| کد | jr-44490 |
|---|---|
| عنوان اول | مدرسه ناشنوایان امریکا |
| عنوان دوم | نخستین مدرسه کودکان ناشنوا در امریکا |
| نویسنده | مروین دی. گارستون |
| نویسنده | آلن سوسمن |
| مترجم | محبوبه مرشدیان |
| مترجم | محمدعلی جعفری |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد سوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 1175 |
| شماره صفحه (تا) | 1176 |
| زبان | فارسی |
| متن |
مدرسه ناشنوایان امریکا، نخستین مدرسه کودکان ناشنوا در امریکا. این مدرسه با نام مرکز آموزش کرولالهای کانتیکت در پانزدهم آوریل 1817 در هارتفورد تأسیس شد. نام آن، مدرسه ناشنوایان امریکا است. این مدرسه از موسسه ملی ناشنوایان الگوبرداری کرد و نخستین مدرسه رایگان کودکان ناشنوا در سراسر جهان بود که در 1755 به دست چارلز میشل ابه دولپه تأسیس گردیده بود. پس از آن، نخستین مدرسه ناشنوایان در بریتانیای کبیر، با حمایت خانواده توماس برایدوود آغاز به کار کرد. همچنین تأسیس نخستین مدرسه ناشنوایان ایتالیایی در رم و در 1784 را به ابه سیلوستره نسبت می‌دهند. پیش‌تر نیز از آنجا که فرستادن کودکان ناشنوا به اروپا برای تحصیل، خانواده‌های امریکایی را نگرن و متحمل هزینه‌های بسیار میکرد، چندین بار اقداماتی برای آموزش کودکان ناشنوا در امریکا انجام گرفته بود. حدود سال 1811 بود که پدر روحانی، جان استنفورد ، تلاش کرد که در نوانخانه نیویورک به شماری از دانشآموزان ناشنوا آموزش دهد. یک سال بعد، جان برایدوود، فردی الکلی از خانواده انگلیسی برایدوود تلاش کرد برنامهای را در نیویورک و سپس در بالتیمور به انجام رساند. اما هر دوی این اقدامات موقتی بودند. مدرسه امریکایی ناشنوایان، موجودیت و آغاز به کار خود را مدیون میسون فیچ کاگزول پزشکی اهل هارتفورد است. وی دختری ناشنوا داشت. کاگزول، فردی دارای بینش و بصیرت بود که تنها به دختر خود فکر نمی‌کرد، بلکه می‌خواست محیط آموزشی واقعی و اصیلی شبیه مدارس اروپا برای کودکان ناشنوا فراهم آورد. خانواده گالودت، از همسایگان او بودند، که بزرگ‌ترین فرزند آنان توماس هاپکینز، علاقه بسیاری به آلیس، دختر کاگزول و آموزش او از خود نشان می‌داد. یکی از نخستین تلاشهای او برای آموزش به آلیس این بود که روی خاک کلمه hat (کلاه) را نوشت و سپس کلاه خود را کنار آن گذاشت. پس از پایان تحصیل گالودت از دانشکده آندوور ، وی زمان بسیاری را در پاییز و زمستان 1814 با آلیس گذراند. دکتر کاگزول کمیته‌ای را تشکیل داد تا بودجه لازم برای حمایت از کسی را تأمین کند که به اروپا برود و درباره آموزش به کودکان ناشنوا اطلاعات و دانش به دست آورد؛ گالودت برای انجام این کار برگزیده شد. گالودت، پس از گذراندن سالی نومیدکننده در انگلستان و اسکاتلند، به دعوتنامه ابه سیکار برای تحصیل در موسسه ملی پاریس پاسخ مثبت داد. پس از به پایان رساندن دوره‌های اطلاعاتی نظری و عملی، وی با لورنت کلرک ، یکی از معلمان ناشنوای مدرسه مشهور فرانسوی، به امریکا بازگشت. کلرک و گالودت، شش ماه به برگزاری سخنرانی و تجمعات برای جمع‌آوری و تأمین بودجه مدرسه جدید پرداختند. این مدرسه با حضور هفت دانشآموز آغاز به کار کرد و در عرض چند ماه شمار دانشآموزان به 21 تن رسید. این برنامه جدید، بسیار مورد توجه قرار گرفت و سروصدای بسیاری برپا کرد؛ چرا که در آن