| کد | jr-29221 |
|---|---|
| عنوان اول | بیماری گوش درونی و ناشنوایی |
| عنوان دوم | آسیب گوش داخلی و علل و پی‌آمدهای آن و نقش بیماریها در پیدایش ناشنوایی |
| مترجم | صدیقه شجاعیان |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد اول |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| محل چاپ مجموعه | تهران |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 295 |
| شماره صفحه (تا) | 296 |
| زبان | فارسی |
| متن |
بیماری گوش درونی و ناشنوایی، آسیب گوش داخلی و علل و پی‌آمدهای آن و نقش بیماریها در پیدایش ناشنوایی. بیماریهای گوش داخلی و ناشنوایی, بیماریهایی هستند که در عمق ساختار شنوایی یافت می‌شوند و از آنجا که بررسی عینی حلزون گوش, ناممکن است, تشخیص این بیماریها بسیار مشکل است. بیماریهای گوش درونی، شامل ناشنواییهای حسی ـ عصبی است که به علت مشکلات نادر, جداگانه مشخص کردن آنها, دشوار است. در واقع, تشخیص بسیاری از مشکلات عصبی ـ حسی (مانند بیماری منیرز) غیرممکن است. به هر حال, گوش درونی نسبت به بسیاری از مشکلاتی که گوش میانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد (مانند عفونت، تورم، جراحت و داروهای اتوتوکسیک), از خود حساسیتهای یکسانی بروز می‌دهد. آسیبها: آسیبهایی که به استخوان گیجگاهی وارد می‌شود, می‌تواند بر گوش درونی اثر بگذارد و دلیل معمولی برای ناشنواییهای حسی‌ـ عصبی باشد؛ چرا که در سه چهارم تصادفات, با اتومبیل, سر آسیب می‌بیند. ضربه خوردن به بخش پیشین یا پسین سر, می‌تواند باعث شکستگی جمجمه و در نتیجه, موجب ناشنوایی حسی‌ـ عصبی، سرگیجه و وزوز کردن گوش شود. ضربه شدید به سر نیز می‌تواند به اندام کورتی آسیب برساند. آسیب فشاری (تغییر ناگهانی فشار در هواپیما و یا شیرجه رفتن به عمق آب که باعث نامتعادل شدن فشار در گوش می‌شود), می‌تواند به حلزون گوش، غشاءهای پنجره‌های مدور و بیضوی یا غشاء ریسنر آسیب برساند و باعث ناشنوایی حسی ـ عصبی گردد. بیماریها: چندین صدمه سیستماتیک و همچنین, سندرمهای ژنتیک, شنوایی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. فشار خون بالا و دیگر اختلالات عروقی, به علت لَخته شدن خون در سرخرگ گوش درونی و یا خونریزی در حلزون گوش که به علت نقصان جریان خون, سلولهای مویی را تخریب می‌کند, می‌تواند باعث ناشنوایی ناگهانی حسی ـ عصبی شود. بیماری دیابت, به علت تخریب رگهای خونی و عصبهایی که گوش و مجرای درونی شنوایی را تأمین می‌کند، می‌تواند در شخص, ایجاد ناشنوایی حسی ـ عصبی کند. بیماران کلیوی که تحت درمان همودیالیز و پیوند کلیه قرار می‌گیرند نیز, اغلب دچار ناشنوایی حسی‌ـ عصبی می‌گردند. بیماریهای ژنتیک که باعث ناشنوایی حسی‌ـ عصبی می‌گردند, عبارت‌اند از: بیماری پاجت و بیماری آلپورت . سندرم کوگان که با تورم قرنیه و وزوز کردن گوش و ناشنوایی شدید حسی ـ عصبی همراه می‌شود، ناشناخته است. عفونت: عفونت لابیرنت (تورم گوش درونی) که توسط باکتریها و ویروسها از گوش میانی، مغز و جریان خون حمل می‌شود, می‌تواند مشکل ناشنوایی حسی‌ـ عصبی ایجاد کند. داروهای اتوتوکسیک: حلزون گوش و ساختار دهلیزی نسبت به تأثیرات داروهای اتوتوکسیک , به ویژه آنتی بیوتیکهای آمینوگیلیکوساید , که باعث ناشنوایی حسی ـ عصبی تدریجی و ناگهانی می‌گردند، حساس هستند. ناشنوایی‌ای که ناشی از داروهای اتوتوکسیک باشد, معمولاً نمی‌تواند بهبود یابد؛ چرا که این داروها به سلولهای مویی که احیا نمی‌شوند, آسیب می‌رساند و همچنین, به عصب شنوایی صدمه می‌زند. پیری: با بالا رفتن سن، سلولهای مو در اندام کورتی, شروع به منحط شدن می‌کنند و بنابراین, غشای پایه, سخت می‌شود. ناشنوایی حسی‌ـ عصبی که در افراد سالخورده پدیدار می‌شود، در ابتدا در سنین میانسال با فقدان درک شنونده در فرکانسهای بالاتر, مشاهده می‌شود. بیماری منیرز: بیماری منیرز , که لابیرنت غشاء مانند را متورم می‌کند, باعث ناشنوایی حسی‌ـ عصبی (معمولاً در یک گوش) و حملات ناگهانی وزوز کردن گوش می‌گردد. ناشنوایی, معمولاً در شنیدن صداها با فرکانس پایین، و بالا به طور یکسان, مشکلاتی را به وجود می‌آورد. علت بیماری منیرز, به رغم علل گوناگون مطرح شده, هنوز هم ناشناخته است. مأخذ: EDHD, P. 111. ترجمه صدیقه شجاعیان |
| تاریخ ثبت در بانک | 30 اردیبهشت 1399 |