| کد | jr-44135 |
|---|---|
| عنوان اول | ساختمان‌سازی |
| عنوان دوم | رعایت حال ناشنوایان در معماری و ساخت واحدهای مسکونی یا تجاری |
| نویسنده | رابرت جی ماتر |
| نویسنده | آلن سوسمن |
| مترجم | محمدعلی جعفری |
| مترجم | محبوبه مرشدیان |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد دوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 707 |
| شماره صفحه (تا) | 709 |
| زبان | فارسی |
| متن |
ساختمان‌سازی، رعایت حال ناشنوایان در معماری و ساخت واحدهای مسکونی یا تجاری. کنگره امریکا در 1968، قانون موانع معماری ساختمان (حقوق عمومی 480 -90) را تصویب کرد تا دولت فدرال را ملزم دارد از قابلیت دسترس و کارآیی فیزیکی برخی ساختمانهای عمومی اطمینان حاصل کند. این قانون در ساختمانهایی اعمال می‌شد که پس از سال 1968 یا برای ایالات متحده بنا شده بودند و یا وام و کمک بلاعوض ایالات متحده بودجه ساخت آن را تأمین کرد بود. به موجب این قانون، ساختمانها باید با رعایت حال معلولان طراحی شود؛ معلولان نیز در سه دسته قرار می‌گیرند: آنان که از صندلی چرخ‌دار استفاده می‌کنند؛ کسانی که دارای نقصهای بینایی، شنوایی و یا تعادل هستند؛ کسانی که به دلیل سالخوردگی، تصادف و یا بیماری به دشواری حرکت می‌کنند. پیشینه قانون: پیش از تصویب این قانون، ساختمانها و بناهای عمومی برای افراد نسبتاً جوان و قوی‌بنیه طراحی شده بود. این ساختمانها از لحاظ معماری موانعی را برای معلولان ایجاد می‌کرد، و بنابراین بر توانایی آنان در یافتن شغل، برخورداری از خدمات اجتماعی و بهداشتی، بهره‌مندی از آموزش، و یا رأی دادن تأثیر سوء داشت. در 1961، موسسه استانداردهای ملی امریکا ، استانداردهایی را برای قابل استفاده و دسترس کردن ساختمانها برای معلولان جسمی وضع کرد. به رغم اقدامات دولت فدرال مبنی بر رفع این موانع از طریق آموزش و آگاهی دادن، بسیاری از ساختمانها پس از بنا و یا تغییر، قابل استفاده نبودند. در 1968، کنگره برای الزامی کردن قابلیت دسترس فیزیکی ساختمانها و بناهای عمومی، قانون موانع معماری ساختمان را تصویب کرد. موارد اعمال قانون: به طور کلی، در کلیه ساختمانهایی که برای کار و یا سکونت معلولان استفاده می‌شود و به وسیله و یا به نمایندگی از ایالات متحده، و یا همچنین کل آن و یا قسمتی از آن از بودجه فدرال طراحی و بنا شده و یا تغییر نماید، این قانون اعمال می‌شود. ساختمانهایی که مشمول این قانون می‌شوند، عبارت‌اند از: ساختمانهای دفاتر فدرال و یا مدارس تازه تأسیس، و همچنین پروژه‌های دولتی ساخت‌وساز مسکن که بودجه آن از طریق فدرال تأمین می‌شود. پروژه‌های خصوصی ساخت‌وساز مسکن از این قانون مستثنا هستند. تغییر جزئی و یا کلی در ساختمانها، از قبیل تغییر طراحی و یا مرمت، باید آنها را برای معلولان قابل استفاده نماید. استانداردهای مرکزی یکسان درباره قابلیت دسترس: قانون، چهار نمایندگی مرکزی را ملزم به اجرای حداقل استانداردهایی برای طراحی، ساخت و تغییر برخی انواع ساختمانها و تأسیسات کرد. این موسسات عبارت‌اند از: اداره خدمات عمومی دفتر فدرال ساختمانها و دیوانهای دفاتر مرکزی ، وزارت مسکن و توسعه شهری ویژه ساختمانهای مسکونی ، وزارت دفاع ویژه تأسیسات دفاعی ، و سازمان خدمات پستی ایالات متحده . این چهار موسسه، در راستای انجام این فرمان، استانداردهایی را با عنوان استانداردهای فدرال یکسان درباره قابلیت دسترس ، وضع و اعلام کردند. این استانداردها با حداقل شرایط و رهنمودهای وضع شده از سوی هیئت پیروی از قانون موانع معماری و حمل‌و‌نقل ایالات متحده متناسب بوده و یا فراتر از آنها می‌رود. در واقع این ضوابط، به نوعی مشخصات فنی مورد نظر موسسه استانداردهای ملی امریکاست. قانون ضوابط، معلولان جسمانی را چنین تبیین می‌کند: مبتلایان به نقصهای جسمانی، از جمله نقص در تواناییهای حسی، دستی و یا گفتاری، که باعث محدودیت عملکرد