مقاله نشریه
کد sr-22843  
عنوان اول برای معلولان تعیین تکلیف نکنیم  
نویسنده آرتین افشین فر  
نوع کاغذی ، الکترونیک  
مقاله نشریه روزنامه ایران، صفحه توانش  
شماره پیاپی 14 مرداد 1395  
زبان فارسی  
متن «برای معلولان تعیین تکلیف نکنیم»، آرتین افشین‌فر، 14 مرداد 1395.
در یکی از کشورهای پیشرفته دنیای امروز از جایی که همواره به تمدن و پیشرفت و تکنولوژی شناخته شده است خبری منتشر شد؛ خبری که هفته گذشته همه را در بهت فرو برد، مردی ژاپنی به یک مرکز نگهداری معلولان حمله کرد و 19 نفر از معلولان را کشت این فرد که از کارمندان سابق همین مرکز بود بعد از دستگیری در نخستین صحبت‌هایش به پلیس گفت: «بهتر است معلولان محو شوند و اثری از آنان نباشد.» جدا از دلخراش بودن این حادثه نخستین نکته‌ای که به ذهن می‌رسد این است که چرا معلولان؟
این افراد که همواره طعم نابرابری‌های اجتماعی را چشیده‌اند نه از امکانات بیشتری سهم برده‌اند و نه در مواقعی این چنینی توان دفاع از خود را دارند.
به همین دلیل است که در حوادثی از این دست بیشترین آسیب را می‌بینند.
نکته‌ای که به نظرم عمق این حادثه را بیشتر می‌کند جمله مرد قاتل است: «بهتر است معلولان محو شوند» این چند کلمه مجرم جای تفکر بسیار دارد. چه می‌شود که یک انسان دلش می‌خواهد انسان دیگری محو شود و اثری از او نباشد این تنفر از معلولیت از کجا می‌آید جز این است که این فرد مدت‌های مدیدی با این افراد سر و کار داشته و ممکن است همواره با خود فکر می‌کرده که چرا باید چنین هزینه‌ها و مراقبت‌هایی از افراد معلول صورت بگیرد در حالی که همین هزینه را می‌توان برای افراد سالم جامعه کرد که بازدهی بیشتری هم داشته باشند!
متأسفانه در چنین دیدگاهی افراد معلول تنها به عنوان «مصرف کننده» در جامعه دیده می شوند؛ مصرف کننده هایی که فایده ای ندارند!
نگاه‌هایی از این دست در جامعه ما هم وجود دارد کسانی هستند که معتقدند چه لزومی دارد که برای معلولان هزینه شود؟ یا چرا باید امتیاز خاصی داشته باشند و.... یعنی فرد خود را در جایگاهی قرار می‌دهد که برای دیگران تعیین تکلیف می‌کند!
بارها و بارها افراد معلول با چنین افرادی در جامعه روبه‌رو شده‌اند کلماتی مثل اینکه «تو که نمی‌بینی مجبوری بیایی سینما» یا «تو که نمی‌تونی راه بری واسه چی با ویلچرت اومدی تو خیابون» و... برای افراد معلول بیگانه نیست. همین کلمات است که ذهنیت افراد را می‌سازد.
همین باعث می‌شود که به خودمان حق بدهیم یک معلول بینایی نباید به سینما و تئاتر بیاید چون نمی‌بیند و همین اندیشه‌های کوچک ممکن است از ما هم مجرمی همانند مرد ژاپنی بسازد. بیایید اندیشه‌های کوچکمان را اصلاح کنیم.
 
تاریخ ثبت در بانک 10 آذر 1397