| کد | jr-29075 |
|---|---|
| عنوان اول | برگمن، یوجین |
| عنوان دوم | نویسنده و آموزگار ناشنوای امریکایی |
| مترجم | حجت الله نیکویی |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد اول |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| محل چاپ مجموعه | تهران |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 240 |
| شماره صفحه (تا) | 242 |
| زبان | فارسی |
| متن |
برگمن، یوجین ، نویسنده و آموزگار ناشنوای امریکایی. در 1932، در پوسان لهستان به دنیا آمد. او که پسر صاحب یک فروشگاه پارچه‌فروشی بود، تا هفت سالگی، یعنی زمانی که آلمانیها لهستان را اشغال کردند، در یک محله یهودی‌نشین در پوسان، زندگی کرد. خانواده برگمن، در مدت یک ماه اشغال لهستان، خانه و کسب و کار خود را از دست دادند و مجبور شدند از آنجا به لودز ، که برای اسکان مجدد آنها در نظر گرفته شده بود، نقل مکان کند. او در یکی از نخستین روزهای اقامتش در محله یهودی‌نشین لودز، با یک گروه از سربازان آلمانی درگیر شد و یکی از آنها دسته یک تفنگ را با شدت به سر او زد. پنج روز بعد، او از حالت اغما بیرون آمد، در حالی که کاملاً ناشنوا شده بود. پس از مدتی، خانواده برگمن به ورشو نقل مکان کرد. در عرض چند ماه، آنها را دوباره در یک محله یهودی‌نشین جای دادند. پدرش، پساخ ، مدارک شناسایی جعلی تهیه کرد و به عنوان یک غیریهودی به زندگی در بیرون از محله یهودی‌نشین، ادامه داد. در حالی که هفته‌ای یک بار به طور قاچاق به آنجا غذا می‌برد تا همسر و سه پسرش را زنده نگه دارد؛ زیرا نازیها سعی می‌کردند تا آنها گرسنه بمانند. در ژوئیه 1942، پدر برگمن، از نقشه رایش برای فرستادن ساکنان محله یهودی‌نشین ورشو به اردوگاه کشتار جمعی تربلینکا آگاه شد. او پیغامی را که در میان تکه‌ای نان مخفی کرده بود، برای خانواده‌اش فرستاد و به آنها گفت که باید فرار کنند، خانواده برگمن، پس از رشوه دادن به یک سرباز آلمانی، به پدر پیوستند و از کشته شدن جان به در بردند. خانواده برگمن، چند ماه بعد، به سادگی از محله یهودی‌نشین زستو‌چوآ فرار کردند و به ورشو بازگشتند و تا آگوست 1944 در آنجا زندگی کردند. زمانی که خانواده‌اش در منطقه ولا اقامت داشتند، یوجین برگمن که در آن هنگام دوازده سال داشت، به یک گروه از سربازان شورشی، در جنگ با نازیها کمک می‌کرد. او چندین ماه در ساختمانهای بمباران شده زندگی می‌کرد و برای تأمین سربازان به جست‌وجوی غذا می‌پرداخت تا اینکه در ماه اکتبر، وقتی لهستانیها تسلیم شدند، دستگیر شد. برگمن، از اردوگاه زندان لامسدورف ، در سیلسیا ، به یک کارخانه در بروچویتز منتقل شد. او در ماه مِی 1945، توسط روسها آزاد شد. پدر و برادر بزرگ او هرگز پیدا نشدند، اما بعدها مردی به برادر او گفت که تیرخوردن آنها را دیده است. پس از دو سال اقامت در یک اردوگاه پناهندگان عمویش او و خانواده‌اش را به امریکا فرستاد. برگمن، در بروکلین واقع در نیویورک، دوره عمومی دبیرستان را به پایان رساند. او در سال 1951، یکی از هشت دانشجوی خارجی از 235 دانشجوی امریکایی در دانشکده گالودِت بود. وی در سال 1953، دوره کارشناسی در رشته ادبیات و زبانها را به اتمام رساند. پس از آن در 1971، مدرک کارشناسی ارشد زبان انگلیسی را از دانشگاه جرج‌تاون و در 1978، دکتری این رشته را از دانشگاه جرج‌واشنگتن گرفت. برگمن، پایان‌نامه‌اش را بر روی موضوع خویشتن جدا‌شده در ادبیات داستانی هاوثورن و داستایوفسکی متمرکز کرد. او از سال 1970 به بعد در دانشگاه گالودت مشغول به تدریس بوده است. برگمن، به عنوان یک محقق، با پنج زبان آشنایی دارد. او خودش زبان انگلیسی را در شانزده سالگی با تلاش برای خواندن داستان کوه جادویی اثر توماس‌مان و کمک گرفتن از یک فرهنگ لغت انگلیسی‌ـ آلمانی، آموخت. وی، زبان فرانسوی را در محله یهودی‌نشین ورشو با امانت‌گرفتن کتاب از یک کتابخانه، فراگرفت. برگمن، به دلیل تجربه مستقیم مواجه شدن با بدترین رفتار غیر‌انسانی، علاقه خاصی به نمایشنامه‌نویسان پوچ‌گرا، یوجین یونسکو و ساموئل‌بکت و درون مایه‌های اصلی آثار آنها، یعنی بیگانگی و بی‌ریشه‌گی دارد. او در اثر بدیع خود، تصمیم گرفته است که به موضوع از خود‌بیگانگی با نگاهی طنز‌آمیز بپردازد. برگمن، در سال 1981، با کمک برنارد براگ ، هنرپیشه ناشنوا، نمایشنامه «قصه‌هایی از یک ورزشگاه» را نوشت. این نمایشنامه، آنچه را که او «قلب دنیای ناشنوا» می‌نامد، توصیف می‌کند. این نمایشنامه، اساساً برای ناشنوایان و درباره آنها نوشته شده و در همه جا در میان ناشنوایان اجرا شده است و به دلیل پرداختن به موضوعات جامعه، موفقیت و طبقه اجتماعی، بسیار پرطرفدار بوده و جزئی از گنجینه بسیاری از گروههای نمایشی شده است. برگمن، همچنین در سال 1977، کتاب تجربه ناشنوایان را که در موضوع تجربیات تعدادی از شخصیتهای ناشنوا و نیز ناشنوایی در ادبیات بود، با کمک ترنتون باتسون دوباره منتشر کرد. زندگینامه خودنوشت برنارد براگ با عنوان درسهایی درباره خنده (1989) با زبان اشاره امریکایی برای برگمن قرائت شد و او آن را به زبان انگلیسی ترجمه کرد. او کتاب هنر برای ناشنوایان و کم‌شنوایان را نوشت و تا کنون در موضوعاتی از قبیل «وجوه منحصر به فرد و مستقل زبان اشاره امریکایی» و «چهره‌های ناشنوایان در ادبیات»، سخنرانیهایی ایراد و کتابهایی منتشر کرده است. برگمن، به عنوان سردبیر یا معاون سردبیر در گاهنامه‌ها و نشریات گوناگونی، از جمله: آموزش به زبان انگلیسی برای ناشنوایان، خلاصه مذاکرات متعلق به اولین گردهمایی دانشگاه گالودِت در موضوع پژوهش درباره ناشنوایی و فصلنامه موضوعی دستورالعملها فعالیت داشته است. مأخذ: DPAS, P. 35-37. ترجمه حجت‌الله نیکویی |
| تاریخ ثبت در بانک | 29 اردیبهشت 1399 |