وی در دسترس و استفاده از یک ساختمان و یا امکانات می‌شود. این تعریف، شامل مبتلایان به نقصهای شنوایی و یا ناشنوایی نیز می‌گردد. قانون ضوابط، شامل مشخصات موارد زیر است: فراهم آوردن فضای کافی، مسیرهای قابل دسترس، توقفگاههای ماشین، سراشیبی جدول خیابانها، آسانسورها، درها، آبخوریها، حمامها، سرویسهای بهداشتی، ورودیها، آژیرهای خطر، تلفنها، و مکانهای تجمع. ساختمانهای فدرال و یا تأسیسات ساخته شده با بودجه فدرال نیز که مشمول این قانون هستند، دست‌کم باید این شرایط را داشته باشند. برای نمونه، در مکانهایی که ناشنوایان به تنهایی کار و یا زندگی می‌کنند، بایستی علایم خطر دیداری وجود داشته باشد. در اماکن تجمع فاقد سیستمهای تقویت صوتی، و در اماکنی که عمدتاً به عنوان کنفرانس و گردهمایی به کار می‌رود، بایستی یک سیستم شنوایی قابل حمل و یا با نصب دایم فراهم گردد. در صورت فراهم کردن تلفنهای عمومی، حداقل یک تلفن باید مجهز به کنترل بلندی صدا باشد. اجرای قانون: هنگامی که کنگره پی‌برد هیچ موسسه‌ای عهده‌دار اجرای قانون موانع معماری ساختمان نیست، به موجب بخش 502 قانون توان‌بخشی 1973 ، هیئت پیروی از قانون موانع معماری و حمل و نقل را تشکیل داد. این هیئت به بررسی و تحقیق می‌پردازد، جلسات دادرسی برگزار می‌کند، و دستوراتی را برای پیروی از قانون موانع معماری ساختمان صادر می‌نماید. این دستورات شامل مسدود کردن و یا به حالت تعلیق درآوردن بودجه فدرال در ساختمانها و یا تأسیسات متخطی است. کسانی که به هر دلیل معتقدند از قانون موانع معماری ساختمان تخطی صورت گرفته است، می‌توانند شکایت مکتوبی را به هیئت تسلیم کنند، و در این شکایت، باید مشکل مربوط به این مانع را توضیح داده و نام و نشانی ساختمان را ذکر کنند. هیئت نیز به کلیه شکایات رسیده رسیدگی می‌کند. در وهله نخست، هیئت می‌کوشد شکایت را غیررسمی و به طور مسالمت‌آمیز حل و فصل کند. در صورت عدم حصول توافق غیررسمی، مدیر اجرایی هیئت با ارائه درخواست احضاریه در دادگاه قوانین اداری، تدابیر قانونی لازم را به کار می‌بندد و درباره موضوع مورد مناقشه، جلسات دادرسی تشکیل خواهد شد. ضرورتی ندارد که شاکی در این جلسه شرکت کند، و نام وی نیز مخفی می‌ماند: مگر اینکه مجوز مکتوب بر غیر از این حکم کند. قاضی دادگاه، تصمیم نهایی را برای هیئت اتخاذ می‌کند و چه بسا سازمانی را ملزم می‌دارد تا ظرف مدت مقرر نقصها و مشکلات را برطرف سازد. همچنین چه بسا بودجه آن را متوقف کرده و یا به حالت تعلیق درآورد. هیئت، افزون بر اجرای قانون موانع معماری ساختمان، طیف گسترده‌ای از دیگر مسئولیتها را نیز عهده‌دار است که از آن جمله‌اند: وضع استاندارهای مشورتی و ارائه مساعدت فنی به گروههای متأثر از مقررات وضع شده. این مساعدت، به موجب بخش حقوقی مدنی قانون توان‌بخشی انجام می‌گیرد. این مسئولیت در موانع ارتباطی و به ویژه در وسایل ارتباطات راه دور صدق می‌کند. قانون توان‌بخشی 1973، بخش 504: این قانون، در رفع موانع معماری ساختمان در طرحهای فدرال و یا برخوردار از مساعدت فدرال کاربرد دارد. این بخش، بر اساس مفهوم معلولیت در این طرحها تبعیض برضد معلولان را ممنوع می‌کند. از این بخش می‌توان چنین تعبیر کرد که افزون بر سایر شرایط، هر ساختمانی که برای کاربرد یک سازمان فدرال بنا می‌شود و یا با مساعدتهای مالی فدرال ساخته می‌شود، بایستی برای معلولان قابل استفاده و دسترس باشد. بنابراین، قانون موانع معماری ساختمان و بخش 504 با یکدیگر تداخل و همپوشانی دارند. سازمانهای ملی برای پیروی از بخش 504، استانداردهای قانون موانع اجتماعی را اتخاذ کرده‌اند. در موارد مربوط به بخش 504، شکایات مربوط به موانع معماری ساختمان، باید به سازمان فدرال پاسخگو تسلیم شوند. مآخذ: EDHD, P. 17; GEDPD, Vol. 1, P. 32-33. رابرت جی. ماتر ؛ آلن سوسمن ترجمه محبوبه مرشدیان؛ محمدعلی جعفری |
| تاریخ ثبت در بانک | 2 دی 1399 |