مقاله مجموعه

کد jr-44476  
عنوان اول مجتمع آموزشی ناشنوایان نیمروز  
عنوان دوم تشکیلاتی برای آموزش ناشنوایان ایران  
نویسنده بهزاد اشتری  
عنوان مجموعه دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد سوم  
نوع کاغذی  
ناشر موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم  
سال چاپ 1388شمسی  
شماره صفحه (از) 1149  
شماره صفحه (تا) 1150  
زبان فارسی  
متن مجتمع آموزشی ناشنوایان نیمروز، تشکیلاتی برای آموزش ناشنوایان ایران.
این مجتمع به همت محمود پاکزاد، با هدف آموزش و رشد فرهنگی ناشنوایان در 1343 پایه‌ریزی و در 1344 با کسب مجوز، رسماً فعالیت خود را آغاز کرد. پاکزاد درصدد بود رقابتی را در آموزش و پرورش ناشنوایان ایجاد کند که خود سبب پیشرفت بسیار و نوآوری گردد.
نیمروز، آغازگر نخستین شبانه‌روزی برای ناشنوایان شهرستانی نیز بود. با توجه به نبود امکان تحصیل دانش‌آموزان ناشنوای ساکن شهرستانها در آن زمان، بسیاری از کودکان ناشنوا از تحصیل مناسب خود محروم بودند؛ بنابراین نیمروز با پذیرش شماری محدود به صورت شبانه‌روزی گامی موثر در این زمینه برداشت.
نیمروز موجب گسترش آموزش و پرورش ناشنوایان شد و در ایجاد دفتر کل آموزش و پرورش دانش‌آموزان استثنایی، یعنی همان سازمان آموزش و پرورش استثنایی امروز نیز موثر بود. پاکزاد، خود از جمله برنامه‌نویسان و ایجاد کنندگان آن دفتر بوده است. وی همراه با کسانی چون مرحوم خزائلی، ثمینه باغچه‌بان، مینایی و پرویز حقیقت، طی نشستهایی متعدد و با بهره‌گیری از دیدگاههای مربیانی با تجربه در تدوین چارچوب آیین‌نامه تشکیل دفتر کل آموزش و پرورش استثنایی کشور و برنامه‌های علمی آن و همچنین ایجاد و گسترش مرکز تربیت معلم استثنایی، این دفتر را که بعدها با تغییر نام، سازمان آموزش و پرورش استثنایی نام گرفت، بنیان نهادند.
آقایان پرویز حقیقت، اژدر امیرجلالی، تورج حکیمی، عبدالباقی یزدانی و خانم فرنگیس فرید، از مسئولان اولیه نیمروز بودند.
نیمروز از آغاز تأسیس، روش شفاهی را مدنظر قرار داد و در واقع پیشرو این روش با ایده‌ای نو در آموزش ناشنوایان بوده است. در آغاز تأسیس، مخالفتهایی که با کار این موسسه انجام می‌گرفت، سبب گردید که برخی از اولیا، از ترس سرانجام نگرفتن کار نیمروز و تعطیلی آن، فرزندان خود را به نیمروز نسپارند و چند نفری هم با ترس و وسواس، فرزندان خود را به او سپردند.
نخستین کودک ناشنوایی که در نیمروز ثبت‌نام کرد، نوآموزی به نام عباس کاشانی بود و همزمان با وی، کیومرث گیتی که امروزه خود از مربیان ناشنوایان است، به نیمروز سپرده شد. دوشیزه لیلا فرازیان، سومین شاگرد این موسسه بود. با پشتکار گردانندگان نیمروز، ناشنوایان دیگری نیز پذیرفته شدند و با همه تلاش آنان که بنیان نیمروز را نمی‌پسندیدند، شمار دانش‌آموزان در هفته سوم مهرماه به 36 تن رسید.
پاکزاد خود ده سال ریاست نیمروز را بر عهده داشت و پس از انتصاب به مدیر کلی دفتر آموزش و پرورش استثنایی نیز هر از چند گاه، ساعتی را در نیمروز می‌گذرانید.
خانم فیروزه نوع‌پرست، که از دست‌پروردگان و شاگردان پاکزاد در تربیت معلم استثنایی بود، از سوی ایشان عهده‌‌دار مدیریت نیمروز شد. او در اداره نیمروز، رویه پاکزاد را پیش گرفت. نیمروز در طول حدود چهار دهه فعالیت، سعی کرد به عنوان یک سنت‌شکن و نوآور در آموزش و پرورش ناشنوایان ظاهر گردد.
بیش از سه هزار دانش‌آموز طی سالهای فعالیت نیمروز، از برکت این موسسه، افزون بر تحصیل دانش، گفتار و تکلم آموخته‌اند و با سایر افراد جامعه مراوده کلامی دارند و شمار قابل توجهی از آنان در دانشگاههای کشور و خارج، به تحصیل مشغول‌اند یا دانش‌آموخته گردیده‌اند و بیشترشان زندگی موفق و آسوده‌ای دارند. خسرو گیتی، نیز از مدافعان و حامیان این مرکز بوده است.
مأخذ:
پاکزاد، محمود، هیاهو در دنیای سکوت، تهران، سازمان چاپ و انتشارات، 1374.
بهزاد اشتری  
تاریخ ثبت در بانک 11 بهمن 1399