| کد | jr-44443 |
|---|---|
| عنوان اول | گورمن، پی‌یر پاتریک |
| عنوان دوم | متخصص ناشنوای کتابداری، زبان‌شناسی و آموزش ناشنوایان استرالیایی |
| نویسنده | کنث لایسونز |
| مترجم | راضیه افتخاری |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد سوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 1092 |
| شماره صفحه (تا) | 1094 |
| زبان | فارسی |
| متن |
گورمن، پی‌یر پاتریک ، متخصص ناشنوای کتابداری، زبان‌شناسی و آموزش ناشنوایان استرالیایی. در یکم اکتبر 1924 در ملبورن استرالیا به دنیا آمد. او تنها فرزند پسر یوجین گورمن و مارتا گورمن است. حرفه برجسته آکادمیک و مقاله‌های وی در زمینه کتابداری، زبان‌شناسی، آموزش و توان‌بخشی ناشنوایان و معلولان به سه عامل اصلی باز می‌گردد: هوش استثنایی و اراده قوی، قاطعیت والدین وی برای فراهم ساختن یک زندگی معمولی برای او، و معلمانی برجسته که در به دست آوردن مهارتهای منحصر به فرد وی در فراگیری زبان، گفتار و لب‌خوانی به وی کمکهای شایانی کردند. مادر او که از اوایل کودکی متوجه ناشنوایی پی‌یر شده بود, از دکتر هنریت هوفر و مرکز آموزشی‌ـ پزشکی پاریس درخواست راهنمایی و مشاوره تحصیلی کرد. در سه سالگی با کمک دورین هوگو ، یکی از معلمان موسسه کرولالهای ویکتوریا در ملبورن، شروع به فراگیری زبان نمود. این موسسه از اصول هوفر پیروی می‌کرد. گورمن در شش سالگی در برقراری ارتباط مهارت کافی به دست آورد و توانست وارد کلیسای ملبورن وابسته به مدرسه گرامر انگلیس گردد. تا 1942 در این مدرسه به تحصیل پرداخت و توانست شرایط لازم را برای ورود به دانشگاه ملبورن احراز کند. او در 1942 موفق به کسب مدرک کارشناسی ارشد کشاورزی و دیپلم افتخار شد و در 1951 رساله‌ای به نام مطالعه تحول درک مفاهیم اجتماعی در دانش‌آموزان مدرسه ویکتوریا نوشت. این رساله هرگز به چاپ نرسید. از 1952 تا 1969 در انگلستان اقامت گزید و در 1951 به دعوت پروفسور الکساندر اوینگ و الیس لوید جونز، استاد شنوایی‌سنجی و آموزش ناشنوایان، به تحقیقات دکتری در زمینه لب‌خوانی در دانشگاه منچستر پرداخت. پس از آنکه دریافت دانشگاه منچستر، به وعده‌های خویش صادقانه عمل نمی‌کند، در اواخر همان سال به عنوان دانشجوی تحقیقات در دانشگاه کمبریج که زیر نظر رابرت هنری تاولس ، متخصص روان‌شناسی آموزش، قرار داشت, به تحصیل پرداخت. گورمن در 1954 به عضویت دانشکده کورپس کریستی کمبریج درآمد. او نخستین کسی بود که به‌رغم ناشنوایی، موفق به کسب درجه دکتری از یک دانشگاه انگلیسی شد. فعالیت گورمن به عنوان کتابدار در 1957 هنگامی آغاز شد که متقاضی سمت کتابداری در موسسه سلطنتی ملی ناشنوایان در لندن گردید. نخست، وی به عنوان کارمند نیمه وقت مشغول به کار شد، اما به سرعت فعالیت وی گسترش یافت. در 1968 که سمت کتابدار ارشد تمام وقت و مأمور اطلاعاتی موسسه را به عهده داشت و کتابخانه نیز به عنوان یک مرکز مهم بینالمللی اطلاعاتی درباره گفتار و شنوایی به رسمیت شناخته شده بود، این شغل را رها کرد. در 1968 وی همچنین به عنوان مشاور ناظر اطلاعات و خدمات کتابخانه اداره ولتا، وابسته به موسسه ناشنوایان الکساندر گراهام بل مشغول فعالیت بود. سایر فعالیتهای وی به عنوان کتابدار, عبارت‌اند از: مشاور متخصص در زمینه معلولیت در کتابخانه پارلمانی مشترک‌المنافع در استرالیا (1981) و عضو کمیته دولتی ویکتوریایی در زمینه کتابخانه و خدمات اطلاعاتی معلولان . در 1959 همکاری گورمن با لیدی گریس پاجت در جهت ارتقای سیستم ارتباطی که بعدها به زبان اشاره جدید معروف شد, آغاز