| کد | jr-39202 |
|---|---|
| عنوان اول | تئاتر ناشنوایان فرمونت |
| عنوان دوم | اولین تئاتر حرفه‌ای به زبان اشاره در امریکای شمالی |
| نویسنده | دونالد بنگز |
| مترجم | محبوبه مرشدیان |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد اول |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 352 |
| شماره صفحه (تا) | 354 |
| زبان | فارسی |
| متن |
تئاتر ناشنوایان فرمونت، اولین تئاتر حرفه‌ای به زبان اشاره در امریکای شمالی. در 1975، برایان کیل پاتریک ، هنرپیشه ناشنوا و چارلز سن کلر ، هنرپیشه شنوا، تئاتر ناشنوایان فرمونت را به عنوان نخستین تئاتر حرفه‌ای زبان اشاره, بنیان نهادند. این تجربه نوین در نمایش دوزبانه و دو فرهنگی، در کلیولَند واقع در اوهایو و همچنین کل امریکا، جذابیتی برای مخاطبان ناشنوا و شنوا به وجود آورد. برنامه‌ها و مدیریت: تئاتر ناشنوایان فرمونت, در ابتدا تحت حمایت مرکز تئاتر فرمونت بود و در 1979, به سازمانی مستقل، غیر‌انتفاعی و معاف از مالیات, تبدیل شد. در آن زمان, تئاتر ناشنوایان فرمونت, همه برنامه‌های عمده خود را تدوین کرده بود که عبارت بودند از: 1. تولیدات صحنه اصلی : هر فصل, این تئاتر, سه تا پنج نمایش روی صحنه می‌برد که هر کدام, سه تا چهار هفته ادامه داشت و در هر هفته, پنج تا هفت اجرا داشت 2. مجموعه نوبتهای صبح : یک یا دو بار در هفته, دانش‌آموزان بازدیدکننده, اجرای صبح صحنه اصلی را تماشا می‌کردند و پس از آن نیز, برنامه بحث ویژه برقرار بود 3. تولیدات در گردش : نمایشهای صحنه اصلی و تک‌اجرایی در ایالتهای مختلف و همچنین در موسسه لینکلن نیویورک و جشنواره بین‌المللی پانتومیم چکسلواکی آن زمان, روی صحنه رفت 4. برنامه‌های هنر در مدرسه و مخاطبان جوان : پیسهای نمایشی 30 تا 45 دقیقه‌ای در مدارس سراسر کلیولند اجرا می‌گردید تا درک جوانان را از ناشنوایان و نمایش, ارتقا دهد 5. مدرسه تئاتر : در زمینه زبان اشاره امریکایی و سایر موضوعات نمایشی، کلاسهای شبانه برای مردم ناشنوا و شنوا, دایر گردید. در سالهای نخست، تئاتر ناشنوایان فرمونت, در ساختمان کتابخانه‌ای واقع بود که به چند دفتر، مکان تمرین نمایش، کارگاههای لباس و صحنه و سالن نمایشی با گنجایش هشتاد صندلی تبدیل شده بود. در 1981، تئاتر فرمونت در سالن نمایش بروکز کلیولند، یکی از قدیمی‌ترین سالنهای تئاتر منطقه‌ای امریکا, که گنجایش 160 نفر را داشت، نمایشهای خود را روی صحنه می‌برد و دفاتر اداری آن در مرکز شنوایی و گفتار کلیولند, بود. در درجه نخست، یک هیئت امنای بزرگ و بنیادها و شرکتهای متعدد کلیولند و اوهایو، موسسه موقوفات ویژه هنرها ، کمیته ملی , هنر برای معلولان و بسیاری از حامیان دیگر, از تئاتر ناشنوایان فرمونت پشتیبانی می‌کردند این در حالی بود که اعضای هیئت امنا و بیشتر کادر اجرایی و فنی تئاتر فرمونت, شنوا و در حدود نیمی از اعضای گروه بازیگری آن, ناشنوا بودند. برنامه نمایشی نوآورانه: تئاتر ناشنوایان فرمونت، علاوه بر اینکه نخستین تئاتر حرفه‌ای مستقل به زبان اشاره و گویا بود ، چندین نوآوری نیز در این زمینه از خود به جای گذاشته است. نخست اینکه, بیش از دوازده مرحله نمایش اصلی و طولانی, تولید و اجرا نمود. آثار ابتدایی, در زمینه کشمکشهای بین فرهنگی ناشنوایان و افراد شنوا بود. نمایش «با این دستها », به بررسی درگیریهای یک هنرپیشه ناشنوای تئاتر با جهان افراد شنوا می‌پرداخت. نمایش موزیکال «آلیس در سرزمین ناشنوایی », اقتباسی از «آلیس در سرزمین عجایب » لوئیز کارول بود. در پس‌زمینه‌ای مرتبط با ناشنوایی, نمایش «قانون سکوت »، مظلومیت ناشنوایان را در قرون وسطا به نمایش می‌گذاشت و «فیلم صامت » به ثبت و نمایش وقایع زندگی آلبرت بالین می‌پرداخت. او یکی از پیشگامان ناشنوای دهه 1920 بود که پیشنهاد