مقاله مجموعه

کد jr-45248  
عنوان اول نورمن، فردا  
عنوان دوم خانم هنرپیشه ناشنوای امریکایی  
مترجم فهیمه شیرازی  
عنوان مجموعه دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد سوم  
نوع کاغذی  
ناشر موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم  
سال چاپ 1388شمسی  
شماره صفحه (از) 1274  
شماره صفحه (تا) 1276  
زبان فارسی  
متن نورمن، فردا ، خانم هنرپیشه ناشنوای امریکایی.
در پانزدهم آگوست 1945 در الکساندریا واقع در ایالت ویرجینیا به صورت مادرزاد، ناشنوا به دنیا آمد. پدر و مادر و خواهر بزرگ‌تر او نیز، ناشنوا بودند. نورمن از مدرسه ناشنوایان ویرجینیا در استنتون دانش‌آموخته و وارد دانشگاه گالودت شد. او در آنجا نقش بتی چوملی در «هاروی » اثر ماری چیس ، بازی کرد. نورمن در 1969 برنده جایزه بهترین بازیگر زن نقش مکمل، برای بازی در نمایش تک پرده‌ای و در صحنه مذهبی «نمایش تاریکی ماه »، اثر بتی میلر شد. او سپس به تئاتر ملی ناشنوایان پیوست و در آنجا به مدت نُه سال همکاری و اجرا داشت. نورمن در نقشهای مختلف در نمایشهای «کاندیدا »، «دیباک »، « سه تفنگدار »، و به عنوان هنرپیشه زن نقش اول در «اسگنرل »، ایفای نقش کرد. او همچنین در نمایشهای «میلک وود » و «ویزک» و «چهار قدیس »، نیز بازی کرد. تئاتر ملی ناشنوایان, نمایشهایی را در امریکا، اروپا، استرالیا و فلسطین اشغالی برگزار کرد.
نورمن در 1978، مسافرتی به کالیفرنیا داشت و در فردریکو پروداکشنز چندین نمایش برگزار کرد. هنگامی که از او برای بازی در نقش سارا نورمن در «فرزندان خداوند کوچک‌تر »، دعوت شد، او در پاسخ گفت: چندین ماه است که باردار است و از حضور در آن نمایش عذر خواست، اما گوردن دیویتسون ، تهیه‌کننده و کارگردان «میزگرد اجتماعی مارک تیپر در لس آنجلس »، بی‌هیچ مشکلی شرایط خاص نورمن را پذیرفت و او را استخدام کرد و به طراح لباس، توضیحاتی را درباره لباس نورمن داد. او در اوایل 1980، با نقش سارا، برای مدتی همراه پیترسون در جاهای مختلف امریکا به اجرا مشغول بود. نورمن با شرکت ملی گردشگری ، اجراهایی را داشت و همچنین در نمایشهایی برای شرکت درجه یک اتوبوس و کامیون ، تئاتر فروزن دنیر و تئاتر کوچک ناشنوایان بازی کرد.
نورمن با آثاری چون «خیابان سسامی » و «کریسمس یک کودک در ولز »، همراه با مایکل ردگریو ، در نمایشهای «دیک کوت » و «امروز »، در تلویزیون ظاهر شد. او در 1979 در نقش «سوپر ساین »، که برنامه‌ای ویژه کودکان بود و از یک ایستگاه رادیویی خصوصی و در برنامه‌ای به نام «پایان رنگین کمان » پخش می‌شد، درخشید. این برنامه، متشکل از مجموعه‌های پنج قسمتی بود که برای ارتقای خودشناسی کودکان ناشنوا و همچنین بهبود مهارتهای زبانی آنها تهیه شده بود. «سوپر ساین» یک منشی خجالتی و آرام به نام «پنی » بود که به یک قهرمان تبدیل شده بود. خواهر نورمن، جین نورمن ویلک ، کارگردان هنری و مشاور تهیه‌کننده این مجموعه بود. در حالی ‌که این مجموعه پرطرفدار را اداره کل آموزش معلولان و همچنین بنیاد چارلز استوارت مات حمایت مالی می‌کرد، توانست به خاطر موفقیت برجسته در تولید برنامه تلویزیونی کودکان، جایزه امی را از آن خود کند و در سرتاسر کشور پخش شود.
نورمن در دوره‌ای از زندگی‌اش، فعالیتهای نمایشی خود را تعطیل کرد. علت آن، مطالعه و تمرین بیشتر برای انجام اجراهای بهتر بود تا توجه مردم را به ناشنوایان و مسائل ناشنوایی جلب کند. تجربیاتی که او در یک خانواده ناشنوا به دست آورده بود و کارگاههایی که به دست او برای انجمنهای خدماتی اجتماعی اداره می‌شد، بسیار پرمایه و ارزشمند بود. او همچنین به موسسه سالک در لایولا کالیفرنیا در بخش استودیوهای تحقیقاتی زبان اشاره امریکایی، کمک می‌کرد.
نورمن در 1987، نقش اول را در نمایش «شخصیت خوب زچوان »، در برکلی کالیفرنیا بازی کرد. در همان سال او نقش «دالی لوی » را در نمایش کمدی «دلال ازدواج »، ساخته نورنتون وایلدر بازی کرد. او در 1992، در نقش یک کدبانوی انگلیسی عاشق پیشه مستاصل به نام شِرلی در نمایش کمدی «شِرلی والنتین»، درخشید. این نمایشنامه، نوشته ویلی راسل بود و به وسیله شرکت تئاتر ناشنوایان غرب در لس‌آنجلس تهیه، و کارگردانی اد واتراستریت و در تئاتر فانتین هالیوود گشایش یافت. در این داستان، که سفرنامه یک زن بود، نورمن به طرز ماهرانه به زبان اشاره مطالب را تفهیم می‌کرد. او به خاطر این نقش، جایزه دراملاگ را دریافت کرد. نورمن همچنین در 1992 در نمایش «شهر ما » در مجموعه نمایشهای میلواکی و در 1993 در سیبری روسیه به اجرا پرداخت. در 1994 دومین جایزه دراملاگ را برای اجرای نمایش «شب، مادر » برای تئاتر ناشنوایان غرب، دریافت کرد. او هم اکنون نیز، به بازی برای تئاتر ناشنوایان غرب، و ترجمه نمایشنامه‌ها از زبان انگلیسی به زبان اشاره امریکایی مشغول است.
مأخذ:
DPAS, P. 278-280.
ترجمه فهیمه شیرازی  
تاریخ ثبت در بانک 16 اردیبهشت 1400