کد | jr-46563 |
---|---|
عنوان اول | اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر علایم اضطراب و افسردگی دانشجویان کمبینای آرپی |
نویسنده | منصور شادکام |
نویسنده | حسین سراوانی |
عنوان مجموعه | شیوههای توانیابی پژوهشها و گزارشها |
نوع | کاغذی |
ناشر | انتشارات توانمندان |
سال چاپ | 1399شمسی |
شماره صفحه (از) | 152 |
شماره صفحه (تا) | 153 |
زبان | فارسی |
متن |
محل انتشار دومین کنگره بینالمللی مطالعات اجتماعی سلامت (سال 1397) مقدمه: آرپی گروهی از بیماریهای چشمی ارثی است که این بیماری شبکیه را مبتلا میسازند از جمله علائم آرپی میتوان به کاهش دید در تاریکی و مکانهای کم نور اشاره کرد. در بیشتر موارد علائم اولیه آرپی بین سنین 10 الی 30 سالگی بروز میکند. کیفیت زندگی این افراد که از آیتمهای مهم سلامت اجتماعی میباشد بعد از وقوع بیماری آرپی بهطور چشمگیری تحت تأثیر قرار میگیرد. افسردگی و اضطراب یکی از اختلالات روانشناختی رو به رشد در این افراد به علت درگیری معلولیت ناگهانی است که گریبان گیر آن میشوند. بایستی از رویکردهای درمانی مختلفی برای کاهش یا از بین بردن نشانگان آن استفاده شود. یکی از این رویکردهای درمانی، کیفیت زندگی درمانی است که برای درمان انواع بیماران افسرده مطرح شده و سودمندی آن در برخی از پژوهشها تأیید شده است. هدف از این پژوهش اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر علایم اضطراب و افسردگی دانشجویان کمبینای آرپی شهر تهران میباشد. روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با گروههای آزمایش و گواه و پیگیری (40 روزه) بود. روش نمونهگیری، از طریق نمونه در دسترس به تعداد 38نفر از دانشجویان کمبینای آرپی در دانشگاههای دولتی شهر تهران میباشد که بانک جامع اطلاعاتی آنها نزد انجمن نابینایان کمبینایان ایران موجود است. در این پژوهش از پرسشنامه افسردگی، اضطراب، استرس DASS- 21 استفاده شده است. این پرسشنامه 21سوالی از سه زیرمقیاس 7سوالی مربوط به افسردگی، اضطراب و استرس تشکیل شده است. سپس هر کدام از گروههای 38 نفره به دو گروه 19 نفره آزمایش و گواه تقسیم شدند و مداخله درمانی؛ یعنی 8 جلسه کیفیت زندگی درمانی روی دو گروه آزمایش انجام شد. دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج: یافتهها نشان میدهد که %24/9 افسردگی، %27/9 اضطراب و %23/8 استرس در میان دانشجویان کمبینای آرپی وجود دارد. میزان افسردگی بین این افراد بالا میباشد. بین اضطراب و استرس با سطوح تحصیلاتی ارتباط معنیدار وجود دارد. درجه مقیاسهای اضطراب و استرس در حد شدید و خیلی شدید بود. نتیجهگیری: نتایج پژوهش بیانگر آن است که کیفیت زندگی درمانی، میزان اضطراب و افسردگی گروههای آزمایش را نسبت به گروههای کنترل در دو مرحله پس آزمون و پیگیری به طور معناداری (0/0005 < p) کاهش داده است. وقوع معلولیت ناگهانی مانند آرپی شخص را دچار انزوای اجتماعی و انواع اختلالات روحی مبتلا میسازد. نقش مداخلات روانشناختی در ارتقاء سلامت اجتماعی این افراد جهت سازگاری با شرایط جدید مشهود میباشد. کلیدواژهها: کمبینای آرپی، کیفیت زندگی درمانی، اضطراب، افسردگی |
تاریخ ثبت در بانک | 4 مرداد 1400 |