داد در فیلمهای صامت, زبان اشاره، جایگزین کارتهای عنوان شود. در «جرثقیل » که از پرونده قضایی دونالد لانگ الگو برداشته بود، تلاشهای یک وکیل ناشنوا برای دفاع از موکل ناشنوای خود, به تصویر در می‌آمد. آثار اصلی تازه‌تر, دربردارنده مفاهیمی خلاقانه در زمینه نمایش گویا به زبان اشاره بود. نمایش «خسیس» اثر مولیر , به صورت یک کمدی از نوع غرب وحشی اقتباس گردید. رمان «دراکولا », اثر برام استوکر , به صورت تئاتر برای ناشنوایان درآمد و یک اثر جدید به نام «سیرک اشاره‌ها », از زبان اشاره امریکایی, استفاده‌ای خلاقانه نموده بود. این نمایش, جایزه محفل منتقدان کلیولند را به خاطر بهترین نمایش نسخه اصلی, به خود اختصاص داد. دومین رویکرد نوآورانه تئاتر ناشنوایان فرمونت, تأکید و تمرکز بسیار و دوزبانه بودن آن بود. این تئاتر, علاوه بر آثار اصلی خود، نسخه دوزبانه انواع نمایشنامه‌ها را روی صحنه برد که از آن جمله‌اند: «باغ وحش شیشه‌ای », اثر تنسی ویلیام ، «در انتظار گودات » اثر ساموئل بکت ، «دکتر علیه خودش » اثر مولیر و «زوج غیرعادی » اثر نیل سیمون . در بیشتر این نمایشها، از طریق هماهنگی و همکاری میان یک هنرپیشه ناشنوا و یا شنوای اشاره‌کننده و یک هنرپیشه شنوا و گویا، فرد فرد شخصیتها, خلق می‌شدند. نتیجه کار، یگانگی تقریباً پیوسته دو هنرپیشه به عنوان یک شخصیت بود. کانون توجه تئاتر دوزبانه فرمونت, به مخاطبان خود نیز معطوف شد, چرا که تئاتر, درِ دنیای نمایش را به روی افراد مبتلا به اختلال شنوایی گشود و در عین حال, ابعاد جدیدی به تجارب نمایشی مخاطبان شنوا افزود. این تئاتر, با کاهش قیمت بلیتها و از طریق تئاترهایی که همه بلیتهایشان به فروش رفته و تحت حمایت سازمانهای ناشنوایان بودند و همچنین, با برنامه بحث پس از نمایش، ناشنوایانی را که قبلاً فاقد تجربه بودند، به عنوان مشتری و حامی به سوی خود, جلب کرد. در همین حین, تئاتر فرمونت به یکی از اعضای سرشناس گروه نمایشی شنوای کلیولند تبدیل شد، و روزنامه‌های مهم و منتقدان رادیویی, متناوباً نمایشهای آن را مورد نقد و بررسی قرار می‌دادند. سومین رویکرد نوآورانه تئاتر ناشنوایان فرمونت، استفاده از مترجمان حرفه‌ای بود که قبل از شروع تمرین، متون نمایش را به زبان اشاره امریکایی و زبان انگلیسی ترجمه و آماده می‌کردند. این کار, نه تنها به هنرپیشگان, فرصت بیشتری می‌داد تا شخصیت خود را خلق نمایند، بلکه به مترجم نیز این امکان را می‌داد تا نمایشنامه‌ای منسجم‌تر خلق نماید و از لحاظ خلاقیت هنری زبان اشاره امریکایی, آن را بیازماید. برای نمونه, در نمایشنامه «به نوبت » اثر آرتور شنیتزلر ، ده سطح متفاوت از زبان اشاره امریکایی ایجاد گردید، از زبان عامیانه یک زن فاحشه گرفته تا نثر پالایش‌یافته یک کُنت. نمایش «چشم‌انداز دریا » اثر ادوارد آلبی نیز مستلزم وجود زبان اشاره خاص و سه‌انگشتی برای شخصیتهای مارمولک خود بود. در مورد «تئاتر داستانی » اثر پل سیلز و سایر آثار موزیکال و شعر‌گونه، اشاره‌هایی ویژه و دارای ضرباهنگ, در ترجمه متن نمایشنامه گنجانده شد. تئاتر ناشنوایان فرمونت, در چهارمین نوآوری خود، به منظور پخش تولیدات گوناگون خود, با یک شبکه تلویزیونی در کلیولند, همکاری نمود. سه برنامه عمده آن، تحت عناوین «با این دستها»، «دیو و دلبر »، و «خسیس» (که البته دو مورد اخیر در سطح کشور پخش گردید) جمعاً سه جایزه امِی را به خود اختصاص داد. تئاتر ناشنوایان فرمونت، فرصتهای حرفه‌ای بسیاری برای بیشتر هنرمندان ناشنوا در زمینه تئاتر, فراهم آورد که از آن جمله‌اند: دون بنگز، تونی بنونوتو، آدریان بلو، برایان و ژاکلین، کیل پاتریک، گَرِگوری کوپل، سوزان جکسون و دبی رنی. مأخذ: GEDPD, Vol. 1, P. 421-422. دونالد بنگز ترجمه محبوبه مرشدیان |
| تاریخ ثبت در بانک | 23 شهریور 1399 |