کد sr-25312  
عنوان اول تاثیر آموزش مهارت های دوست یابی در افزایش رفتارهای اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم  
نویسنده الهه استوی  
نویسنده عباسعلی حسین خانزاده  
نویسنده مهناز خسروجاوید  
نویسنده سید ولی الله موسوی  
نوع کاغذی  
مقاله نشریه مجله مطالعات ناتوانی  
شماره پیاپی 11  
سال 1394شمسی  
ماه سال  
شماره صفحه (از) 298  
شماره صفحه (تا) 306  
زبان فارسی  
متن هدف
در میان گروه های مختلف کودکان با نیازهای ویژه، کودکان مبتلا به اختلال های طیف اوتیسم، در مهارت های اجتماعی و به ویژه در مهارت های دوست یابی مشکلات فراوانی دارند. پژوهش حاضر با هدف تاثیر آموزش مهارت های دوست یابی در افزایش رفتارهای اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم انجام شد.
روش بررسی
پژوهش حاضر از نوع آزمایشی است و از طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش عبارت از تمامی کودکان مبتلا به اوتیسم سنین 5 تا 7 سال شهر کرج در سال تحصیلی 93-92 بود. نمونه مورد مطالعه نیز 22 نفر از این کودکان با توجه به شرایط ورود به پژوهش بود که براساس روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل به شیوه تصادفی جایدهی شد. برای جمع آوری داده ها در این پژوهش از مقیاس اوتیسم بهر (آیونگ. بارون-کوهن، ویل رایت و الیسون، 2008) و پرسشنامه سنجش رفتار اجتماعی (فرم معلم) (آشر و کاسدی، 1992) استفاده شد. در این مطالعه به گروه آزمایش طی 10 جلسه به مدت 5 هفته مهارت های دوست یابی آموزش داده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده تحلیل داده ها به کمک نرم افزار spss با استفاده از میانگین و انحراف معیار و از روش استنباطی تحلیل کواریانس استفاده شد.
یافته ها
نتایج نشان داد که آموزش مهارت های دوست یابی موجب کاهش رفتار خجالت/ کناره گیری کودکان مبتلا به اوتیسم شده است (0٫001>p) اما در تعاون اجتماعی (0٫11>p)، پرخاشگری (0٫07>p) و مزاحمت اجتماعی (0٫12>p) آنان تاثیری نداشته است.
نتیجه گیری
نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که آموزش مهارت های دوست یابی باعث کاهش گوشه گیری کودکان مبتلا به اوتیسم می شود، بنابراین می تواند در طراحی برنامه های مداخله توسط متخصصین و مربیان مورد استفاده قرار بگیرد.
کلید واژگان: اوتیسم، مهارت دوست یابی، رفتار اجتماعی  
تاریخ ثبت در بانک 23 دی 1398