| متن |
هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش برنامهٔ فرزندپروری مثبت بر ارتباط والدین با کودک آهسته گام خویش بود.پژوهش حاضر، یک مطالعهٔ شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون–پس‌آزمون و گروه کنترل است. جامعهٔ آماری این پژوهش، شامل کلیهٔ والدین دانش‌آموزان آهسته گام مشغول به تحصیل در مقطع ابتدایی در سال1394-1393 شهر سمنان بود و نمونهٔ این پژوهش، 30 زوج از والدین دانش‌آموزان آهسته گام بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس از مدارس شهر سمنان انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی در 8 جلسهٔ آموزشی برنامه فرزندپروری مثبت (هر هفته یک جلسه و هر جلسه 90 دقیقه) شرکت کردند؛ در حالی که به گروه کنترل هیچ آموزشی ارائه نشد. ابزار استفاده در این پژوهش پرسشنامهٔ جمعیت‌شناختی و مقیاس رابطهٔ والد–کودک پیانتا (1994) بود. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری با به‌کارگیری نرم‌افزار SPSS(نسخه 22) تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها حاکی از تفاوت معنادار نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون(05/0 (p<بود. می‌توان نتیجه گرفت برنامهٔ فرزند پروری مثبت باعث بهبود روابط والدین و فرزند می‌شود.
|
