مقاله مجموعه

کد jr-41224  
عنوان اول رابط شاغل در دادگاه، قانون  
عنوان دوم ضوابط و مقررات مربوط به رابطان دادگاه  
نویسنده مایکل ای چاتوف  
مترجم راضیه افتخاری  
عنوان مجموعه دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد دوم  
نوع کاغذی  
ناشر موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم  
سال چاپ 1388شمسی  
شماره صفحه (از) 635  
شماره صفحه (تا) 636  
زبان فارسی  
متن رابط شاغل در دادگاه، قانون ، ضوابط و مقررات مربوط به رابطان دادگاه.
در 1978، کنگره امریکا و رئیس‌جمهوری وقت، جیمی ‌کارتر، قانون رابطان دادگاه را تصویب کردند. به موجب این قانون، مبتلایان به نواقص شنوایی، در اقدامات انجام گرفته از سوی دولت فدرال در دادگاههای منطقه‌ای، می‌توانند به بهترین نحو ممکن از این اقدامات صورت گرفته آگاهی یابند. این قانون، قاضی یا سایر مقامات مسئول قضایی را موظف به انتخاب یک رابط شفاهی یا دستی با هزینه‌های عمومی می‌کند. انتخاب رابط، به ویژه زمانی صورت می‌گیرد که متهم، شاهدان، و یا گروهی که اقامه دعوا کرده‌اند، به علت فقدان شنوایی، قادر به فهم ارائه شهادت و یا برقراری ارتباط با مقامات قضایی یا وکلای خویش نباشند.
پیش از این، در قوانین قضایی، به ندرت با حضور رابط در کنار متهمان ناشنوا، موافقت می‌شد. بنابراین، در موارد بسیاری، مقامات مسئول قضایی از این قانون استفاده کرده‌اند، و مبتلایان به نواقص شنوایی هم، از داشتن فردی مناسب که بتواند با آنان ارتباط برقرار نماید محروم مانده‌اند.
سپس چندین موقعیت منجر به تجدید نظر درباره احکامی شد که به تصویب قانون رابطان دادگاه منتهی گردید.
به موجب این قوانین، لازم است ناشنوا در مواردی، از رابط استفاده کند. برای نمونه، هنگامی که عدم ارتباط وی با وکیل یا شهود، منجر به از دست دادن زندگی یا اموال وی ‌گردد، طبق قوانین دادگاه استیناف، ناشنوایان بدون در اختیار داشتن چنین وسیله‌ای، از حقوقی که در قانون اساسی برای آنان در نظر گرفته شده است محروم می‌شوند.
تشخیص صلاحیت رابطان: طبق تعریف این اصطلاح قانونی، مدیر اداره اجرایی دادگاههای امریکا ، صلاحیت رابطان را تشخیص داده و تأیید می‌کند. همچنین کمیته قضایی مجلس نمایندگان و مدیر اداره اجرایی، با کمک دفتر ثبت رابطان ناشنوایان و موسسه ملی ناشنوایان و موسسات دولتی ناشنوایان، شرایطی را که رابط باید دارا باشد، مورد تأیید قرار می‌دهند. دبیر هر بخش در ایالات متحده نیز موظف است فهرستی از کلیه رابطان را که صلاحیت آنان را مدیر اجرایی تأیید کرده، در اختیار مجمع قضایی قرار دهد تا هنگام لزوم، مقام مسئول قضایی بتواند یکی از این رابطان را انتخاب و به دادگاه احضار کند.
انتخاب رابطان: انتخاب رابط می‌تواند به یکی از روشهای زیر انجام شود: تصمیم مقام مسئول قضایی، درخواست وکیل متهم ناشنوا یا درخواست متهم ناشنوا. اگرچه در قانون و گزارشِ همراه آن قید نگردیده است، اما متهم در کلیه مراحل قضایی همچون فراخوانی و حضور در مقابل هیئت منصفه باید از رابط استفاده کند.
ناشنوا می‌تواند از حق داشتن رابط صرف‌نظر کند و این تصمیم را باید فرد ناشنوا اتخاذ کند و خود وی نیز به مقام مسئول قضایی توضیح دهد. هنگام اتخاذ چنین تصمیمی، مقام قضایی، باید از رابط استفاده کند. کسی که از اختیار رابط مورد قبول دادگاه صرف‌نظر کند، می‌تواند در عوض، رابط مورد نظر خود را برگزیند. در چنین مواردی هزینه رابط، همانند رابط انتخابی دادگاه، از هزینه‌های عمومی پرداخت می‌شود.
پس از انتخاب رابط، صلاحیت وی را مسئول قضایی مشخص می‌کند. رابطی که به خوبی قادر به برقراری ارتباط نباشد، مقام قضایی او را کنار گذاشته و رابط دیگری انتخاب می‌شود. تصمیم جایگزینی رابط را مقام قضایی مسئول، یا خود متهم یا وکیل وی اتخاذ می‌کند.
رابط می‌تواند از روشهای مختلفی چون تفسیر همزمان و بدون مکث و ‌ترجمه متوالی، یعنی پس از فاصله زمانی کوتاه، و یا از روش خلاصه‌گویی نیز استفاده کند. طبق گزارش کمیته قضایی مجلس نمایندگان درباره این قانون، روش خلاصه‌گویی باید بسیار محدود و تنها در مواردی استفاده شود که صرفه‌جویی در زمان مد نظر است.
در اقدامات دادگاه، که از سوی افراد یا یک ایالت و نَه دولت برگزار می‌شود، شاهد می‌تواند به کمک منشی دادگاه، نسبت به انتخاب رابط اقدام کند. با وجود این، در این مورد، هزینه رابط، از هزینه‌های عمومی ‌دولت تأمین نمی‌گردد، بلکه مقام مسئول قضایی با صلاحدید خود، روش پرداخت را معین می‌کند.
ارتباطات محرمانه: طبق گزارش کمیته قضایی مجلس، ارتباطات محرمانه‌ای که از طریق رابط انجام می‌شود، باید همچنان محرمانه باقی بماند و رابط نباید مجبور به فاش کردن آن شود. برای نمونه، سخنان متهم با وکیل وی محرمانه است. رابطی که انتقال دهنده این سخنان است، نباید مجبور به شهادت دادن در این باره گردد.
تاریخچه قانونگذاری: قانون رابطانِ مبتلایان به نواقص شنوایی را سناتور چارلز مک سی. ماتیاس از ایالت مریلند به مجلس سنای امریکا پیشنهاد کرد. بعدها این قانون با قانون دادگاههای دو زبانه موظف به انتخاب رابط برای کسانی که انگلیسی بلد نبودند، ادغام شده و سپس لایحه ادغامی ‌تصویب، و به قانون رابطان دادگاه تبدیل شد. طبق این قانون، مدیر اجرایی اداره دادگاههای امریکا، موظف است سالانه گزارشی درباره تعداد درخواست رابط زبان اشاره تحت این قانون، ارائه دهد. در دهه 1980، هفده تقاضای رابط زبان اشاره گزارش شده است؛ در حالی که حتی یک مورد هم درخواست مترجم شفاهی وجود نداشته است.
مأخذ:
GEDPD, Vol. 1, P. 212-213.
مایکل ای. چاتوف
ترجمه راضیه افتخاری  
تاریخ ثبت در بانک 8 مهر 1399