مقاله مجموعه

کد jr-44139  
عنوان اول سازمان ملی رفاه ناشنوایان ایران  
عنوان دوم تشکلی دولتی برای آموزش خدمات‌رسانی به ناشنوایان در ایران  
نویسنده سلیمه رمضانی  
عنوان مجموعه دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد دوم  
نوع کاغذی  
ناشر موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم  
سال چاپ 1388شمسی  
شماره صفحه (از) 710  
شماره صفحه (تا) 712  
زبان فارسی  
متن سازمان ملی رفاه ناشنوایان ایران، تشکلی دولتی برای آموزش خدمات‌رسانی به ناشنوایان در ایران.
این سازمان، در شهریور ماه 1350 در وزارت کار و امور اجتماعی تأسیس شد. در 1353 پس از تأسیس وزارت رفاه اجتماعی، وابسته به این وزارتخانه شد.
طبق اساسنامه، هدف این سازمان عبارت بود از: ایجاد هماهنگی و همکاری بین موسسه‌ها، اعم از دولتی و غیردولتی و خیریه در برنامه‌های پیشگیری، درمان، آموزش درمانی، اشتغال و رفاه اجتماعی ناشنوایان و نیمه‌شنوایان و کسانی که دشواری گفتاری دارند. هدف دیگر این سازمان، بالا بردن شخصیت ناشنوایان و سازگاری آنان در اجتماع شنوایان و استفاده از روشهای جدید در انواع خدمات مربوط به این گروه بود.
برای تحقق بخشیدن به این هدفها، سازمان ناچار بود با توجه به نیازمندیها و با در نظر گرفتن امکانهای مالی و نیروی انسانی، اولویتهایی برای برنامه‌ها قائل شود و با روشهایی متناسب و عملی دست به اقدام بزند. با توجه به اهمیت متخصصان، سازمان برای حل مشکل کمبود متخصص، اولویت خاص قائل شد و کوشید تا پیش از سرمایه‌‌گذاریهای بزرگ ثابت، با استفاده از منابع داخلی و خارجی، متخصصان خود را تا حد امکان آماده خدمت کند.
به طور کلی، خط‌مشی سازمان، به رغم وسوسه‌های بلندپروازی، برداشتن قدمهای آرام و مطمئن و برنامه‌ریزیهای بنیادی بود. این سازمان می‌کوشید با برخورداری از تجربه سازمانهای مشابه ملی که سابقه بیشتری در امور رفاهی و توان‌بخشی داشتند و استفاده از همکاریهای آنها، ساده‌ترین و با صرفه‌ترین راه را برای تأمین رفاه ناشنوایان برگزیند.
تشخیص، پیشگیری و تجویز سمعک: با توجه به اهمیت اجرای برنامه‌های پیشگیری از افزایش جمعیت ناشنوایان مادرزاد و کاهش شمار مبتلایان به اختلالهای شنوایی، در اثر بیماریها یا آلودگی صوتی محیط کار و محیط زیست و تصادفات و غیره، سازمان رفاه ناشنوایان شش ماه پس از تأسیس، خدمات خود را در زمینه تشخیص و پیشگیری و درمان آغاز کرد و از فروردین‌ماه 1351 با موافقت جمعیت حمایت کودکان کرولال کلیه مراجعان خود را هفته‌ای سه روز به درمانگاه مجهز این جمعیت گسیل می‌داشت. در این درمانگاه، خدمات زیر به مراجعان عرضه می‌شد:
معاینه کامل حلق و گوش و بینی، برای تشخیص علل ناشنوایی و درمان احتمالی آن؛ آزمایش مقدماتی؛ اُدیومتری؛ تشخیص و عرضه خدمات درمانی، آموزش درمانی، تجویز و تهیه گوشی، ساختن قالب گوش، هدایت مددجو به مراکز مربوط.
خدمات این درمانگاه به طور رایگان در اختیار کلیه مراجعان از خردسال و کهنسال تهرانی و شهرستانی قرار می‌گرفت. در اثر افزایش مراجعان، رفته‌رفته شمار روزهایی که درمانگاه مذکور در اختیار مراجعان سازمان قرار داشت، افزایش یافت تا اینکه سازمان ناچار به ایجاد درمانگاه دیگری در جنوب تهران شد. این مرکز در یکم دی‌ماه 1353 شروع به کار کرد و به این ترتیب گشایشی در کار مراجعان تهرانی و شهرستانی پدید آمد.
برای هر یک از مراجعان پرونده بهداشتی تهیه می‌شد که در آن، نتیجه معاینات کامل حلق و گوش و بینی و آزمایش مقدماتی شنوایی و ادیومتری، و وضع خانوادگی مددجو و نیازهای او ذکر شده بود بر اساس این پرونده‌ها که با دقت تهیه می‌شد، سازمان موفق به تهیه آرمانهای مختلف شد که از آنها در برنامه‌ریزیهای گوناگون، از جمله برنامه‌های پیشگیری استفاده می‌کرد.
سازمان بنابر تقاضای مرکزهای مختلف از جمله دفتر امور کودکان استثنایی، گروه متخصصان خود را برای سنجش شنوایی، تجویز سمعک، ساختن قالب گوش به شهرستانهای مشهد، اهواز، آبادان، یزد، و اصفهان می‌فرستاد.
برای اینکه سازمان بتواند به کسانی که به علت دوری راه، امکان مراجعه به درمانگاههای مرکزی را نداشتند، خدمات خود را عرضه کند، سه دستگاه واحد سیار شنوایی خریداری کرده بود.
از آغاز کار با توجه به محدود بودن بودجه درمانی، با توافق جمعیت حمایت کودکان کرولال و سازمان ملی رفاه ناشنوایان، این جمعیت، هزینه عمل جراحی و بیمارستانی مددجویانی را که کمتر از ده سال داشته‌اند، می‌پرداخت و سازمان نیز پرداخت هزینه عملهای جراحی و بیمارستانی مددجویان بیش از ده سال را پذیرفته بود.
گسترش فعالیتها در همه ایران: این سازمان در شهرها و استانها، شعبه‌هایی دایر کرد و از این طریق در صدد پوشش دادن به همه ناشنوایان در تمامی ایران برآمد.
در سال 1353 در اصفهان، شعبه سازمان رفاه ناشنوایان فعالیت خود را با شمار اندکی دختر و پسر ناشنوا آغاز کرد که در سطح سنی‌ای بودند که آموزش و پرورش آنان را نمی‌پذیرفت. البته خدمات فرهنگی و اجتماعی ناشنوایی در این استان پیشینه داشت و حسین گلبیدی از 1350 آموزش و پرورش ناشنوایان را آغاز کرده بود. از این رو با شکل‌گیری سازمان ملی رفاه ناشنوایان در این شهر، به سرعت توسعه یافت. گویا نام شعبه اصفهان این سازمان, مرکز رفاه ناشنوایان بوده است.
تحولات اخیر: پس از پیروزی انقلاب اسلامی و شکل‌گیری سازمان بهزیستی‌، سازمان رفاه هم زیر مجموعه آن شد و ساختار اداری آن در سازمان بهزیستی ادغام شد و در واقع، به کار سازمان رفاه، به عنوان یک واحد اداری مستقل، پایان داده شد.
مأخذ:
اطلاعات محلی.
سلیمه رمضانی  
تاریخ ثبت در بانک 2 دی 1399