مقاله مجموعه

کد jr-44161  
عنوان اول سیکار، ابه روش اَمبروز کوکورون  
عنوان دوم متخصص ناشنوای آموزش و پرورش و مدیر برخی نهادهای فرهنگی ناشنوایان در فرانسه  
نویسنده دورا بی. وینر  
مترجم زهرا واعظی  
عنوان مجموعه دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد دوم  
نوع کاغذی  
ناشر موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم  
سال چاپ 1388شمسی  
شماره صفحه (از) 757  
شماره صفحه (تا) 759  
زبان فارسی  
متن سیکار، ابه روش اَمبروز کوکورون ، متخصص ناشنوای آموزش و پرورش و مدیر برخی نهادهای فرهنگی ناشنوایان در فرانسه.
در 28 سپتامبر 1742 در فوسوره در نزدیکی تولوز (بخش علیای گارون ) به دنیا آمد. علاقه‌اش به آموزش ناشنوایان، او را به بُردو کشانید که اسقف شامپیون دو سیسه در 1783 در آنجا مدرسه‌ای ویژه ناشنوایان تأسیس کرده بود. شامپیون که به استعداد مربی‌گری سیکار پی برده بود، او را برای کارآموزی به مدرسه ابه دولپه فرستاد. او در 1786 پس از آموختن مدیریت مدرسه، به بردو بازگشت و پس از درگذشت اَبه دو لپه جانشین او شد و مدرسه‌اش را تا پایان عمر به شیوه غیردموکراتیک اداره کرد. او در سال 1795 با تدبیری توانست این موسسه را به مونتانی سنت ژونویو در نزدیکی پانتئون ، یعنی همان محل موسسه ملی جوانان ناشنوا منتقل کند. در کشور کاتولیک فرانسه، روحانیون آن، مسئولیت آموزش و پرورش آن را طی یک هزاره بر عهده داشتند، و این نوعی تحول طبیعی بود. در این نظام شخصی چون ابه می‌زیست که در برابر هیچ جامعه دینی و نهادی خود را مکلف نمی‌دانست. از همین روی، خود را آزادانه و به تمامی، وقف ناشنوایان کرده بود. اما در جریان انقلاب فرانسه، پیروان و همکاران ابه را مظنون به سلطنت‌طلبی و شورش می‌دانستند. انعطاف‌پذیری و مردم‌دار بودن سیکار و پستهای عالی و مجموعه دوستانش موجب شد که بتواند از قتل‌عامهای سپتامبر جان سالم به در برد و موسسه‌اش را نجات دهد.
انتخاب سیکار به مدیریت مدرسه ابه دو لپه در 1790 و ورود او به این صحنه، از منظر سیاسی، واقعاً بهنگام بود. سیکار در نشست انجمن ملی که بر سر اجرای حقوق بشر بحث می‌کرد، آنان را متقاعد ساخت که یاری معلولان از جمله وظایف طبیعی آنان است.
یکی از دوستانش به نام پریور دو لا مارن ، در هیئت مقننه، به حمایت از او برخاست و این نکته را مطرح کرد که مجمع ملی باید اشتباه اندوهناک طبیعت را اصلاح کند. مجمع نیز به حمایتهای ویژه ناشنوایان رأی داد و مدرسه ابه سیکار را ملی اعلام کرد و به آن اقامتگاه 24 مورد کمک هزینه تحصیلی اعطا کرد. بنابراین، مدرسه خصوصی سیکار به موسسه ملی ویژه ناشنوایان مادرزاد تبدیل شد. این اقدام فرانسه در 21 ژوئیه 1971 اصل جدیدی را پایه‌‌گذاری کرد که کشورهای دموکراتیک تا به امروز از آن سرمشق گرفته‌اند.
