| کد | jr-29747 |
|---|---|
| عنوان اول | پیرگوشی |
| عنوان دوم | تأثیر افزایش سن در شنوایی |
| نویسنده | صادق جعفرزاده |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد اول |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| محل چاپ مجموعه | تهران |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 321 |
| شماره صفحه (تا) | 322 |
| زبان | فارسی |
| متن |
پیرگوشی، تأثیر افزایش سن در شنوایی. بیشتر افراد در سنهای بالا از کاهش شنوایی رنج می‌برند. این بیماری اولین بار به وسیله تویب در 1849 گزارش شد. بسیاری از کارشناسان عقیده دارند که حداقل قسمتی از این کاهش شنوایی تنها به علت فرآیند افزایش سن روی می‌دهد و به نویزهای مرکب یا دیگر نویزهای محیطی, بستگی ندارد. به هر حال در ناحیه دور‌افتاده سودان افرادی در سنین بالا دارای شنوایی تقریباً نرمال هستند. شناسایی و مطالعه پیرگوشی مشکل است, زیرا نویز همانند تغذیه, فشار خون, بیماریهای سیستمی, عوامل ژنتیکی, دیابت یا سیگار می‌تواند بر روی آستانه‌های شنوایی تأثیر بگذارد. این بیماری در مردان بیشتر است. کاهش شنوایی از نوع حسی عصبی و قرینه است. سختی در تشخیص گفتار، شایع‌ترین مشکل پیرگوشی است. با افزایش سن احتمال تجربه بیماریهای مزمن افزایش می‌یابد. هشتاد درصد افراد بالای 65 سال حداقل یکی از بیماریهای مزمن را تجربه کرده‌اند. رایج‌ترین بیماری, آرتریت, فشار خون بالا و کاهش شنوایی است. این سلسله مراتب, برای افراد بالای 75 سال نیز مشابه, است، اما به هرحال شیوع هر یک از این بیماریها به طور چشمگیری افزایش می‌یابد. پیش‌بینی می‌شود که در سال 2050 نزدیک به شصت درصد افراد مسن دارای کاهش شنوایی باشند. اولین تغییرات وابسته به سن که در گوش خارجی رخ می‌دهد, کاهش الاستیسیته و استحکام گوش است. غدد چربی و سرومن مقداری از توانایی ترشحی خود را از دست می‌دهند و از مقدار چربی داخل کانال کاسته می‌شود. در نتیجه پوست خشک و نسبت به شکسته شدن مستعدتر می‌شود. سخت شدن سرومن می‌تواند به علت افزایش فعالیت غدد سرومن در بخش غضروفی, تخریب فیزیکی به وسیله سمعک, استفاده مکرر از گلوله‌های پنبه‌ای یا به علت تولید سرو من خشک‌تر و غیرچسبناک‌تر رخ بدهد. گوش داخلی نیز نسبت به افزایش سن حساس است. اجزای گیرنده, عصب, رگ سیناپسهای مکانیکی و حمایتی در معرض تأثیرات افزایش سن قرار می‌گیرند. ارگان کرتی ساختاری است که بیشترین استعداد را در این زمینه دارد. یکپارچه‌ترین تغییرات پاتولوژیک که در اثر پیری به وجود می‌آید, ضایعات عصبی هستند. این بیماری می‌تواند در هر سنی آغاز شود, اما به هر حال تا زمانی که واحدهای عصبی از دست رفته، کمتر از مقداری باشد که برای شنوایی مورد نیاز باشد, کاهش شنوایی مشخص نمی‌شود. آستانه‌های تن خالص در افراد دارای پیرگوشی عصبی متغیر است و این آستانه‌ها تا زمانی که نزدیک به نود درصد عصب تخریب نشوند تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند. بنابراین, ضایعات عصبی گسترش می‌یابند و سرتاسر حلزون را در برمی‌گیرند و تخریب نرونها را کامل می‌کند و حتی ممکن است در سراسر عصب شنوایی به وجود بیاید. تخریب اعصاب محیطی اغلب با کاهش تعداد سلولهای هسته‌های حلزونی پشتی و شکمی همراه است. پیرگوش ترکیبی از دو یا چند پیرگوشی است و کاهش شنوایی با توجه به انواع متفاوت آن متغیر است و با نوع پیرگوشهایی که وجود دارد مرتبط است. با افزایش سن، ضخامت چینهای فوقانی تمپورال کاهش می‌یابد که در دیگر نواحی قشری مغز به وجود نمی‌آید. در حقیقت تغییرات وابسته به سن در سیستم عصبی به یک شکل نیست و از سوی دیگر در میان افراد مختلف, هسته‌های سیستم عصبی مرکزی شنوایی بسیار متغیراست. پژوهشی در 1990 بر روی هفتصد نفر نشان داد که شیوع ضایعات مرکزی شنوایی در افراد مسن ثابت شده است. آنها این موضوع را دریافتند که با افزایش سن این نوع پیرگوشی از 17 درصد در افراد 50 - 54 ساله تا 95 درصد در افراد بالای هشتاد سال افزایش می‌یابد. تعدادی از فاکتورها می‌تواند در مسن‌ترها باعث کاهش شنوایی شود. این شامل, نویزهای صنعتی, فاکتورهای ژنتیکی, تومور عصب هشتم, بیماریهای متابولیک مانند مشکلات کلیه, بیماریهای رگی, عفونت هستند. اخیراً مشخص شده است که بیماریهای قلبی عروقی با کاهش شنوایی در افراد مسن دارای ارتباط است. دانشمندان در 1996 رابطه‌ای بین بیماریهای عروقی و قلبی با کاهش شنوایی نمونه‌های بسیاری از افراد پیر پیدا کردند که آنها به ضایعات ناشی از نویز و دیگر بیماریهای مرتبط با شنوایی مبتلا نبوده‌اند. به ویژه این داده‌ها یک ارتباط چشمگیر بین فشار خون و ضایعات شنوایی s. n را نشان می‌دهد. پژوهشگران در 1993, اطلاعات چند گروه را تحلیل کردند تا رابطه بین کاهش شنوایی و بیماریهای عروقی و قلبی مشخص کنند. آستانه‌های فرکانسهای پایین ارتباط بیشتری با این بیماریها دارند که خبر از رابطه‌های متابولیک یا رگی می‌دهد. بیماریهای تأثیرگذار مانند افسردگی یا بیماریهای مربوط به عقل و حافظه مانند از دست دادن عقل در پیری با کاهش شنوایی ارتباط دارد. نیز، بی‌توجهی و گیجی که به افسردگی مرتبط است ممکن است اثر چشمگیری بر روی کاهش شنوایی داشته باشد. افت حساسیت شنوایی در فرکانسهای پایین در زنان با همان سن و سال بیشتر است. ضایعات فرکانسهای پایین در زنان بیشتر به علت بیماریهای خاص زنانگی است. مأخذ: شکست سکوت, ش 8، زمستان 1382، 18- 21. صادق جعفرزاده |
| تاریخ ثبت در بانک | 3 خرداد 1399 |