| کد | jr-44208 |
|---|---|
| عنوان اول | شنوایی لمسی |
| عنوان دوم | تشخیص گفتار از راه لامسه |
| نویسنده | گیتا موللی |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد دوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 804 |
| شماره صفحه (تا) | 804 |
| زبان | فارسی |
| متن |
شنوایی لمسی، تشخیص گفتار از راه لامسه. برای کم‌شنوایان بزرگسالی که در سنین بالا ناشنوا شده‌اند، ارتباط از راههای شنیداری مشکل و اغلب غیرممکن است. از آنجا که سیستم شنیداری دچار نقص است، فرد باید برای درک گفتار، متکی بر دیگر حواس خود باشد. استفاده از سیستم بینایی یا گفتارخوانی نیز بسیار مشکل است؛ زیرا امکان تشخیص بیشتر اصوات گفتاری تنها از راه دیداری غیرممکن است. به طور متوسط در حدود 10 تا 25 درصد اصوات گفتاری قابل مشاهده‌اند. در صورتی که اطلاعات دیداری با اطلاعات شنیداری حاصل از باقیمانده شنوایی همراه گردند، لب‌خوانی برای فرد ساده‌تر می‌گردد. اما برای برخی از افراد دچار ضایعه شنوایی عمیق، این راه چاره نیست؛ زیرا آنان باقیمانده شنوایی قابل استفاده‌ای ندارند. همچنین گفتارخوانی برای ناشنوایان‌ـ نابینا نیز، غیرممکن است. در این صورت تنها یک راه، یعنی استفاده از حس لمس است. روش مشهور به شیوه تادوما وجود دارد که ویژه ناشنوایان‌ـ نابیناست. فرد با قراردادن دست خود بر روی صورت گوینده، به درک گفتار می‌پردازد. به این صورت که شست، بر روی لبهای گوینده و انگشتان بر روی صورت و گردن وی قرار می‌گیرند. در نتیجه، فرد قادر به استفاده از اطلاعات ناشی از حرکات لب و آرواره، جریان هوای دهانی خیشومی و ارتعاشات حلقی می‌گردد. این روشِ درک گفتار از طریق لامسه، نخستین بار در سال 1890 در کشور نروژ معرفی شد. بعدها در ایالات متحده دو کودک به نام تاد چاپمن و اوما سیمسون از حس لامسه خود برای درک گفتار استفاده کردند و این روش را تادوما نامیدند. برای درک بهتر اطلاعاتی که این گونه قابل دسترسی‌اند، می‌توانید دست خود را روی صورت خودتان بگذارید و صحبت کنید. در این حال با انگشتان خود ارتعاشات تارهای صوتی را در گردن، همچنین شکل لبها و جریان هوایی دهان را حس می‌کنید؛ اما این اطلاعات کامل نیستند و به کارگیری آنها نیاز به تمرین دارد. محدودیت: استفاده از این روش با محدودیتهای اجتماعی روبه‌روست؛ زیرا نمی‌توان آزادانه و بدون دغدغه به لمس صورت هر گوینده‌ای پرداخت. افراد کم‌شنوای بزرگسال می‌توانند از دستگاه کمک لامسه و یا دستگاه تکتیلینگ استفاده کنند. تکتلینگ، دستگاه کمک لامسه است که دارای میکروفن بدون سیم است. گوینده میکروفن را هنگام صحبت روی حنجره خود قرار می‌دهد. این میکروفن به یک ارتعاشگر استخوانی متصل است که فرد کم‌شنوا آن را در دست می‌گیرد. این دستگاهها فرد را قادر می‌سازند بدون دریافت نویز زمینه، در محیطهای پر سروصدا، اطلاعات گفتاری را مستقیم دریافت کند. مأخذ: مجله تعلیم و تربیت استثنایی، ش 10 و 11، تابستان 1381. گیتا موللی |
| تاریخ ثبت در بانک | 4 دی 1399 |