| کد | jr-44169 |
|---|---|
| عنوان اول | شاو، بنجامین مارشال |
| عنوان دوم | کارشناس و مشاور اقتصادی و ناشنوای امریکایی |
| نویسنده | میشل جِی. اُلسون |
| مترجم | زهرا واعظی |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد دوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 770 |
| شماره صفحه (تا) | 771 |
| زبان | فارسی |
| متن |
شاو، بنجامین مارشال ، کارشناس و مشاور اقتصادی و ناشنوای امریکایی. در 29 سپتامبر 1893 در کلمبوس در ایندیانا متولد شد. در نخستین سالهای زندگی با نشانه‌های ناشنوایی روبه‌رو شد و در اوایل نوجوانی، شنوایی‌اش را کاملاً از دست داد. وی در یکی از مدارس دولتی نزدیک منزلشان در کلمبوس به تحصیل مشغول شد و تا سال اول دوره دبیرستان در آنجا ماند. شاو که در این مدرسه قادر به برقراری ارتباط با دیگران نبود، تصمیم گرفت در مدرسه ناشنوایان ایندیانا، ادامه تحصیل دهد. او تا پایان تحصیلات دوره دبیرستان در آنجا بود. در 1912 در دانشکده گالودت ثبت‌نام کرد و در 1913 با مدرک کارشناسی دانش‌آموخته شد. در همان سال با دُرُسی کانور دانش‌آموخته همان دانشکده، ازدواج کرد. بنجامین کوچک، فرزند آنها، که در 1920 به دنیا آمد، پسر سخت‌شنوای آنان بود که از دانشکده گالودت دانش‌آموخته شد. شاو، پس از پایان تحصیل، به میدوِست بازگشت و در همان جا هم به کار در شرکت لاستیک و تایر فایرستون مشغول شد. وی از همان آغاز به کار، ناشنوایان را به کار در شرکت گماشت. او همچنین، از سال 1921 تا 1934 لاستیک‌ساز و ناظر امور مالی لاستیک و تایر، در خطوط تولید بود. وی در سال 1934 به بخش کار وارد شد و در آنجا مسئولیت تحقیق درباره مسائلی چون: روابط کاری، اقتصاد و قانون و مقررات را برعهده داشت. در 1942 به عنوان کارشناس تحقیق در زمینه اقتصاد کار، به بخش اقتصاد وارد شد. با این حال، وی همچنان به مشاوره با کارکنان ناشنوای شرکت و مصاحبه برای استخدام آنان مشغول بوده است. او پس از نزدیک به چهل سال فعالیت در فایرستون، در اکتبر 1958 بازنشسته شد. شاو در سالهای فعالیتش در فایرستون، به تحقیق و نگارش مقاله نیز اشتغال می‌ورزید. نوشته‌های او درباره استخدام ناشنوایان، در سطح گسترده‌ای در میان تمامی کارجویان کارخانه‌ها توزیع شد. آژانس امنیتی فدرال و دفتر توان‌بخشی شغلی در تأمین بودجه انتشار یکی از این آثار با وی همکاری داشتند. شاو در سال 1951 مقاله «رهنمودهایی برای استخدام کارکنان ناشنوا» را برای وزرات بهداشت، آموزش و رفاه ایالات متحده نوشت. وی در این مقاله، به بحث درباره سازگاریهای روان‌شناسانه کارکنان ناشنوا با یک محیط شنوا، و پی‌آمدهای ویژه حضورشان در محیط کارخانه می‌پردازد. کتاب ناشنوایان در عرصه کار را به همین منظور، دفتر توان‌بخشی شغلی وابسته به وزارت بهداشت با همیاری انجمن ملی ناشنوایان به چاپ رساند. این اثر کوشید تمام کارفرمایان را به درک ویژگیهای منحصر به فرد کارکنان ناشنوا و پی‌آمدهای ناشنوایی آنان ترغیب کند. در اثر دیگری با نام مناسب بودن کارگران کر و گنگ برای کارخانه‌ها بر بی‌ثمر بودن تفکیک کارگران ناشنوا در کارخانه‌ها تأکید کرد. شاو در دوره فعالیتش در فایرستون، با ناشنوایان متقاضی کار در شرکت مصاحبه می‌کرد. او همواره با دفتر استخدامی شرکت همکاری داشت و بدین ترتیب، به مصاحبه با متقاضیان جدید و مشاوره با کارگران ناشنوای شرکت می‌پرداخت. در جنگ جهانی دوم، ناشنوایان، از پیوستن به نهادها و فعالیتهای نظامی منع شدند. اما تضعیف نیروی کار، فرصت خوبی برای ناشنوایان بود. در فایرستون بین 200 تا 250 ناشنوای کارگر، صنعتگر، شیمیدان و مسئول مالی فعالیت داشتند. به رغم آنکه در دهه 1940 فرصتهای شغلی بهتری برای ناشنوایان پیدا شد، اما تبعیضهایی هم وجود داشت. برای مثال، دفتر مدیریت پروژه‌های شغلی بر آن بود تا استخدام کارکنان ناشنوا در یکی از پروژه‌ها را ممنوع سازد و علتش هم آن بود که شرکت بیمه از بیمه کارکنان ناشنوا در آنجا سر باز می‌زد. شاو، در مقام سخنگوی کمیته صنعتی انجمن ملی ناشنوایان و انجمن اخوت ملی ناشنوایان ، به بحث و جدل با مدیریت پروژه‌های شغلی و شرکت بیمه پرداخت تا این بی‌عدالتی را اصلاح کند. او احتمال بیشتر بودن صدمات حین انجام کار برای ناشنوایان را رد کرد. شرکت بیمه پس از قانع شدن، با تحت پوشش قرار دادن ناشنوایان موافقت کرد و مدیریت پروژه‌های شغلی استخدام ناشنوایان را آغاز کرد. شاو در چندین سازمان عضو بود و در عرصه‌های مختلف ناشنوایان مشارکت داشت. او در شورای ایالتی فدراسیون سازمانهای ناشنوایی اُهایو و هیئت مدیره خانه سالمندان و سخت‌شنوایان اُهایو در نزدیکی وسترویل عضویت داشت. وی در مارس 1959 و در پی به رسمیت شناخته شدن صلاحیت و برجستگی‌اش در مسائل مربوط به استخدام ناشنوایان، به عضویت کمیته ریاست جمهوری استخدام معلولان جسمی منصوب شده بود. او به ترتیب، در سالهای 1939 تا 1946 و 1946 تا 1950 نخستین رئیس و معاون رئیس انجمن دانش‌آموختگان دانشکده گالودت بود. همچنین، در کنفرانس مدیران مدارس ناشنوایان امریکا عضویت افتخاری داشت. او در 1951 از دانشکده گالودت دکترای افتخاری ادبیات انسانی را دریافت کرد. مأخذ: GEDPD, Vol. 3, P. 1-3. میشل جِی. اُلسون ترجمه زهرا واعظی |
| تاریخ ثبت در بانک | 3 دی 1399 |