سیکار، شهرتش را مدیون جین مسیو ، پسر بچه کرولالی می‌دانست که او را در جنگلهای نزدیک بردو یافته بود. او تجربیات آموزشی خود درباره مسیو را در اثری با نام شیوه آموزش کرولالهای مادر زاد ، با هدف آموزش کرولالها در پاریس، منتشر کرد. مهارت او در جریان آموزش مسیو ثابت شد و او در 1790 به سمت مدیریت منصوب گردید. در 1791 مجمع ملی و نیز بازدیدکنندگان از موسسه ملی را با تدریس خود شگفت‌زده کرد و برای جلب توجه و تبلیغ موسسه، نشستهای هفتگی تدریس عمومی برگزار می‌کرد.
سیکار، شیوه تدریس خود را بر پایه اشارات روشمند ابه دو لپه مبتنی ساخته بود. وی این شیوه را با ارتباط مکتوب کامل کرد. او به تدریس منطق ساختار دستوری علاقه‌مند بود. در تدریس به نگارش کتاب نظریه اشاره‌ها، ویژه آموزش کرولالها کشیده شد که در 1801 در پاریس، چاپ شد. در کنار آموزش به القای اخلاقیات و دین نیز می‌پرداخت.
پس از انقلاب و با شکل‌گیری دوباره کلیسای کاتولیک در 1801 تدریس موضوعات دینی در موسسه ملی را محوریت بخشید. سیکار جزوه‌ها و دستنوشته‌های چندی نیز دارد که از جمله آنها می‌توان به روز مسیح یک کرولال ، مشقهایی برای همه ، اعتراف ، عشای ربانی ، دعای شامگاهی اشاره کرد.
در موضوع دستور زبان، تخصص و روش ویژه داشت. بر اساس روش خود، اثری با عنوانِ اصول کلی دستور، قابل کاربرد در زبان فرانسه را در دو جلد نوشت که در 1799 در پاریس به چاپ رسید.
او از 1796 مسئولیت موسسه ملی ناشنوایان را برعهده گرفت و با تلاشهای او این موسسه به شهرت رسید. به گونه‌ای که بسیاری از بازدیدکنندگان خارجی که در اوایل سده نوزدهم به پاریس می‌آمدند، معمولاً به دیدن آن می‌رفتند. این شهرت، هنگامی به اوج رسید که سیکار در سال 1800 پسر‌بچه‌ای دوازده ساله و کاملاً دور از تربیت اجتماعی را از جنگلهای ناحیه آویرون به این مدرسه آورد و جین مارک ایتارد را برای مراقبت از او استخدام کرد.
سیکار، نه جانشینی برای خود تربیت کرد و نه به کارکنان خود مجال رشد، و نه اجازه انتقاد می‌داد. او به محض بازگشت از تبعید موقت در سال 1800 جانشین خود را برکنار کرد. همکارانی چون ابه روش امبروآز ، ابه چارلز لوئیز کارتون آنجا را ترک کردند. کارتون، ریاست مدرسه ناشنوایان تازه تأسیس در بلژیک را عهده‌دار شد.
در 32 سالی که سیکار مدیریت این موسسه را بر عهده داشت، تأکید بر فراگیری دستور زبان، یک اصل بود و از هر گونه تلاش برای آموزش گفتار به ناشنوایان ممانعت می‌شد.
سیکار از دست تزار الکساندر اول روسیه ، کینگ برنادوت سوئد و کینگ ‌لوئیز هجدهم فرانسه مدالهایی دریافت کرد. نخستین انجمن میهن‌پرستانه اسپانیا ، او و ادوارد جنر و کانت رومفورد را به عضویت خود پذیرفت. در 1805 که پاپ پیوس هفتم به قصد تاجگذاری ناپلئون از پاریس دیدار می‌کرد، دیداری رسمی نیز از موسسه سیکار داشت. او بیش از هر چهره دیگری در تمام جهان، توانست در پایان قرن نوزدهم توجه همگان را به ناشنوایان جلب کند. سیکار، در دهم مه 1822 در هشتاد سالگی درگذشت.
مأخذ:
GEDPD, Vol. 3, PP. 21-22.
دورا بی. وینر
ترجمه زهرا واعظی  
تاریخ ثبت در بانک 3 دی 1399