| کد | jr-44069 |
|---|---|
| عنوان اول | زبان اشاره پورتو ریکن |
| عنوان دوم | روش ارتباطی ناشنوایان در کارائیب |
| مترجم | محبوبه مرشدیان |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد دوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 693 |
| شماره صفحه (تا) | 693 |
| زبان | فارسی |
| متن |
زبان اشاره پورتو ریکن ، روش ارتباطی ناشنوایان در کارائیب. زبان اشاره پورتو ریکن حداقل چهار گونه دارد که امروزه در جزیره کوچک مشترک‌المنافع کارائیب به کار می‌رود. این زبان، شبیه زبان اشاره امریکایی است و تصور می‌شود در اوایل دهه 1900، با تأثیرپذیری از آن زبان، به وجود آمده است. راهبه‌هایی که یک مدرسه ناشنوایان را بنا نهادند، در دهه 1900، زبان اشاره امریکایی را به پورتو ریکن آورند. در دهه1950، روش تدریس اسپانیایی راهبه‌ها، شیوه شفاهی را رواج داد و استفاده از زبان اشاره را ممنوع کرد. تفاوت زبان اشاره پورتو ریکنی با زبان اشاره امریکایی، این است که زبان مذکور، هجی انگشتی را به کار نمی‌برد و بسیاری از اشاره‌های آن، با اشاره‌های زبان اشاره امریکایی متفاوت است. اما در عین حال، همانند سایر زبانهای اشاره، ویژگیهای ساختاری آن عبارت‌اند از: استفاده از فضا برای نشان دادن رابطه میان اشیا و یا ایده‌ها، طبقه‌بندی کننده‌ها، مشخص‌کننده‌های اندازه و شکل، و کاربرد اشاره‌های ترکیبی برای تبیین ایده‌های جدید. افزون بر این، اسپانیایی اشاره‌ای ، که اشاره‌ها را طبق ترتیب کلمات در زبان اسپانیایی به کار می‌برد، از سوی ناشنوایان، و برای برقراری ارتباط با شنوایان اسپانیایی زبان، استفاده می‌گردد. پورتو ریکنهایی که در امریکا تحصیل کرده‌اند، انگلیسی اشاره‌ای را به کار می‌برند. در میان این دو زبان مذکور، کاربرد اسپانیایی اشاره‌ای در پورتو ریکن، و برای برقراری ارتباط با شنوایان، عمومیت بیشتری دارد؛ به ویژه برای تفسیر و تماشای تلویزیون. مأخذ: EDHD, P. 174. ترجمه محبوبه مرشدیان |
| تاریخ ثبت در بانک | 30 آذر 1399 |