گردید. این زبان را در اصل همسر وی، سر ریچارد پاجت, به عنوان یک زبان دستی برای ناشنوایان یا سایر دانش‌آموزانی که دچار اختلالات تکلمی یا ذهنی بودند طراحی کرده بود. این سیستم که براساس علایم و حرکاتی است که افراد سرشناس به کار می‌برند, نمی‌توان یک زبان نامید، بلکه می‌توان وسیله ارتباطی دانست که ناشنوایان را قادر می‌سازد الگوهای قابل رویت و روشمند کامل و صحیح مهارتهای گفتار را که مانند کلمات عمل می‌کنند، در اختیار گیرند. در این سیستم به استثنای اسامی خاص که می‌توان از علایم اختیاری برای نشان دادن آنها استفاده کرد, برای هر کلمه، یک علامت خاص در نظر گرفته شده است. این علایم همچنین نشان‌دهنده زمان افعال نیز هست. یکی از مهم‌ترین محاسن سیستم پاجت‌ـ گورمن, سهولت انتقال از زبان مورد استفاده در مدرسه به زبانی است که در خانه به آن تکلم می‌شود. از آنجا که از این زبان در بعضی مدرسه‌های انگلیسی دانش‌آموزان مبتلا به نواقص شنوایی استفاده می‌کنند، در جوامع بزرگسالان ناشنوا مورد استفاده نیست. یکی دیگر از نقایص این سیستم، دشواری آموزش این روش به معلمان و مددکاران ناشنوایان است. گورمن پس از بازگشت به استرالیا در 1969 بیشتر اوقات خویش را صرف آموزش و تحقیقات کرد. وی در سمتهای مختلفی به صورت موقت ایفای نقش می‌کرد؛ از جمله: ریاست پروژه سیاست تحقیقات برای مدرسه ویکتوریایی ناشنوایان (1970 و 1971)؛ انجام تحقیقات در زمینه توسعه تاریخی سیستم پاجت- گورمن (1971 و 1972) بنیاد دانش‌پژوهان لنکلی . در خلال سالهای 1972 تا 1983 به عنوان هماهنگ‌کننده، سخنران، و محقق ارشد در هیئت علمی‌ـ آموزشی دانشگاه موناش در ملبورن به ایفای نقش پرداخت. از اکتبر 1973 تا فوریه 1974 به عنوان استاد میهمان در زمینه آموزش ناشنوایان در دانشگاه هایدلبرگ مشغول تدریس بود. سخنرانیهای وی ضمیمه بسیاری مقاله‌های ارائه شده در سمینارها و گنگره‌های شهرهای زاگرب (1955), هنگ کنگ (1968), سوا (19782), واشنگتن (1955), و توکیو(1975) بود. اقدامات گورمن در جهت خدمت به ناشنوایان، در شرکت وی در بسیاری از کمیته‌ها، چه در زمان گذشته و چه در زمان حال، کاملا مشهود است. عضویتهای گذشته وی عبارت‌اند از: هیئت مدیره جامعه ملی کودکان ناشنوا در لندن (1958 تا 1969)، کمیته اجرایی فدراسیون جهانی ناشنوایان (1959 تا 1962), کمیته گفتار و شنوایی جامعه بینالمللی توان‌بخشی معلولان (1961 تا 1965). سایر کمیته‌ها در زمان حال عبارت‌اند از: کمیته بینالمللی کنگره آموزش ناشنوایان (1977)، کمیته اجتماعی، استخدامی و آموزشی بنیاد ناشنوایی (شروع 1977 و ارائه خدمات به عنوان مدیر اجرایی این بنیاد از 1984) و کمیته شورای مشاوران توان‌بخشی معلولان ویکتوریا (از 1982). وی ریاست انجمن تحقیقات آموزش ناشنوایان لندن (1962) و بنیاد یوجین، مارتا و پیر گورمن (1982) را نیز به عهده داشت. از میان عضویتهای تخصصی وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: جامعه شنوایی، زبان, گفتار امریکا، موسسه گفتار و شنوایی استرالیا، موسسه معلمان ناشنوایان انگلیس و استرالیا، جوامع روان‌شناسی انگلیس و استرالیا و جامعه بینالمللی شنوایی‌سنجی. گورمن به شایستگی جوایز زیر را از آن خود ساخت: صلیب نقره‌ای سازمان صلیب سرخ یونان (1960)، مدال طلای فدراسیون جهانی ناشنوایان (1961)، جایزه سال لیگ خدمات بازگشتی آنزاک (1981). وی همچنین لقب عالی‌ترین فرمانده امپراتوری انگلیس (بخش داخلی) در 1983 را کسب کرد. مأخذ: GEDPD, Vol. 1, P. 474-475. کنث لایسونز ترجمه راضیه افتخاری |
| تاریخ ثبت در بانک | 8 بهمن 1399 |