| کد | sr-25613 |
|---|---|
| عنوان اول | رابطه خودکارآمدی والدینی و خودبخشایشگری با تعامل مادر- کودک در مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی |
| نویسنده | جعفر بهادری خسروشاهی |
| نوع | کاغذی |
| مقاله نشریه | توانمندسازی کودکان استثنایی |
| شماره پیاپی | دوره 8، شماره 2 |
| سال | 1396شمسی |
| ماه | تابستان |
| زبان | فارسی |
| متن | هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی والدینی و خودبخشایشگری با تعامل مادر- کودک در مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی انجام شد.روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران دارای کودک کمتوان ذهنی مراجعه‌کننده به موسسات نگهداری این کودکان در شهر تبریز تشکیل میدادند که از این تعداد 110 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری دادهها از مقیاس ارزیابی مادر- کودک (رابرت، 1961)، مقیاس خودکارآمدی والدینی (دومکا و همکاران، 1996) و پرسشنامه خودبخشایشگری (ول و همکاران، 2008) استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل دادهها با روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام گرفت.یافتهها: نتایج نشان دادند بین پذیرندگی فرزند و خودکارآمدی والدینی و احساسات و کنشها و باورهای خودبخشایشگری رابطه مثبت (مستقیم) و معناداری وجود دارد. همچنین بین بیشحمایتگری، سهلگیری افراطی و طرد فرزند با خودکارآمدی والدینی و خودبخشایشگری رابطه منفی (معکوس) و معناداری وجود دارد. از طرفی نتایج تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام نشان داد که خودکارآمدی والدینی و مولفه احساسات و کنشهای خودبخشایشگری میتوانند تغییرات تعامل مادر- کودک را در مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی پیش‌بینی کنند.نتیجهگیری: با توجه به اینکه تقویت خودکارآمدی والدینی و خودبخشایشگری منجر به افزایش تعامل مادر و کودک در فرزندان کمتوان ذهنی میشود، برنامهریزی جهت افزایش خودکارآمدی و خودبخشایشگری به مادران کودکان کمتوان ذهنی میتواند منجر به افزایش تعاملات بین مادر و کودک گردد. |
| تاریخ ثبت در بانک | 3 بهمن 1398 |