| کد | sr-22801 |
|---|---|
| عنوان اول | تنها ماندم اما هرگز تسلیم نشدم: گفت و گو با نسین اسماعیلی، ناشنوای موفق |
| به کوشش | راضیه کباری |
| نوع | کاغذی |
| مقاله نشریه | روزنامه ایران، صفحه توانش |
| شماره پیاپی | 8 مهر 1395 |
| زبان | فارسی |
| متن |
«تنها ماندم اما هرگز تسلیم نشدم: گفت و گو با نسین اسماعیلی، ناشنوای موفق»، راضیه کباری، 8 مهر 1395. ناشنوایی معلولیتی است که ارتباط فرد و جامعه اطرافش را دشوار می سازد. در بهترین حالت ناشنوایان از دایره لغات محدودتری نسبت به افراد همسنگ خود برخوردارند و به ویژه در محاورات با مشکل روبرو هستند. در این میان آنها که خواسته اند، توانسته اند چنان توانایی خود را در این زمینه بالا ببرند که باورش برای دیگران محال به‌نظر آید. دانشجوی امروز دکترای فلسفه هنر و مدرس دانشگاه، نسرین اسماعیلی یکی از این افراد است. اگر روبه‌روی کسی باشد با مهارت ویژه‌اش در لب خوانی و گفتاری سلیس کمتر کسی باور می‌کند، افت شنوایی عمیق دارد. می‌گوید: از بدو تولد کم شنوایی 45 درصدی مادرزادی داشتم، ، به‌دلیل ازدواج فامیلی. پزشکان گفته بودند شنواییم از این هم کمتر می‌شود. یادم هست آن روزها، مادرم با همتی ستودنی برایم کتاب می‌خواند تا دایره واژگانم افزایش یابد. به این ترتیب تا 7سالگی بیشتر اشعار سهراب سپهری و فروغ فرخزاد را برایم خوانده بود و من تلاش می‌کردم آنها را حفظ کنم. بعدها هم، اغلب اشعار حافظ را برایم می‌خواند. اسماعیلی می‌افزاید: ناشنوایی من پیشرونده بود تا آنجا که الان افت شنوایی من شدید، حدود 90 درصد است و بدون سمعک اصلاً نمی‌شنوم. به مرور که خواندن را آموختم، شروع کردم به کتاب خواندن. زمانی که دبیرستان را تمام کردم بیشتر آثار ادبی مهم و در دسترس آن دوران را خوانده بودم آثار تولستوی، چخوف، شعرهای شعرای مهم و... البته در زبان آموزی و بیشتر در مکالمات و صحبت‌های عامیانه و روزمره که کمتر به گوشم خورده بود مشکل داشتم و هنوز دارم. چون زبان آموزی من با مطالعه کتاب شکل گرفته بود. در کودکی، به‌دلیل کم شنوایی، ارتباط برقرار کردن با بچه‌های دیگر برایم سخت بود از این‌رو به سمت هنر گرایش پیدا کردم. از 6 سالگی به کلاس نقاشی رفتم و یادگیری نقاشی را شروع کردم. این هنرمند، سال 81، در رشته نقاشی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، پذیرفته می‌شود و نقاشی را به صورت جدی پی می‌گیرد کارشناسی ارشد را در همین رشته و در دانشگاه تربیت مدرس می‌خواند و اکنون دانشجوی دکترای «فلسفه هنر» است. او 6 سالی است که در دانشگاه‌های آزاد و علمی کاربردی و همچنین در جهاد دانشگاهی تدریس می‌کند و هنر درمانی را با تمرکز بر هنر نقاشی ادامه می‌دهد. این مدرس دانشگاه در مورد مشکلات تحصیلش می‌گوید: دوران مدرسه را در مدارس عادی گذراندم. از این‌رو هنگام املا همیشه مشکل داشتم و باید همیشه میز اول می‌نشستم. معلمان هم اغلب درک درستی از کم شنوایی نداشتند، در دوران دانشگاه هم این مشکلات تا حدی به قوت خود باقی‌ماند. به نظرم معلولیت شنوایی بیشتر در حوزه ارتباطات نمود می‌یابد؛ چون جامعه درک درستی از ناشنوایی ندارد و در بهترین حالت، مردم فکر می‌کنند اگر سمعک‌داری باید مثل یک فرد شنوا،همه چیز را بشنوی. این برداشت غلط خود معضلات زیادی به وجود می‌آورد. نسرین اسماعیلی، عضو انجمن نقاشان ایران است و در بیش از 15 نمایشگاه گروهی و یک نمایشگاه انفرادی در گالری‌های مهم ایران شرکت کرده است.همچنین سرپرست گروه نقاشی دیجیتال 2 سریال انیمیشن با عنوان«انیمیشین کتاب دا» و «نورالدین پسر ایران» بوده است. اسماعیلی همچنین کار تصویرگری 2 کتاب و چند جلد آلبوم موسیقی را انجام داده است. این هنرمند نقاش ادامه می‌دهد: فکر می‌کنم عامل‌های موفقیت من: لطف خداوند و حمایت‌های بی‌دریغ مادرم، استعداد و پشتکار و پیگیر بودنم بوده و با وجود اینکه بارها زمین خوردم، مورد تمسخر واقع شدم، دیگران گفتند تو نمی‌توانی و سعی کردند مرا از دور خارج کنند، تنها ماندم و غمگین شدم اما هرگز تسلیم نشدم و همیشه با جسارت و امید تلاش کردم تا اهداف و رویاهایم را تحقق بخشم. |
| تاریخ ثبت در بانک | 9 آذر 1397 |