| کد | jr-44446 |
|---|---|
| عنوان اول | گوش بیرونی |
| عنوان دوم | یکی از بخشهای گوش و قابل دیدن |
| مترجم | صدیقه شجاعیان |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد سوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 1100 |
| شماره صفحه (تا) | 1101 |
| زبان | فارسی |
| متن |
گوش بیرونی ، یکی از بخشهای گوش و قابل دیدن. به بخشی از گوش، که گوش خارجی (لاله گوش) را دربردارد اطلاق می‌گردد، که شامل لاله و مجرای خارجی گوش است و نیاز چندانی به توصیف ندارد. با نگاهی به گوش فرد دیگر یا گوش خود در آینه, خواهید دید لاله گوش دارای چین‌خوردگیهایی است و چند برجستگی و شیار دارد. عمل این پیچشها و شیارها, جمع‌آوری صداست. یکی دیگر از اعمال گوش خارجی, تشخیص جهت صوت است که شنونده با برگرداندن سر خود, جهت آن را مشخص می‌سازد. حفره خارجی گوش که به طور غیرمنظمی دایره‌ای شکل است, در اشخاص مختلف, گاهی اندازه و قطرش کمی فرق می‌کند. این حفره تقریباً به طور افقی به طول 5/2 سانتی‌متر به طرف مرکز سر کشیده شده است. در انتهای بسته این حفره, پرده صماخ قرار دارد که گوش خارجی را از گوش میانی جدا می‌سازد. غددی که در طول حفره مزبور قرار دارند, ماده زردرنگی ترشح می‌کنند. ماده مزبور از ورورد حشرات به داخل حفره گوش جلوگیری کرده, همچنین پرده صماخ و سوراخ گوش را مرطوب نگاه می‌دارد. به طور کلی, لاله و مجرای گوش خارجی, مانند یک لوله صوتی, ارتعاشات صوتی را جمع‌آوری کرده, به پرده صماخ منتقل می‌کنند, و به داخل مجرای گوش که در بزرگسالان حدود یک اینچ طول دارد و انتهای داخلی آن به وسیله پرده گوش بسته می‌شود، منتهی می‌گردد. وظیفه این بخش گوش، بیشتر انتقال صدا به درون گوش است. مأخذ: EDHD, P. 164. ترجمه صدیقه شجاعیان |
| تاریخ ثبت در بانک | 8 بهمن 1399 |