| کد | sr-25888 |
|---|---|
| عنوان اول | بررسی تاثیر آموزش توجه اشتراکی بر میزان آغازگری-پاسخ دهی اجتماعی کودکان دارای اختلال اوتیسم: پژوهش مورد منفرد |
| نویسنده | ناهید وکیلی زاد |
| نویسنده | مختار ملک پور |
| نویسنده | سالار فرامرزی |
| نوع | کاغذی |
| مقاله نشریه | فصلنامه علوم پیراپزشکی و توانبخشی |
| شماره پیاپی | سال 6 شماره 3 |
| سال | 1396شمسی |
| ماه | پاییز |
| زبان | فارسی |
| متن |
هدف اختلال اوتیسم مشکلات زیادی را برای کودک ایجاد می کند. آغازگری -پاسخ دهی اجتماعی، یکی از این مشکلات است که تاثیر قابل توجهی بر مهارتهای رشدی و تحولی کودک دارد. با توجه به این، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش توجه اشتراکی بر میزان آغازگری-پاسخ دهی اجتماعی کودکان دارای اختلال اوتیسم انجام گرفت. روش بررسی جامعه آماری شامل کلیه کودکان دارای اختلال اوتیسم در شهر اصفهان بود. از آنجا که پژوهش حاضر، به دنبال موارد خاص و یا غیرمعمول بود، از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. بر این اساس، سه کودک زیر 6 سال که علائم و نشانه های اختلال اوتیسم را داشتند، به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقیاس تشخیص اوتیسم گیلیام (GARS) و مقیاس سنجش رفتاری تعاملات اجتماعی در کودکان خردسال (BASYC) بود. در این پژوهش از روش مورد منفرد با طرح A-B و پیگیری استفاده شد. یافته ها میانگین نمرات از 30/95، 40/77 و 40/37 برای هر سه آزمودنی در خط پایه به 51/05، 50/05 و 50/38 در موقعیت مداخله رسید. طی تحلیل دیداری نمودار داده ها، مداخله در هر سه آزمودنی اثربخش بود. درصد غیرهمپوشی داده ها (PND) در دو موقعیت خط پایه و مداخله برای هر سه شرکت کننده به ترتیب 70%، 90% و 90% بود. این اثربخشی در موقعیت مداخله نیز همچنان قابل مشاهده بود. نتیجه گیری با توجه به نتایج بدست آمده می توان این گونه قضاوت کرد که آموزش توجه اشتراکی، روشی مناسب جهت بهبود آغازگری-پاسخ دهی اجتماعی در کودکان دارای اختلال اوتیسم است و می توان از این روش، در مراکز آموزشی و درمانی کودکان دارای اختلال اوتیسم استفاده کرد. کلیدواژگان: آموزش توجه اشتراکی، آغازگری، پاسخ دهی اجتماعی، اختلال اوتیسم |
| تاریخ ثبت در بانک | 7 اسفند 1398 |