| کد | jr-44452 |
|---|---|
| عنوان اول | گومز فو، آنتونیو |
| عنوان دوم | هنرمند نقاش و طراح ناشنوای اسپانیایی |
| نویسنده | الوا فرموث لو |
| نویسنده | هری جی. لانگ |
| مترجم | راضیه افتخاری |
| مترجم | محمد رصافی |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد سوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 1103 |
| شماره صفحه (تا) | 1104 |
| زبان | فارسی |
| متن |
گومز فو، آنتونیو، هنرمند نقاش و طراح ناشنوای اسپانیایی. در بیست و هفتم نوامبر 1907 در شهر آیامونته از ایالت ولوا در اسپانیا دیده به جهان گشود. نام کامل او آنتونیو نیکلاس گومز فو مورالز است. وی از بدو تولد ناشنوا بود و پیش از فراگیری زبان، نقاشی را فرا گرفت. وی علاقه به هنر و مهارت خویش را مدیون ناشنوایی خود می‌دانست و معتقد بود ناشنوایی به او احساس انزوا و گوشه‌گیری، تصوراتی روشن، حساسیت به نقاشی و قدرت فراوانی برای تمرکز بخشید. به علت توانایی وی در برقراری ارتباط با مشتریان و دانش‌آموزان از طریق گفتار، لب‌خوانی و نوشتار, با توسل به زبان اشاره و هجی انگشتی, روزنامه‌نگاران به وی لقب هنرمند ناشنوای گویا داده بودند. گومز فو، در نُه سالگی با ورود به مدرسه نابینایان و ناشنوایان والنسیا فراگیری را آغاز کرد. در مدت نُه ماه توانست گفتار، لب‌خوانی و اصول خواندن و نوشتن را فرا گیرد. در 1926 وارد آکادمی هنرهای زیبای سن کارلوس در والنسیا گردید و در 1931 در آکادمی هنرهای زیبای سن فرناندو در مادرید، تحصیلات رسمی خویش را با درجه استادی به پایان رساند. وی در مدت جنگ داخلی اسپانیا تا 1942 در لیسبون به مطالعه تکنیکهای نوین طراحی پرداخت و توانست با کارکردن با مجلات و پوسترها به نقاشی زبردست بدل شود. پس از دریافت نخستین جایزه در یکی از نمایشگاهها، به عنوان یک چهره‌نگار وارد عرصه هنرهای زیبا شد و اولین درجه استادی را مشروط بر آنکه تابعیت پرتغال را بپذیرد, به دست آورد، اما او از این کار صرف نظر کرد. در 1943 پس از یک سفر کوتاه به ایامونته، به شهر سویل رفت و به تدریس نقاشی در مدرسه هنرهای زیبا پرداخت. او نخستین نمایشگاه یک نفره خود را در 1944 و دومین نمایشگاه را در 1947 در مالاگا برگزار کرد. سرانجام به بارسلونا رفت و به عنوان چهره‌نگار از سوی بسیاری از سرشناسان، چندین نمایشگاه موفق مورد تشویق قرار گرفت. در ازای چندین کمیسیون، آثار وی در تعدادی از موزه‌ها در معرض دید همگان قرار گرفت. از 1953 تا 1956 با استفاده از تصاویر مهم و نشان دادن نکات کانونی معماری، در بخش قدیمی بارسلون که قرار بود تخریب شود، یک مستند گرافیکی ایجاد کرد. این چهل نقاشی در نمایشگاهی دایمی در موزه مونیسیپال قرار دارد. شماری دیگر از آثار وی که در آن بخشهایی از داستان دون کیشوت اثر سروانتز به تصویر کشیده شده، در 1970 در یک نمایشگاه دایمی در موسسه دِنیا در آلیسانته در معرض دید عموم قرار گرفته است. در سپتامبر همان سال، گومز فو, در نمایشگاه کلمبیا که شامل ترمیم نقشه‌های قدیمی بسیار بزرگ و چندین