| کد | jr-44068 |
|---|---|
| عنوان اول | زبان اشاره ایرلندی |
| عنوان دوم | روش ارتباطی ناشنوایان در ایرلند |
| مترجم | صدیقه شجاعیان |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد دوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 692 |
| شماره صفحه (تا) | 693 |
| زبان | فارسی |
| متن |
زبان اشاره ایرلندی ، روش ارتباطی ناشنوایان در ایرلند. در جمهوری ایرلند، سه شیوه آموزش زبان اشاره به کار می‌رود که دو مورد از آن، بر اساس شیوه‌های دستی انگلیسی، و دیگری بر اساس روش ابتکاری و غیررسمی است. جدیدترین شیوه زبان اشاره ایرلندی، مجموعه قوانین دستی در زبان انگلیسی بوده که برخلاف شیوه قدیمی‌تر است؛ یعنی دارای دایره لغات جداگانه برای خانمها و آقایان است. واژگان و رمزهایی که در این روش به کار می‌رود، برای خانمها و آقایان مشترک است. این زبان را در اواخر دهه 1970 یک کمیته متحد زبان اشاره معرفی کرد. اغلب علایم در این روش جدید، بر اساس اولین حرف کلمه در انگلیسی بوده و به گونه‌ای دسته‌بندی شده‌اند که بسیاری از کلماتی که دارای معنای یکسان هستند، از یک علامت مشترک اما با اَشکال مختلف دست استفاده میکنند. این زبان اشاره جدید، در برخی از کلاسهای زبان اشاره، که خارج از مدارس سنتی ناشنوایان‌اند و همچنین در کلاسهای روش دستی واقع در مدارس گفتاری ناشنوایان، آموزش داده می‌شود. به هر حال بسیاری از افراد جامعه ناشنوایان ایرلندی، روش زبان اشاره قدیمی را ترجیح می‌دهند. روش قدیمی‌تر، همچنین مجموعه قوانین دستی در زبان انگلیسی بوده و از واژگانی که مختص جنسیت است، استفاده می‌کند. علایم فرانسوی، که در دهه 1800 از فرانسه آورده شدند، برای بیان گرامر انگلیسی و تجزیه آن به روشهای موثر برای استفاده دانش‌آموزان دختر، و یا روش مذکر برای دانش‌آموزان پسر، تعدیل شدند. امروزه اگرچه واژگان مربوط به جنسیت، سی درصد با یکدیگر تفاوت دارند، اما دختران و پسران هنوز هم زبان یکدیگر را می‌فهمند. نهایتاً زبان اشاره غیررسمی را که به عنوان زبان اشاره ناشنوایان شناخته شده است، ناشنوایان، در اجتماعات غیررسمی استفاده میکنند و البته نسبت به دو زبان اول، کمتر پذیرفته شده است. عقیده بر این است که این روش غیررسمی، از زبان اشاره قدیمی که در مدارس ایرلندی به کار می‌رفته، استخراج شده است؛ اما این زبان، معادل گرامر انگلیسی ندارد و به نظر می‌رسد مانند تمام زبانهای اشاره، این زبان نیز باید روش گرامری خود را دارا باشد. مأخذ: EDHD, P. 114. ترجمه صدیقه شجاعیان |
| تاریخ ثبت در بانک | 30 آذر 1399 |