زمان، آموزش کودکان ناشنوا، امری غیرعادی بود. از جمله افراد متشخص و عالی‌رتبه‌ای که از مدرسه هارتفورد بازدید کردند، رئیس‌جمهور جیمز مونرو ، هنری کلی ، اندرو جکسون و چارلز دیکنز بودند. در پنجم اوت 1967، اداره توان‌بخشی شغلی به اداره خدمات توان‌بخشی تغییر نام داد و به سازمان تازه تأسیس خدمات اجتماعی و توان‌بخشی انتقال یافت. همچنین مری سوییتز به سمت نخستین مدیر آن برگزیده شد. از آنجا که نظریه توان‌بخشی، نتایج بسیار خوبی درباره معلولان در بر داشته است، فرایند آن برای برنامههای رفاهی و اجتماعی تحت نظارت وزارت بهداشت، آموزش و رفاه نیز الهام‌بخش بوده است. مدرسه ناشنوایان امریکا، کار خود را در ساختمانی کوچک و دارای سه طبقه آغاز کرد و همچنین نه تنها نخستین مدرسه کودکان ناشنوا بود، بلکه نخستین مدرسه کودکان معلول در نیمکره غربی نیز بود. در سال دوم فعالیت مدرسه، با ثبت‌نام بیش از یکصد دانشآموز، فراهم آوردن فضای بیشتر ضرورت یافت. مدرسه، زمینی خریداری کرد و ساختمانهای جدیدی بنا نهاد. در 1921، مکان آن به موقعیت فعلی در هارتفورد غربی انتقال یافت و امروزه بیش از دویست دانشآموز روزانه و شبانه در آن مشغول تحصیل‌اند. این مدرسه که با موفقیت زودهنگام خود, موفق به دریافت بورسیه قانونی از سوی فرمانداری ایالتی در 1819 شد، در واقع نخستین مدرسه امریکایی بود که کمکهای ایالتی برای آموزش ابتدایی و متوسطه را دریافت میکرد. این مدرسه که تا کنون نزدیک به پنج هزار دانشآموز از آن دانش‌آموخته شدهاند، اکنون از یک موسسه آموزشی کوچک ویژه کودکان ناشنوا، به سازمانی چند بعدی تبدیل شده که بیش از 75 برنامه و خدمت مختلف را به جامعه ناشنوایان و عامه مردم ارائه میدهد که از آن جمله است: - برنامه مشاوره کودک و خانواده؛ برنامهای قدیمی مبتنی بر حضور در میان خانواده اطفال و کودکان کم شنوا و ارائه خدمت به آنان در سالهای تحصیل؛ - برنامه جامع و سازمان یافته روانتربیتی ؛ در خوابگاهها برای کودکان و نوجوانانی که به لحاظ حسی و رفتاری دچار اختلالات شنوایی هستند؛ - خدمات شغلی بزرگسالان در مرکز خدمات توان‌بخشی حرفهای در نیوانگلند؛ ویژه کم شنوایان که جویای آموزشها و مهارتهای شغلی لازم برای استخدام هستند. این مرکز، مرجع خدمترسانی به ناشنوایان جویای کار ثابت است که به کمک نیاز دارند؛ - خدمات اجتماعی شنواییسنجی؛ خدمات جامع مراقبت از سلامتِ شنوایی، شامل: آزمایشهای شنوایی؛ بررسی، تهیه، ساخت، اصلاح و تعمیر سمعک؛ قالبگیری گوش؛ تجزیه و تحلیل الکتریکی صوتی سمعکها و دستگاههای تقویت شنوایی؛ - اردوگاه ایزولا بلّا؛ محل اسکان تفریحی تابستانی کودکان ناشنوای بین شش تا هجده سال در تپههای برکشایر جنوبی در سالیسبری در ایالت کانتیکت. سایر خدمات قابل ارائه در مدرسه امریکایی ناشنوایان عبارتاند از: برنامههای کودکستان و پیش دبستانی؛ آموزش تحصیلی و شغلی؛ وسایل اقامت؛ امور فوق برنامه؛ فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی (پیشاهنگی، ورزش، مشاوره رایگان به جوانان دبیرستانی در زمینه تجارت و صنعت، نظارت بر گروه دانشآموزان)؛ جلسات مشاوره و کارآموزی؛ برنامههای تفریحی و آموزشی تابستانی. مآخذ: EDHD, P. 12; GEDPD, Vol. 1, P. 25-26. مروین دی. گارستون ؛ آلن سوسمن ترجمه محبوبه مرشدیان؛ محمدعلی جعفری |
| تاریخ ثبت در بانک | 11 بهمن 1399 |