| کد | sr-25193 |
|---|---|
| عنوان اول | از محرومیت تا توانمندی ناشنوایان |
| نویسنده | زهره قاری |
| نوع | کاغذی |
| مقاله نشریه | تعلیم و تربیت استثنایی |
| شماره پیاپی | 152 |
| سال | 1397شمسی |
| ماه | مرداد و شهریور |
| شماره صفحه (از) | 27 |
| شماره صفحه (تا) | 34 |
| زبان | فارسی |
| متن |
زمینه این مقاله مروری بر تاریخچه ناشنوایان و زبان آنها دارد تا جایگاه افراد ناشنوا در جهان و به دنبال آن در ایران مشخص گردد. مطالعه و بررسی ناشنوایان در ابعاد مختلف، به نوبه خود، به شناخت واهمیت زبان اشاره منتهی می شود. ناشنوایان در طول تاریخ با دو دیدگاه و تفکر متفاوت مورد بررسی قرار گرفته اند: دیدگاه پزشکی که ناشنوا را عقب مانده و دارای نقص حواس می داند و دیدگاه جامعه شناسی که ناشنوا را موجودی اجتماعی می داند که مانند هر قوم و ملتی زبان و فرهنگ خاص خود را دارد. دیدگاه اول منجر به حرکت گفتاری/شفاهی و ایجاد روش هایی مانند تلفیقی شد و دیدگاه دوم باعث پدید آمدن حرکت زبان اشاره/دستی گردید. پیامد نظر اول انزوا و گوشه گیری ناشنوایان و نابودی تعداد زیادی زبان اشاره در دنیا شد و نتیجه دیدگاه دوم تحقیق و پژوهش زبانی و بروز توانمندی های ناشنوایان شد که به نوبه خود به پیشرفت جامعه ناشنوا و سپس جامعه جهانی منتهی گشت. زبان اشاره همانند زبان های گفتاری یک زبان کامل است و از همه عناصر زبانی موجود در زبان های گفتاری برخوردار است. این زبان نیز دارای گویش و لهجه های فراوانی می باشد. نتیجه گیری افراد ناشنوا به دلیل استفاده از زبان اشاره از حس دیداری بالایی برخوردار هستند و همین امر باعث شده دارای خلاقیت ها و توانمندی های ادراکی و فرهنگی منحصر به فردی باشند که می تواند به توسعه علوم در زمینه های مختلف منجر گردد. در این مقاله توضیح بیشتری در این زمینه ارائه شده است. کلیدواژگان: حرکت، جنبش گفتاری، جنبش دستی، دیدگاه پزشکی، دیدگاه اجتماعی، زبان اشاره |
| تاریخ ثبت در بانک | 20 دی 1398 |