| کد | jr-44414 |
|---|---|
| عنوان اول | کورنفورث، جان وارکوپ |
| عنوان دوم | دانشمند و شیمیدان ناشنوای استرالیایی |
| نویسنده | کنت لایسونز |
| نویسنده | هری جی. لانگ |
| مترجم | راضیه افتخاری |
| مترجم | حجت‌الله نیکویی |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد سوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 1041 |
| شماره صفحه (تا) | 1043 |
| زبان | فارسی |
| متن |
کورنفورث، جان وارکوپ ، دانشمند و شیمیدان ناشنوای استرالیایی. در هفتم سپتامبر 1917 در شهر سیدنی استرالیا دیده به جهان گشود. اختلالات شنوایی وی از ده سالگی آشکار شد و پس از آن تا چهارده سالگی به شدت رو به وخامت گذاشت. با وجود این مشکلات، او توانست در شانزده سالگی, پس از پایان دوره دبیرستان وارد دانشگاه شود. کورنفورث قادر به شنیدن سخنان استاد نبود، اما با استفاده از تجربیات و مطالعه متون اصلی، شیمی را فرا گرفت. وی در 1937 موفق به اخذ مدرک کارشناسی شیمی گردید و به عنوان دانشجوی ممتاز، مدال دانشگاه را از آن خود کرد و در 1938 موفق به کسب مدرک کارشناسی ارشد گردید. وی در 1939 توانست یکی از جوایز نمایشگاه دانشجویی را در 1851 که به کلیه نخبگان علمی دانشگاههای استرالیا در مقطع دکتری اعطا می‌شد، کسب کند. دانشجوی ممتاز دیگری به نام ریتا اچ. هارادنس نیز یکی دیگر از دانشمندان شیمی آلی در دانشگاه سیدنی بود که توانست این جایزه را از آن خود سازد. آن دو، در دانشگاه آکسفورد انگلستان ثبت‌نام و در 1941 با یکدیگر ازدواج کردند. در همان سال بود که کورنفورث، دکتری خود را گرفت. تحقیقات اولیه کورنفورث در زمینه به دست آوردن محصولات طبیعی از گیاهان بود. در آکسفورد، همکاری وی با سر رابرت رابینسون، یکی از برندگان جایزه نوبل در 1947 در زمینه پنی‌سیلین و استروئیدها به اوج خود رسید و در 1951 منجر به سنتز اپیاندروسترون گردید. در سالهای 1947 تا 1962 وی در آزمایشگاه تحقیقات میل هیل که متعلق به شورای تحقیقات پزشکی انگلستان بود، مشغول به کار شد و روش اساسی خویش را در زمینه شیمی فضایی روند آنزیمها، ارتقا بخشید. شیمی فضایی، علم مربوط به ساختمان سه بعدی مولکولهاست و در زمینه بیوشیمی کاربرد دارد. کورنفورث توانست در این زمینه کشفیات ارزنده‌ای انجام دهد. در 1962 این تحقیقات هنگامی به ثمر نشست که وی برای دومین بار به عنوان مدیر مشترک با جورج پاپ جک ، عضو لابراتوار آنزیم‌شناسی شیمیایی میلستید ، وابسته به شرکت تحقیقاتی شل در شهر سیستینگ بوردن از ایالت کنت، ملاقات کرد. این آزمایشگاه را لورد روتس چایلد ، مدیر وقت مرکز تحقیقات شل تأسیس کرد تا کورنفورث و پاپ جک بتوانند با یکدیگر همکاری کنند. در قرارداد کورنفورث با مرکز تحقیقاتی شل تصریح شده بود که نیمی از ساعات کاری وی باید به تحقیقات آن شرکت اختصاص یابد و نیم دیگر صرف تحقیقات شخصی شود. همکاری این دو دانشمند بیست سال به طول انجامید. در 1965، کورنفورث و پاپ جک, به طور مشترک موفق