| کد | co-24040 |
|---|---|
| عنوان | کانون تاک |
| رییس هیئت مدیره | احمدرضا حیدریان |
| نوع | - |
| دامنه فعالیت | استانی |
| زبان | فارسی |
| کشور | ایران |
| شهر | مشهد |
| درباره |
احمدرضا حیدریان که اکنون با مدرک دکتری عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی است در سال 1382 با همکاری دیگر دوستان دارای معلولیت کانون تاک را بنیان‌گذاری کرد. به مناسبت پانزده سالگی این کانون معلولان دانشجو و استاد دور هم جمع شدند و درباره تاک و خاطراتشان گفتند. گزارش این دورهمی و نشست در ماهنامه توان شهر منتشر شد. تاک چگونه به بار نشست؟ دکترا حمدرضا حیدریان، استادیار زبان و ادبیات عرب دانشگاه و پایه‌گذار تاک در این نشست از چگونگی تشکیل کانون گفت. دکتر حیدریان نابیناست. او دانشجوی ممتاز مقطع کارشناسی ارشد و دکتری در رشته زبان و ادبیات عرب، در دهه 80 بوده است که با پشت سر گذاشتن مشکلات طاقت فرسای علمی و عملی و نظایر آن، امروز در زمره شخصیت‌های مطلوب آموزشی دانشگاه قرار دارد. او که اکنون استادیار گروه زبان و ادبیات عرب است، اظهار کرد: تابستان 81 تا 82 دوران تشکیل هسته اولیه تاک و قوام آن بود. مسائل مهمی همچون آموزش برای همه، اختصاص منشی در امتحانات، مناسب‌سازی‌های فیزیکی و ایجاد بستری برای حضور موفق دانشجویان معلول به دانشگاه، اهداف تشکیل تاک بودند. دکتر حیدریان افزود: تابستان 1382، اولین اردوی فرهنگی و تفریحی دانشجویان را به شیراز ترتیب دادیم و قرار بود گردهمایی بزرگی ویژه تمامی دانشجویان با آسیب‌های بینایی تمام کشور برگزار کنیم. حضور تاک در آن ایام و انتخاب این کانون به عنوان غرفه نمونه، آ ن هم زمانی که هنوز یک سالگی تاک هم فرا نرسیده بود، برایمان بسیار دلچسب بود. با آغاز سال تحصیلی 83 - 82 اهتمام ویژه ما در زمینه آموزش و برنامه‌ریزی برای ارائه خدمات به دیگر دانشجویان دارای معلولیت بود. برگزاری هر ساله جشن روز جهانی عصای سپید (از سال 82 تا 88) به عنوان پرمخاطب‌ترین گردهمایی دانشجویی‌مان، بسیار مهم و در راستای ترویج اهدافمان و البته عضوگیری صورت گرفت. یکی دیگر از اهدافمان، شناسایی آن دسته از دانشجویان نابینایی بود که نمی‌دانستند چنین تشکلی وجود دارد؛ زیرا در بهترین حالت، دانشجویان ما یا از دوران مدارس استثنایی و یا همکلاس بودن، به هم شناخت پیدا می‌کردند و خیلی‌ها نیز ناشناخته باقی می‌ماندند. وی با بیان اینکه ضبط جزوات یا خوانش آن و حتی اعزام منشی به امتحانات، از دیگر اقدامات ضروری کانون تاک بود، اظهار کرد: ایجاد یک آرشیو علمی از ضروریات بود. این آغاز فعالیت علمی و تخصصی ما بود که حمایت ویژه‌ای می‌طلبید. در آن زمان روسای دانشکده‌های ادبیات و علوم تربیتی با تهیه وسایلی مانند فلش مموری و حتی قبل‌تر از آن ضبط صوت‌های کوچک جیبی برای دانشجویان، نخستین حمایت‌ها را آغاز کردند. در ادامه و طی سفر وزیر وقت علوم، پیگیر تهیه یک پرینتر ویژه بریل و رایانه ویژه شدیم و ایشان با اختصاص بودجه، سبب شدند تا یکی از اولین دانشگاه‌ها در زمینه تهیه جزوات روی کاغذ ویژه باشیم. صندوق رفاه دانشجویان نیز در تعاملی پویا، کمک‌های ویژه‌ای به ما داشت که به تسریع حرکتمان کمک کرد. باید بدانیم گام نخست به بار نشستن تاک، اثبات خودمان به محیط دانشگاه بود و این مهم با یک تشکل 30 نفره از دانشجویان معلول شروع شد و تا اواخر آن دوران که حضور داشتم، اعضای کانون به 50 نفر رسید. اهتمام به تحصیل دکتر حیدریان ادامه داد: در ابتدای شکل‌گیری تاک، ما هیچ دانشجوی تحصیلات تکمیلی نداشتیم و جمعیت دانشجویان نابینا و بعضاً جسمی- حرکتی در مقطع کارشناسی