| کد | sr-45178 |
|---|---|
| عنوان اول | مقایسه متغیرهای کینماتیکی اندام تحتانی در راه رفتن کودکان ناشنوا و شنوا |
| نویسنده | امیرحسین صدری |
| نویسنده | مهدی مجلسی |
| نویسنده | امیر علی جعفرنژاد گرو |
| نوع | کاغذی |
| مقاله نشریه | پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی |
| شماره پیاپی | 28 |
| سال | 1397شمسی |
| ماه | پاییز و زمستان |
| شماره صفحه (از) | 201 |
| شماره صفحه (تا) | 213 |
| زبان | فارسی |
| متن |
سابقه و هدف ارتباط بین کینماتیک راه رفتن و نقص در شنوایی تاکنون به درستی شناخته نشده است. هدف پژوهش حاضر مقایسه متغیرهای کینماتیکی مفاصل اندام تحتانی طی راه رفتن در کودکان ناشنوا در مقایسه با کودکان سالم بود. مواد و روش ها 15 کودک ناشنوا با اختلال شنوایی دو طرفه (سن 79/1±26/11 سال) و 15 کودک سالم به طور هدفمند به عنوان گروه کنترل (سن 55/1±53/10 سال) انتخاب شدند. یک سیستم تحلیل حرکتی با چهار دوربین Vicon (Oxford Metrics, Oxford, UK) جهت ثبت داده های کینماتیک اندام تحتانی (با فرکانس نمونه برداری100 هرتز) استفاده شد. در این پژوهش شاخص عدم تقارن زوایای مفاصل اندام تحتانی طی فاز اتکا و نوسان راه رفتن محاسبه شد. در این مطالعه برای تحلیل آماری از تست تی مستقل استفاده شد و همچنین سطح معناداری برابر 05/0 گرفته شد. یافته ها نتایج نشان داد که مقادیر پلنتارفلکشن مچ پای سمت راست در مرحله اتکا و نوسان راه رفتن در گروه ناشنوا نسبت به گروه سالم به ترتیب حدود 37 درصد (0/002=P) و حدود 93 درصد (0/012=P) بالاتر بود. همچنین اوج اولیه فلکشن زانو در اندام سمت چپ، طی مرحله اتکا راه رفتن در گروه ناشنوا کاهش معناداری نسبت به گروه سالم داشت (حدود 12 در صد؛ 0/022=p). مقادیر شاخص عدم تقارن اوج زاویه دورسی فلکشن مفصل مچ پا طی دو فاز اتکا (0/011=p) و نوسان (0/015=P) راه رفتن در گروه ناشنوا بزرگ تر از گروه سالم بود. نتیجه گیری کاهش اوج فلکشن زانو در لحظه تماس پاشنه با زمین و افزایش شاخص عدم در کودکان ناشنوا طی راه رفتن می تواند با نرخ آسیب بیشتر در این افراد مرتبط باشد. از این نتایج می توان در پروتکل توان بخشی کودکان ناشنوا استفاده نمود. کلید واژگان: راه رفتن، کینماتیک، ناشنوا، عدم تقارن |
| تاریخ ثبت در بانک | 12 اردیبهشت 1400 |