به کسب جایزه مدال سیبا از جامعه بیوشیمی‌گردیدند. یک سال بعد، در 1968 آنان دوباره موفق به کسب مدال دیوی از جامعه سلطنتی گردیدند. هنگامی که وی در آزمایشگاه میلستید مشغول به کار بود, دو درجه استادی نیز، کسب کرد: استاد دستیار علوم ملکولی در دانشگاه وارویک (1965-1971) و استاد ناظر شیمی در دانشگاه ساسکس (1971-1975). وی سخنران انجمن شیمی (1967-1969؛ 1971)؛ استاد دانشگاه هاروارد (1970)؛ و همچنین استاد دانشگاه آلبرتا (1977) نیز بود. از 1975 تا دوران بازنشستگی، یعنی 1983، سمت استاد تحقیقات جامعه سلطنتی در دانشگاه ساسکس را به عهده داشت. وی موفق شد افزون بر جایزه نوبل و دو مدال سیبا و دیوی، افتخارات بسیار دیگری نیز کسب کند. وی به عنوان همنشین و همراه امپراتور انگلیس در 1972 انتخاب و پنج سال بعد به لقب شوالیه مفتخر گردید. او به عنوان عضو جامعه سلطنتی در 1953 برگزیده شد و در 1962 بالاترین مدال افتخار این جامعه، یعنی مدال کاپلی را به پاس تحقیقات بی‌نظیرش در شیمی فضایی، سنتزهای کنترل شده و بیوسنتز مولکولهای مهم بیولوژیکی از آن خود کرد. جامعه شیمی، جایزه و مدال کوردی- مورگان را در 1953 به وی اعطا کرد. همچنین مدال فلینتاف ، نیز (1966) به وی تعلق گرفت. سایر افتخارات وی عبارت‌اند از: جایزه استافر (1969)، جایزه ارنست گونتر (1969) مربوط به انجمن شیمی امریکا و جایزه پریکس راسل (1972). وی موفق به کسب دکتری افتخاری از دانشگاههای زوریخ (1975)؛ آکسفورد، وارویک، دوبلین و لیورپول (1975)؛ و آبردین ، هول ، ساسکس و سیدنی (1977) گردید. وی به عنوان عضو افتخاری دانشکده سن کاترین آکسفورد، در 1976 انتخاب شد. کورنفورث دانش خویش را در نزدیک به 185 اثر، به مردم منتقل کرد. با وجود این، وی جدای از وضوح و روانی بیان، بدون مشکلات فراوان قادر به ایراد سخنرانی بود، اما نسبت به سایر دانشمندان کمتر در سمپوزیومها و کنفرانسها شرکت می‌کرد. وی عمدتاً با لب‌خوانی و نوشته و بدون استفاده از زبان اشاره، ارتباط برقرار می‌کرد. بدین ترتیب وی با دانش خویش توانست معلولیت را جبران کند. افزون بر این، کورنفورث یک شطرنج باز ماهر نیز بود و 1985 رکوردی را به ثبت رساند. وی شعر را جایگزین موسیقی کرد و به جمع‌آوری اشعار تصنیفی پنج مصراعی می‌پرداخت. با وجود این، باغبانی، سرگرمی مورد علاقه وی بود. مهم‌ترین کسی که کورنفورث را تحت تاثیر قرار داد، همسرش ریتا بود. او نه تنها نزدیک‌ترین همکار دانشمند وی بود، بلکه وی را در برقراری ارتباط نیز، کمک می‌کرد. در مراسم سخنرانی وی، ریتا در صف جلو می‌نشست و با اشارات و حرکات غیرقابل ادراک دیگران او را در بالا و پایین بردن تُن صدا، راهنمایی می‌کرد و همچنین پرسشهایی را که افراد در انتهای سالن می‌پرسیدند و کورنفورث قادر به شنیدن آن نبود، تکرار می‌نمود. مآخذ: DPAS, P. 83-86; GEDPD, Vol. 1, P. 203-204. کنت لایسونز ؛ هری جی. لانگ ترجمه راضیه افتخاری؛ حجت‌الله نیکویی |
| تاریخ ثبت در بانک | 27 دی 1399 |