به 50 نفر می‌رسید، اما توجه ما به اهدافمان در تاک و حمایت مسئولان سبب شد تا در سال 86، 5 رتبه زیر 10 در کنکور ارشد داشته باشیم و این حرکتی شگفت‌انگیز برای ما بود. در مقطع دکتری نیز بعد از من که در حقیقت اولین دانشجوی با آسیب جسمی در این مقطع در دانشگاه فردوسی بودم، موفقیت‌های بعدی بسیار خوب و پیوسته شکل گرفت و تعداد دانشجویان دکتری در کانون تاک افزایش یافت. در ادامه اقدامات خوب در کانون، تلاش کردیم تا برای انتقال دانشجوی دارای معلولیت بدون کمیسیون یا پذیرش دانشجوی متقاضی خوابگاه در دانشگاه فردوسی اقدام کنیم که این مسئله به افزایش کمّی و کیفی تعداد دانشجویان معلول ما افزود و همه نیز در تعاملی خوب با کانون قرار گرفتند و نفرات تأثیرگذار بعدی بودند. شاخه‌های تاک پربارتر شدند این استاد دانشگاه بیان کرد: پس از کسب توفیقات آموزشی، فرهنگی و انسانی در دانشگاه، زمان را برای بسط و گسترش ریشه‌های تنومند تاک مناسب دیدیم و اولین کانون جوانان دارای معلولیت را به ثبت رساندیم. پس از 4 سال فعالیت مستمر، در نخستین مجمع ملی جوانان حضور داشتیم و نماینده‌ای از نمایندگان خراسان بودیم. این پایان راه نبود و تاک ویژه بانوان و دختران را در استانداری خراسان تشکیل دادیم و چنان شد که برخی از دوستانمان که دارای معلولیت نابینایی و حتی جسمی بودند، بر سر چند راهی انتخاب مشاغل خوب و پر اعتبار قرار گرفتند. پس از آن روزها، به همراه 4 نفر دیگر از اعضای تاک، عضو هیئت علمی دانشگاه‌ها شدیم و ترویج توانمندی‌ها را به کلاس درس و تمامی همکلاسان و شاگردانمان رساندیم. دفتر حامی دانشجویان معلول نداریم وی در ادامه گفت: تاک صرفاً یک کانون دانشجویی است و دانش آموختگی هر دانشجوی معلول، پایان یک دوران طلایی خدمت در آن محیط است و حتی امکان دارد آن خدمات تکرار نشود و امور دانشجویان معلول به درستی ساماندهی نشود. اگر مسئولی تغییر کند، باید دوباره مسیر رایزنی‌ها را تغییر داد. هدف همیشگی من طی 15 سال گذشته، بیان این نکته بوده است که هیچ یک از ما باقی نیستیم و باید به نحوی تلاش کنیم تا برای همه مفید باشیم. اما آنچه امروز و به منظور هماهنگی بیشتر به آن نیاز داریم، دفتر حامی دانشجویان معلول است که بتواند در غیاب هر فرد فعال در حوزه معلولیت نیز به امور کلی دانشجویان و حتی کارمندان دارای معلولیت دانشگاه رسیدگی کند. این مهم در بسیاری از دانشگاه‌های کشور راه‌اندازی شده است و ما نیز احتیاج داریم تا در تشکیلات رسمی دانشگاهمان، جایگاه مشخصی داشته باشیم و امیدوارم ریاست دانشگاه، روسای دانشکده‌ها و البته تمامی دانشجویان به این مسئله بپردازند تا همچنان از برترین‌های کشور باشیم. تاک 97 «ابوالفضل ملاجردی»، دبیر کنونی تاک نیز ضمن تشریح اقدامات دور جدید هیئت رئیسه اظهار کرد: کانون تاک، مجموعه‌ای از دانشجویان توانمند با آسیب‌های بینایی و جسمی مشخص هستند که در 11 رشته تحصیلی متفاوت تحصیل می‌کنند. البته چند همیار غیر معلول هم در این تشکل توانمند فعال هستند. وی افزود: پس از وقفه‌ای طولانی، پرینتر بریل مجموعه دوباره تجهیز شد. همچنین، مناسب‌سازی خوابگاه‌ها و اختصاص سالن ویژه مطالعه برای دانشجویان عضو این کانون نیز در دستور کار قرار گرفته است. بیشتر گفتمان دانشجویان حاضر، حول محور مناسب‌سازی آموزش و پژوهش، مناسب‌سازی فیزیکی اماکن دانشگاهی و البته ضرورت دستیابی به تشکیلاتی رسمی و اداری برای دانشجویان معلول است. پاسخ این مطالبات و دغدغه‌ها، در تاریخ پرفراز و نشیب و البته افتخارآمیز انجمن تاک است. مأخذ: توان شهر، شماره2، 29 دی ماه 1397، ص7. |
| تاریخ ثبت در بانک | 3 مرداد 1398 |