| کد | sr-45183 |
|---|---|
| عنوان اول | تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم |
| نویسنده | اکرم احمدی |
| نویسنده | زهره رئیسی |
| نوع | کاغذی |
| مقاله نشریه | سلامت روان کودک |
| شماره پیاپی | 16 |
| سال | 1397شمسی |
| ماه | پاییز |
| شماره صفحه (از) | 69 |
| شماره صفحه (تا) | 79 |
| زبان | فارسی |
| متن |
زمینه و هدف حضور کودک مبتلا به هر نوع ناتوانی، تنیدگی فزاینده ای را به هر یک از اعضای خانواده تحمیل می کند بدین ترتیب پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون - پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم شهر اصفهان در سال 1396 تشکیل دادند که از میان آنان 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جایدهی شدند و به دلیل ریزش نمونه، 10 نفر در گروه آزمایش و 12 نفر در گروه گواه باقی ماندند. ابزار پژوهش پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) بود. افراد گروه آزمایش، 8 جلسه 90 دقیقه ای درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند ولی برای گروه گواه هیچ مداخله ای اعمال نشد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته ها نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و مولفه های آن (تحمل پریشانی هیجانی، برآورد ذهنی پریشانی، و تنظیم تلاش ها برای تسکین پریشانی) تاثیر مثبت دارد (0/05>p) ولی مداخله نتوانست مولفه تحمل جذب شدن به وسیله هیجانات منفی را بهبود بخشد. نتیجه گیری بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با افزایش انعطاف پذیری روان شناختی و دیگر شاخص های سلامت روان مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم می تواند در افزایش تحمل پریشانی آنها موثر باشد. کلید واژگان: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، تحمل پریشانی، مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم |
| تاریخ ثبت در بانک | 12 اردیبهشت 1400 |