| توضیحات |
مهم ترین عامل ارتباط بین انسان ها، توانمندی در برقراری ارتباط از روش های مختلف مانند گفتار، نوشتار و زبان اشاره می باشد. ناتوانی افراد کم شنوا و ناشنوا در برقراری ارتباط صمیمانه، هم چنین نبود آموزش مرسوم با توجه به نیازهای جامعه، باعث کنارگذاری این افراد شده است. این پژوهش به دنبال معرفی سیستمی می باشد که متن فارسی را دریافت کرده و بعد از انجام پردازش زبان طبیعی لازم، آن را به زبان اشاره فارسی تبدیل کند. برای انجام این مهم با چالش های متعددی چون کمبود حرکات اشاره به نسبت تعداد کلمات موجود در زبان فارسی و هم چنین مشکل ابهام و جناس در برخی کلمات موجود در متون فارسی مواجه هستیم، برای همین منظور معماری سیستم های مشابه قابل استفاده نمی باشد. بنابراین معماری پیشنهاد شده است که با استفاده از ارتباط بین ماژول های برطرف کردن جناس و هم چنین ماژول تبدیل متن ورودی به دنیای ناشنوایان، با استفاده از آنتولوژی طراحی شده برای آن ها، نرخ کارایی سیستم مترجم متن فارسی به زبان اشاره فارسی را بهبود بخشیده و باعث افزایش دقت و کارایی در سیستم مترجم شده است.
|
