| کد | sr-25652 |
|---|---|
| عنوان اول | ارتباط ناهنجاری های قامتی با کیفیت زندگی و خودکارآمدی نابینایان و کم بینایان |
| نویسنده | جلیل مرادی |
| نویسنده | مریم عبادی |
| نویسنده | شهناز شهرجردی |
| نویسنده | مسعود گلپایگانی |
| نوع | کاغذی |
| مقاله نشریه | فصلنامه کومش |
| شماره پیاپی | 77 |
| سال | 1398شمسی |
| ماه | زمستان |
| شماره صفحه (از) | 78 |
| شماره صفحه (تا) | 84 |
| زبان | فارسی |
| متن |
هدف هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط ناهنجاری های قامتی با کیفیت زندگی و خودکارآمدی نابینایان و کم بینایان بود. مواد و روش ها تعداد 100 نفر از افراد نابینا و کم بینا (با میانگین سن 34 سال شامل 48 مرد و 52 زن) که زیر نظر انجمن نابینایان و کم بینایان شهر اراک بودند، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش ناهنجاری های قامتی از آزمون نیویورک، برای ارزیابی کیفیت زندگی از پرسش نامه کیفیت زندگی sf-36 و ارزیابی خودکارآمدی از پرسش نامه خودکارآمدی شرر (Sherer general self efficacy) استفاده شد. پرسش نامه ها با مصاحبه تکمیل شد. نتایج با استفاده از ضریب هم بستگی پیرسون و رگرسیون خطی تحلیل شد. یافته ها نتایج نشان داد که کیفیت زندگی در افراد مطلوب بود اما خودکارآمدی در حد متوسط بود. بین ناهنجاری های قامتی با کیفیت زندگی و خودکارآمدی در نابینایان و کم بینایان ارتباط معکوس و معناداری وجود دارد (05/0P<). هم چنین ناهنجارهای قامتی به صورت معکوس پیش بینی کننده معناداری برای متغیرهای کیفیت زندگی و خودکارآمدی بود (02/0=P). نتیجه گیری به طور کلی نتایج نشان داد که ارزیابی ناهنجاری های قامتی در افراد کم بینا و نابینا از اهمیت ویژه ای برخوردار است و افراد دارای ناهنجاری ها قامتی بیش تر، دارای خودکارآمدی و کیفیت زندگی پایین تری هستند. شناسایی این ناهنجاری ها و اصلاح آنها نقش موثری در افزایش کیفیت زندگی و خوکارآمدی این افراد دارد. کلید واژگان: کیفیت زندگی، خودکارآمدی، ناهنجاری قامتی، کم بینایی و نابینایی |
| تاریخ ثبت در بانک | 4 بهمن 1398 |