| کد | jr-44062 |
|---|---|
| عنوان اول | زبان اشاره آلمانی |
| عنوان دوم | روش ارتباطی ناشنوایان در آلمان |
| مترجم | صدیقه شجاعیان |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد دوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 691 |
| شماره صفحه (تا) | 691 |
| زبان | فارسی |
| متن |
زبان اشاره آلمانی ، روش ارتباطی ناشنوایان در آلمان. در نظام پیشین جمهوری فدرال آلمان (غرب آلمان) تقریباً تمام آلمانیهای ناشنوای پیش‌زبانی، از زبان اشاره آلمانی استفاده می‌کردند. زبان اشاره آلمانی، زبان اشاره‌ای با گویشهای بسیار، برخاسته از مدارس مختلف ناشنوایان است. از آنجا که این کشور به طور سنتی دارای زبان گفتاری یا شفاهی بوده است، تحقیقات اندکی درباره زبان اشاره آلمانی انجام گردیده و به رغم اینکه این زبان، یک روش معمولی ارتباط بین ناشنوایان در خارج از کلاس درس است، به طور کلی در مکانهای آموزشی از آن استفاده نشده است. زمانی که روشهای نوشتاری در مدارس معرفی شد، مرجع آن، زبان اشاره آلمانی بود. زبان اشاره آلمانی، از برخی جهات شبیه زبان اشاره امریکایی است (همانند دیگر زبانهای اشاره اروپایی) و از حرکات لب استفاده می‌کند. از هجای انگشتی ، که از الفبای دستی شبیه الفبای امریکایی استفاده می‌کند، در زبان اشاره آلمانی هم استفاده می‌شود؛ هر چند که استفاده‌کننده‌های قدیمی‌تر زبان اشاره آلمانی، الفبای دستی را نمی‌شناسند. مشهور‌تر از همه، یک سیستم دستی است به نام پی. ام. اس. که به جای حروف نمایانگر واجها به کار می‌رود. از این سیستم، در مدارس ناشنوایان، برای آموزش وضوح و شمردگی استفاده می‌شود. مأخذ: EDHD, P. 93. ترجمه صدیقه شجاعیان |
| تاریخ ثبت در بانک | 30 آذر 1399 |