از آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه میانگین ها استفاده شد.نتایج پژوهش نشان داد که بین نگرش دانشآموزان راهنمایی شبانه روزی تلفیقی در مقایسه با نگرش دانشآموزان راهنمایی غیرتلفیقی ( عادی ) نسبت به دانشآموزان ناشنوا و یکپارچه سازی آموزشی آنان تفاوت معناداری وجود ندارد .
|
