| کد | jr-44072 |
|---|---|
| عنوان اول | زبان اشاره دانمارکی |
| عنوان دوم | روش ارتباطی ناشنوایان در دانمارک |
| مترجم | راضیه افتخاری |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد دوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 694 |
| شماره صفحه (تا) | 694 |
| زبان | فارسی |
| متن |
زبان اشاره دانمارکی ، روش ارتباطی ناشنوایان در دانمارک. زبان اشاره دانمارکی، زبان اصلی ناشنوایان در دانمارک است که دارای شش هزار علامت بوده و همراه الفبای دستی بین‌المللی، که در 1975 از سوی فدراسیون جهانی ناشنوایان معرفی شد، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این الفبا امروزه در کشورهای نروژ، دانمارک و فنلاند رایج است. افزون بر الفبای ناشنوایان، سیستم دست- دهان نیز به جزئی از زبان اشاره دانمارکی تبدیل شده است. آموزش ناشنوایان دانمارکی، برای نخستین بار، در 1807 به کمک روشی مبتنی بر یک روش دستی فرانسوی، به نام اَبه چارلز میشل دولپه آغاز شد. ناشنوایان دانمارکی، علایم مخصوص به خود را به کار می‌برند، اما در صورت لزوم، معلمان از علایم اشاره فرانسه نیز به عنوان مکمِل، استفاده می‌کنند. نفوذ زبان اشاره فرانسه هنوز هم در واژه‌های زبان اشاره دانمارکی، کاملاً آشکار است. اگرچه آموزش ناشنوایان به روش شفاهی، از 1881 آغاز شد، اما زبان اشاره هرگز در مدارس دانمارک کنار گذاشته نشده است. امروزه، تمام پنج مدرسه ناشنوایان، به استفاده از روش نوشتاری اصرار می‌ورزند. نیز ترکیبی از زبان دانمارکی شفاهی و اشاره را زبان دانمارکی اشاره‌دار می‌نامند. این زبان، در بسیاری از زبانهای اشاره در سراسر جهان، به ویژه هنگام تفسیر و برقراری ارتباط ناشنوایان و افراد عادی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. مأخذ: EDHD, P. 61. ترجمه راضیه افتخاری |
| تاریخ ثبت در بانک | 30 آذر 1399 |