مقاله مجموعه

کد jr-44427  
عنوان اول گرایبیل، پاتریک  
عنوان دوم بازیگر و هنرپیشه ناشنوای امریکایی  
مترجم زهراسادات قاضی  
عنوان مجموعه دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد سوم  
نوع کاغذی  
ناشر موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم  
سال چاپ 1388شمسی  
شماره صفحه (از) 1073  
شماره صفحه (تا) 1074  
زبان فارسی  
متن گرایبیل، پاتریک ، بازیگر و هنرپیشه ناشنوای امریکایی.
در 29 آگوست 1939 در اورلند پارک واقع در کانزاس متولد شد. یکی از هفت فرزند خانواده بود؛ سه خواهر و یک برادرش ناشنوا بودند و دو خواهر شنوا داشت که یکی از آن دو به یکی از رابطان خوب زبان اشاره تبدیل شد. مادرش قبلاً معلم بود و زبان اشاره را از خواهران ناشنوای پت آموخته بود و خواندن و نوشتن را در سنین کودکی به او یاد داد. پدرش هیچ گاه از فن اشاره چیزی نیاموخت، که گرایبیل بیشتر علت آن را به تعبیر نقشهای جنسیتی در آن زمان نسبت می‌داد تا کمبود علاقه. گرایبیل در 1958 از مدرسه ناشنوایان کانزاس در اُلاته دانش‌آموخته شد. توانایی داستان‌سرایی معلم ناشنوای زیبای او، خانم آیرس ، او را برانگیخت و موجب ‌شد که برای اولین بار به ‌طور جدی به تدریس بیندیشد. خواهر بزرگش, با نوشتن یک درام, او را به بازیگری تشویق کرد.
او در 1963 با مدرک کارشناسی زبان و 1964 با مدرک کارشناسی ارشد آموزش و پرورش, از دانشگاه گالودت دانش‌آموخته شد. گرایبیل, در کانون نمایش گالودت فعال بود و سه بار برنده جایزه بهترین بازیگر شد. وی, عضو انجمن ادبی بالارد بود و تنها دانشجوی سال آخری بود که در 1963 نامش در شخصیت‌شناسی دانشگاهها و دانشکده‌های امریکا ثبت شد. با وجود این, با اولین مانع جدی‌اش روبه‌رو شد. وقتی در برنامه ارائه مدرک به معلمان وارد شد، با توجه به ناتوانی‌اش در گفتار، ناچار شد که شغلی دیگری را انتخاب کند. او و سایر دانش‌آموزانی که بسیار رنجیده بودند, با ناراحتی بسیار تقاضای امتحان آزمایشی دادند. او در زمینه کاری و تجربه‌اش در مدرسه ناشنوایان ویرجینیای غربی, آن قدر خوب عمل کرد که به زودی شغلی در دبستان نمایشی (تجربی) کندال به او پیشنهاد شد.
در دسامبر 1962، گرایبیل یک سرود کریسمس را به زبان اشاره در شبکه دبلیو. آر. سی و در برنامه «فرشته اینگا» اجرا کرد. او, یک هفته پس از آنکه نقش شیطان را در «دن خوآن در جهنم » و همچنین, بخشی از نمایشنامه «انسان و انسان برتر »، اثر جورج برنارد شاو را بازی کرد, در تلویزیون معروف شد. با وجود این, سه سال در مدرسه کندال تدریس می‌کرد. گرایبیل «ساعت هفت صبح » و «ملاقات پسر و دختر »، را در تئاتر محلی یادبود فردریک اچ. هیوز، یک انجمن تئاتر محلی، رهبری کرد. با اینکه از تحرک فرهنگی و فرصتهای کار نیمه وقت در منطقه شمال واشنگتن دی. سی لذت می‌برد، خسته شد و احساس کرد زندگی‌اش باید جهت دیگری بگیرد. او در 1967 از کندال استعفا داد؛ سپس برای تحصیل الاهیات در دانشگاه کاتولیک امریکا ثبت‌نام کرد. او وارد مدرسه دینی شد تا بتواند به سازمان روحانیت مسیحی, وارد شود. چالش و رویارویی با دویست دانش‌آموز شنوا در کلاسها, بدون هیچ نکته‌برداری یا داشتن معلم خصوصی بسیار دشوار بود؛ اما دوستیهایی که با داوطلبانِ مشتاقِ فراگیری زبان اشاره برقرار کرده بود, تا حدودی وی را تسکین می‌داد؛ اما درباره انتخاب مسیر شغل سومش در انتظار فرصت بود. گرایبیل در 1969 به عنوان بازیگر, به تئاتر ملی ناشنوایان پیوست. برای ده سال, در صحنه تئاتر نقشهایی مانند موسکا در «ولپون »، ایوان ایوانویچ نیوخیم در «مضرات تنباکو »، رابی آزریئلکی در «دیباک » و ویزک در «ویزک » را اجرا می‌کرد. او همچنین در تئاتر بین‌المللی ناشنوایان در شبکه رادیو تلویزیونی ویژه کلمبیا در «روز میلاد یک کودک در ولز» ایفای نقش کرد.
همراه با تئاتر بین‌المللی ناشنوایان برای ده سال در مدرسه حرفه‌ای سالانه مخصوص کارکنان ناشنوای تئاتر به آموزش تئاتر پرداخت. او از 1972 تا 1976 برنامه را اداره و مهارتهای اجرایی‌اش را کامل می‌کرد. وی, در مدرسه حرفه‌ای, درس منابعی برای هنرمندان را تدریس می‌کرد. گرایبیل, کارگاههای بسیاری را درباره تفسیر خلاق تئاتر, رهبری کرد. او به عنوان مدیر رابط تئاتر بین‌المللی ناشنوایان در 1978 و 1979 خدمت می‌کرد. در 1978 به همراه گروه بازیگران تئاتر بین‌المللی ناشنوایان, جایزه تونی را دریافت کرد.
در 1979، گرایبیل پست مشاور هنری در موسسه فنی‌ـ ملی ناشنوایان و فناوری روچستر را پذیرفت. در دوازده سال بعد، او اجرای پیشرفته و تفسیر خلاق به زبان اشاره امریکایی را در موسسه فنی‌ـ ملی ناشنوایان تدریس کرد. او «پرواز بر فراز لانه فاخته » را رهبری کرد، تولیداتی مانند «تخیلات » و «یک بار روی تشک » را به زبان اشاره امریکایی برگرداند و به عنوان بازیگر مهمان در نقش آرنولف, در «مدرسه همسران » و پراسپرو در «توفان » ظاهر شد. انتقال به روچستر, به او اجازه داد تا مطالعاتش را در موسسه سنت برنارد کامل کند.
او هیچ‌گاه آموختن را متوقف نکرد و تعادل دقیقی بین سه محدوده شغلی مرتبط و متمایز را ضمن اشتیاق واقعی و پیشگویی آینده, حفظ ‌کرد. او هم‌اکنون در دانشگاه گالودت به عنوان استادیار به تدریس ادامه می‌دهد و برنامه‌های آموزشی شرکت رسانه‌های اشاره‌ای را ارائه می‌دهد. او با فیلیس فرلیچ در تئاتر در برنامه اشاره‌ای «بازی جین » در نقش ولر مارتین, در 1992 درخشید. می‌توان پیشگویی کرد که دانش‌آموزان و بینندگان, هیچ‌گاه آموختن از پاتریک گرایبیل را متوقف نخواهند کرد.
مأخذ:
DPAS, P. 159-161.
ترجمه زهراسادات قاضی  
تاریخ ثبت در بانک 8 بهمن 1399