| کد | sr-44840 |
|---|---|
| عنوان اول | مداخلات مربوط به درمان اختلالات خودتنظیمی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم: بررسی مروری روایی |
| نویسنده | سیمین اسدی |
| نویسنده | حسین سورتیجی |
| نوع | کاغذی |
| مقاله نشریه | دانشکده پزشکی اصفهان |
| شماره پیاپی | 590 |
| سال | 1399شمسی |
| ماه | هفته دوم آبان |
| شماره صفحه (از) | 655 |
| شماره صفحه (تا) | 663 |
| زبان | فارسی |
| متن |
مقدمه اختلال طیف اوتیسم، از شایع ترین اختلالات رشدی در میان کودکان است که در سال های اولیه ی کودکی ظهور می کند. این کودکان، آشفتگی در خودتنظیمی در سطوح مختلف از جمله جسمی، حسی، روانی، هیجانی و اجتماعی دارند. این در حالی است که ارتباط واضح میان خودتنظیمی و زبان و نیز یادگیری و رشد کلی وجود دارد. بنابراین، قبل از این که بتوانیم مهارت های رشدی کودک را مورد هدف قرار دهیم، لازم است با فرایند خودتنظیمی در کودکان آشنا شویم. این مقاله با هدف مرور منابع به منظور بررسی مداخلات مربوط به درمان اختلالات خودتنظیمی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تدوین شد. روش ها: این مطالعه، یک پژوهش مروری روایی بود. برای یافتن مطالعات مرتبط با هدف پژوهش، جستجو در پایگاه های انگلیسی Ot seeker، Google Scholar و Pubmed با استفاده از واژگان کلیدی انگلیسی Autism، Intervention، Self-regulation، Management و پایگاه فارسی Scientific Information Database (SID) با واژگان کلیدی فارسی اوتیسم و خودتنظیمی انجام شد و در نهایت، 18 مطالعه ی مرتبط بر اساس معیار ورود انتخاب شد. یافته ها: مرور منابع نشان داد مداخلات مربوط به درمان اختلالات خودتنظیمی در این کودکان شامل دارودرمانی، درمان های مبتنی بر پردازش و یکپارچگی حسی، درمان های رفتاری و شناختی- رفتاری، انواع خاصی از ماساژها، اسب سواری درمانی، مداخلات گروهی و طب چینی می باشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد انتخاب و به کارگیری نوع خاصی از مداخله برای هر کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، وابسته به سن عقلی، شدت اوتیسم و محیط کودک است. همچنین، عوامل مربوط به فرد، تعامل و محیط، بر توانایی کودک برای تنظیم کردن خود تاثیر می گذارند کلید واژگان: اوتیسم، اختلالات خودتنظیمی، مداخله |
| تاریخ ثبت در بانک | 3 اردیبهشت 1400 |