| کد | jr-44168 |
|---|---|
| عنوان اول | شانکلین، جرج برایان |
| عنوان دوم | مهندس برق و ناشنوای امریکایی |
| مترجم | لقمان سرمدی |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد دوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 769 |
| شماره صفحه (تا) | 770 |
| زبان | فارسی |
| متن |
شانکلین، جرج برایان ، مهندس برق و ناشنوای امریکایی. در نهم سپتامبر 1881 در نیکلاسویلِ کنتاکی به دنیا آمد. زمانی که دانش‌آموز دبیرستان لکزینگتون کنتاکی بود، در اثر ابتلا به بیماری مخملک ناشنوا شد. در مدتی که به دبیرستان دولتی می‌رفت، معلم خصوصی نیز داشت. پس از آن، به مدرسه ناشنوایان کنتاکی منتقل شد. در آنجا به سرعت علوم و فنون را فرا گرفت. در سال 1905 با تشویق دکتر جورج ام. مک کلور به دانشکده گالودت رفت. پس از دو سال، کالج را ترک کرد و برای ادامه تحصیل به دانشگاه کنتاکی رفت. در 1911 مدرک خود را در رشته مهندسی مکانیک دریافت کرد. استادان او در کنتاکی، به دفعات دستنوشته‌های سخنرانیهایشان را به او می‌دادند تا مطالعه کند. مدارج تحصیلی شانکلین چنان در دانشگاه کنتاکی طنین‌انداز شد که وی را پیش از فراغت از تحصیل، استخدام کردند. او همچنین کاپیتان و مهاجم تیم فوتبال بود. شانکلین، یکی از برجسته‌ترین مهندسان ناشنوا در تاریخ شد. او در اختراعات گوناگون در زمینه برق و کابلهای ولتاژ بالا سهیم بود. ناشنوایان که به طور حرفه‌ای در رشته مهندسی وارد شدند، بسیار کم بودند. در طول نیمه اول قرن بیستم، هریس جوزف ریان به تدریج شنوایی خود را از دست داد. او که به لقب ادیسون ساحل اقیانوس آرام معروف شد، یکی دیگر از مهندسان ناشنوای برق بود که به دلیل دستاوردهای علمی مهمی که در زمینه برق داشت، برنده جایزه مدال ادیسون در سال 1927 شد. شانکلین هم مانند ریان، چندین سال به بررسی و تحقیق در زمینه انتقال انرژی برق با ولتاژ بالا پرداخت. در آگوست 1911، شانکلین کار و آزمایش تجربی را در شرکت جنرال الکتریک شنکتادی در نیویورک آغاز کرد و در آنجا، آموزشهای بیشتری را در زمینه بهره‌برداری از دستگاههای الکتریکی پی گرفت. شایستگی او در شرکت باعث شد که او را برای مطالعه درباره صنعت دستگاههای الکتریکی به اروپا بفرستند. شانکلین همانند دیگر ناشنوایان هم‌‌دوره‌اش، با مشکلات جدی روبه‌رو شد؛ اما با مبارزه با این مشکلات، به خوبی از عهده مسئولیتهای خویش برآمد. شانکلین به سرپرستی آزمایشگاه دستگاههای الکتریکی در جنرال الکتریک شنکتادی دست یافت و به تحقیق و گسترش کار بر روی طرحهای محدودسازی ولتاژ بالا پرداخت. او مهندس مشاور و متصدی آزمایشگاه بود و زیر نظر چارلز پی. استین متز فعالیت می‌کرد. با پیروزی شانکلین، دانشکده گالودت روش وی را دنبال کرد. از 1922 تا 1948 او سرمهندس و مسئول بخش کابل در اداره مرکزی بود و به مدت دو سال اداره بخش کابل مهندسی بازرگانی را برعهده داشت. او سپس مدیر بخش کابل و سیم مهندسی بازرگانی شد و تا زمان بازنشستگی در این پست باقی ماند. در زمان بازنشستگی، به عنوان مهندس مشاور هیدرولیک در شرکت سیم و کابل کانادا در تورنتو و شرکت برق پوتوماک در واشنگتن کار کرد. کار شانکلین با کابلهای ولتاژ بالا افتخارات بسیاری را نصیب او کرد. هفده بار حق ثبت اختراع به او اعطا شد. دو بار جایزه کوفین در سالهای 1933 و 1941 و جایزه با ارزش شرکت جنرال الکتریک را دریافت کرد. در 1939 شانکلین تقدیرنامه‌ای از جامعه مهندسان نیوانگلند دریافت کرد. این مهندس ناشنوا با کشف یونیزاسیون کابلهای ولتاژ قوی به شهرت رسید. کشفیات او راه جدیدی را در کنترل یونیزاسیون ارائه داد و بیشتر تأسیسات و نصب کابلهای پر شده با نفت را در ایالت متحده مهندسی کرد. او مقالات بسیاری درباره کابلهای برق منتشر کرد و سخنرانیهای پرشماری ارائه داد و در تأسیسات بسیاری مانند: موسسه مهندسان برق امریکا ، مهندسان کابل با قدرت محدود و موسسه ملی تولیدکنندگان برق شرکت داشت. او عضو قراردادی انجمن ملی تحقیقات بود. شانکلین، از بیماری قلبی رنج می‌برد و در 21 نوامبر 1961 در شنکتادی نیویورک درگذشت. مأخذ: DPAS, P. 322-324. ترجمه لقمان سرمدی |
| تاریخ ثبت در بانک | 3 دی 1399 |