| کد | jr-44450 |
|---|---|
| عنوان اول | گوش‌شناسی |
| عنوان دوم | شاخه‌ای از دانش پزشکی و ویژه مسائل گوش انسان |
| مترجم | صدیقه شجاعیان |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد سوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 1102 |
| شماره صفحه (تا) | 1102 |
| زبان | فارسی |
| متن |
گوش‌شناسی ، شاخه‌ای از دانش پزشکی و ویژه مسائل گوش انسان. مهم‌ترین موضوعاتی که در این رشته بررسی می‌شود عبارت‌اند از: تاریخ گوش‌شناسی؛ اندام‌شناسی گوش و آناتومی آن؛ بررسی تطبیقی نظریات و دیدگاهها در این زمینه. از نظر تاریخی, آغاز طبابت گوش به قرنها قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد. برخی از توضیحات اولیه درباره گوش‌شناسی را در کتاب ابرس پاپیروس که در 1600 ق.م. درباره کشیشهای مصری که در درمان ناراحتیهای گوش تخصص داشتند, نوشته شده, می‌توان یافت. این درمانها شامل تزریق روغن زیتون, سرب سرخ, بال خفاش, تخم مورچه یا ادرار بز به داخل گوش بود. تا قرن پانزدهم, فیثاغورث در حال بررسی علم فیزیک و صدا بود که او با گوش دادن به درجه‌های مختلف صدا، زمانی که آهنگر با پتکهای مختلف به سندان می‌کوبید, یک ترازوی موزیکال ساخت. گوش‌شناسی مدرن در قرن نوزدهم با پیشرفتهای جراحی حباب استلی کویر در لندن که شکافی در پرده گوش ایجاد کرد تا برخی از موارد خاص ناشنوایی را درمان کند, آغاز شد. جراح پاریسی گاسپارد ایتارد بیماریهای گوش را بررسی کرد و ماری ژان پیره فلورنس درباره عمل مجراهای نیم‌دایره‌ای شکل گوش بحث نمود و دریافت که عصب شنوایی دارای شاخه‌هایی برای شنوایی و تعادل است. در 1860 پراسپر منیرز درباره دختری که در خلال بیماری کشنده و خطرناک خود، دچار سرگیجه و تهوع و وزوزگوش شده بود, گزارش داد و در 1851 آلفانسو کورتی یک آناتومیست ایتالیایی بررسیهای خود را درباره اندامی که نام خود را بر روی آن نهاد، منتشر کرد. مأخذ: EDHD, P. 162. ترجمه صدیقه شجاعیان |
| تاریخ ثبت در بانک | 9 بهمن 1399 |