نقاشی رنگ روغنی اصیل بود, شرکت کرد. برگزاری این نمایشگاه یک اقدام تجاری در نیویورک بود. گومز فو با وسایل مختلفی از جمله: مداد، زغال، مداد شمعی، آبرنگ و رنگ روغن کار می‌کرد. طراحی داخلی کلیسا، با توجه به جزئیات سبک معماری عربی، مملو از درهم تنیدگی نورهای متغیر و ظریف بود که دورنمایی روحانی و احساسی رمز آلود را به نمایش گذاشته بود. وی در آثار و صحنه‌های مربوط به زندگی روستایی آندلوسیا , صبر و شکیبایی فراوان، تکنیکی بی‌عیب و نقص و علاقه‌ای خالصانه به جزئیات را به نمایش گذاشته و از تأثیر غیرطبیعی نورها، برای نشان دادن ویژگیهای شهر آیامونته استفاده کرده است. آندلوسیا شهری است که گومز فو دوران کودکی خود را در آن سپری کرده است. شاید گومز فو در طراحی چهره مشهورتر باشد؛ زیرا در این نقاشیها، عمیق‌ترین خصوصیات هر موضوع را به خوبی نمایان ساخته و در بسیاری از موارد، بزرگ جلوه دادن طرحهای برجسته یا ویژگیهای منحصر به فرد، تنها برای ارتقای شخصیت و ماهیت هر موضوع انجام شده و هرگز باعث دورشدن از کیفیت تصویر نشده است. او همچنین استاد آرایش هنری نیز بود. در نقاشی رنگ روغن «ماهی و غذاهای دریایی »، آرایش خطوط، عظمت و ظرافتی عمیق را به بیننده منتقل می‌سازد. گومز فو در آثار خویش به دقت به مشاهده طبیعت می‌پردازد و از آثار کلاسیک پیروی می‌کند (در این زمینه وی شاگرد ولاسکوئز است). وی با توجه به نقاشی آبستره و بسیاری از ایسمهای هنری, در درجه اول, یک نقاش رئالیست اسپانیایی است و در درجه دوم، از روش کلاسیک پیروی می‌کند که مبتنی بر انتقال بصری احساسات است. با وجود این، وی به عنوان استاد و مفسر خیال‌پردازی (همان گونه که در تصاویر آثار کلاسیک ادبی دون کیشوت اثر سروانتز و آثار کاملا تخیلی وی, مانند دانس ماکابره نشان داده شده است) تحت تأثیر گوستا دوره بود و همواره از همکار او، یعنی سگرلز الهام می‌گرفت. تخیلات گومز فو از واقعیت سرچشمه می‌گرفت و بیش از ترجمه لغوی، درون‌مایه آثارش را نمایان می‌ساخت. در این زمینه تواناییهای وی برای فراتر رفتن از محدودیتهای طبیعی خیال، با آثار ادبی ادگار آلن پو ، قابل قیاس است. سبک اصلی گومز فو در شمایل‌نگاری، رئالیسم بود، اما مناظر سایه روشن و رنگی نیز تولید می‌کرد و از سبک امپرسیونیسم نیز، اثر پذیرفته بود، ولی از تجربه نامنظم‌کاری و ناهمانندسازی زاویه‌های دید و روشنایی لذت می‌برد و اولین تجربه را در آندلس برای رنگ‌آمیزی چنین کارهایی به دست آورد. وی هنرمندی صادق و صریح و خوش‌برخورد بود و خود را در ترسیم موضوعات رمانتیک و سبکهای کلاسیک از دیگران برتر می‌دید و این برتری را آزادانه ابزار می‌کرد. وی خودش را یک هنرمند رئالیست می‌دانست، اما رئالیسم را به عناصری از کاربرد تکنیکها و روشهای ابتکاری و شگفت‌انگیز محدود می‌کرد. وی در هفتاد و هفتمین سال تولد خود در 27 نوامبر 1984 درگذشت. مأخذ: DPAS, P. 149-150; GEDPD, Vol. 1, P. 471-472. الوا فرموث لو ؛ هری جی. لانگ ترجمه راضیه افتخاری؛ محمد رصافی |
| تاریخ ثبت در بانک | 9 بهمن 1399 |