| کد | sr-45131 |
|---|---|
| عنوان اول | تاثیر برنامه آموزش توجه مشترک بر کنش های اجرایی و تعامل اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم با کنش وری بالا |
| نویسنده | حمیده سادات خادمی |
| نویسنده | حمید علیزاده |
| نویسنده | نورعلی فرخی |
| نویسنده | فرنگیس کاظمی |
| نوع | کاغذی |
| مقاله نشریه | سلامت روان کودک |
| شماره پیاپی | 17 |
| سال | 1397شمسی |
| ماه | زمستان |
| شماره صفحه (از) | 122 |
| شماره صفحه (تا) | 134 |
| زبان | فارسی |
| متن |
زمینه و هدف اوتیسم نوعی اختلال عصب شناختی تحولی است که جبنه های مختلف تحول کودک را تحت تاثیر قرار می دهد. نارسایی در توجه مشترک یکی از نخستین نشانه های تشخیص اختلال اوتیسم به حساب می آید. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش توجه مشترک بر کنش های اجرایی و تعامل اجتماعی در کودکان با اختلال اوتیسم با کنشوری بالا انجام گرفت. روش طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه مورد مطالعه شامل 30 نفر از کودکان مبتلا به اوتیسم در دامنه سنی پیش دبستانی شهر تهران در سال 1396 بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند.آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 13 جلسه یک ساعته، تحت مداخله برنامه آموزش توجه مشترک قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش مقیاس نمره گذاری اختلال اوتیسم گیلیام (گارس، 1994)، پرسشنامه عصب شناختی کولیج (کولیج، 2002)، ونیمرخ مهارت های اجتماعی اسکات بلینی (2007) بودند. یافته ها نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری نشان داد که بین گروه ها در کنش های اجرایی تفاوت معنی دار وجود دارد ولی در تعامل اجتماعی تفاوت معنا دار نیست. نتایج همچنین نشان داد که میانگین گروه آزمایش در کنش های اجرایی (06/41) بیشتر از میانگین گروه گواه (93/48) است و در سطح 001/0 معنی دار است. تفاوت بین میانگین گروه آزمایش در تعامل اجتماعی (89/100) با گروه گواه (97/100)، معنادار نبود. نتیجه گیری بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که نارسایی در توجه مشترک یکی از ویژگی های اصلی کودکان مبتلا به اوتیسم است و بهبود این مهارت، سبب تسهیل تحول کوردک در سایر کنش ها می شود. کلید واژگان: توجه مشترک، کودکان اوتیسم با کنش وری بالا، کنش های اجرایی، تعامل اجتماعی |
| تاریخ ثبت در بانک | 9 اردیبهشت 1400 |