کد sr-45289  
عنوان اول تاثیر کانونی کردن بینایی بر یادگیری یک مهارت حرکتی پرتابی در کودکان اتیسم آموزش پذیر  
نویسنده سمیرا جوانبخش  
نویسنده ژاله باقرلی  
نویسنده مرتضی طاهری  
نوع کاغذی  
مقاله نشریه رشد و یادگیری حرکتی - ورزشی  
شماره پیاپی 30  
سال 1396شمسی  
ماه زمستان  
شماره صفحه (از) 563  
شماره صفحه (تا) 576  
زبان فارسی  
متن اختلال طیف اتیسم یکی از ناتوانایی های رشدی است که جمعیت قابل ملاحظه ای از افراد هر جامعه ای به آن مبتلا می شوند. کودکان اتیسم دارای سیستم بینایی ناموزون بوده و در هنگام دریافت محرک پاسخ خیره شده بیش از حد را از خود نشان می دهند. تحقیقات نشان داده اند که بینایی در اکثر فعالیت های حرکتی، به ویژه فعالیت های که نیاز به هدف گیری روی موقعیت هدف دارند نقش بسزایی دارد. تحقیق حاضر به بررسی کانونی کردن بینایی در بهبود یادگیری یک تکلیف پرتابی در کودکان اتیسم می پردازد. 24 پسر 10 ساله به صورت تصادفی در دو گروه بینایی ویژه و بینایی معمولی به اجرای تکلیف پرتابی پرداخته و نتایج بدست آمده با استفاده ازآزمون تی مستقل و آنوا با اندازه های تکراری تجزیه و تحلیل شدند. تفاوت معنی داری بین نمرات پیش آزمون و دوره اکتساب نشان می دهد (05/0 > p) که گروه بینایی ویژه توانستند تکلیف را به خوبی یاد بگیریند. همچنین کانونی کردن توجه به کودکان اتیسم در بهبود اجرای تکلیف پرتابی در مقایسه با گروه بینایی معمولی در یاددداری کمک بسزایی می کند. نتایج تحقیق حاضر بیان می کند که کانونی کردن بینایی شرایط یادگیری مهارت پرتابی را در کودکان اتیسم بهبود می بخشد. از طرفی کانونی کردن بینایی در کودکان اتیسم منجر به اجرای بهتر این مهارت پرتابی در یادداری در مقایسه با شرایط بینایی معمولی می شود.
کلید واژگان: اتیسم، بینایی ویژه، بینایی معمولی، یادداری، تکلیف پرتابی  
تاریخ ثبت در بانک 17 اردیبهشت 1400