| کد | jr-29068 |
|---|---|
| عنوان اول | باو، لیندا |
| عنوان دوم | خانم بازیگر و ناشنوای امریکایی |
| نویسنده | رابرت پنارا |
| نویسنده | هری جی لانگ |
| نویسنده | بونی میث لانگ |
| مترجم | محبوبه مرشدیان |
| مترجم | حجت الله نیکویی |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد اول |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| محل چاپ مجموعه | تهران |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 222 |
| شماره صفحه (تا) | 225 |
| زبان | فارسی |
| متن |
باو، لیندا ، خانم بازیگر و ناشنوای امریکایی . در 1945, در گارفیلد واقع در نیوجرسی، ناشنوا به دنیا آمد و والدینش نیز ناشنوا بودند. او به مدرسه ناشنوایان سن‌جوزف در برونکس واقع در نیویورک می‌رفت و سپس به مدرسه ناشنوایان مری کاتزنباخ در ترنتون در نیوجرسی منتقل شد و از این مدرسه, دانش‌آموخته شد. سپس با ثبت‌نام در دانشکده گالودِت , در رشته علوم کتابداری مدرک گرفت. او در هنرهای نمایشی, نقش فعالی داشت, و در این فعالیت بود که برای بازی در نقش پولی پیچوم , در «اپرای سه پنی » و همچنین, نقش اول زن در «گلچین رودخانه اسپون », مورد تحسین قرار گرفت. لیندا, پس از دانش‌‌آموختگی در 1968 به تئاتر ملی ناشنوایان دعوت شد؛ چرا که سال پیش در برنامه مدرسه تابستانی آن، شرکت کرده بود. ادموند والتر استریت نیز که از دانشکده گالودت دانش‌آموخته شده بود, به همین تئاتر پیوست. ازدواج آنان دو سال پس از این ماجرا, آنان را به نخستین زوج ناشنوایی بدل ساخت که با یک گروه حرفه‌ای همکاری می‌کردند. باو, تا 1986, در بسیاری از مجموعه نمایشهای تئاتر ملی ناشنوایان که در امریکا و در خارج از آن برنامه اجرا می‌کرد, در نقش اول و دوم, ظاهر شد و از میان موفقیتهای عمده وی, می‌توان موارد زیر را نام برد, خانم وِب در «شهرما »، کانینا در «ولپون »، بلیسا در «عشق میان دان پرلیمپلین و بلیسا در باغ »، لورتا در «جیانی شیکچی »، پولی در «او که سیلی خورد ». او در نقش پریسیلا , در پرنسس قدرت , تماشاچیان را مات و مبهوت کرد, آن هم با بازی ماهرانه و ملودرام خود در این نمایش کمدی متعلق به پاپ‌آرت و داستان فکاهی مصور که به کارگردانی ادموند والتر استریت, اجرا شد. در 1971 به عنوان میهمان، کار خود را در یک برنامه تلویزیونی بدون زیر نویس به نام «خیابان سسامی » آغاز کرد. در این برنامه با دستانش حرف می‌زد و با بیگ‌برد , کرمیت , و ارنی , ارتباط برقرار می‌کرد. در 1976, عضو دایمی محبوب‌ترین برنامه کودکان شد. او همانند همه شخصیتها در برنامه, نقش یک فرد معمولی را ایفا می‌کرد. باو, افزون بر این, در شکل‌گیری تئاتر, تأثیر بسزایی داشت. او از موسسان تئاتر کوچک ناشنوایان بود و بسیاری از تولیدات آن را, بازیگری و کارگردانی کرد. این تئاتر که به نام اِل. تی. دی. شناخته می‌شد, شادی و شگفتی را به کودکان در همه سنین, هدیه کرد. پس از موفقیت او در هفته کریسمس برادوی در 1972, نیویورک تایمز, آن را ارزنده‌ترین نمایش مخصوص کودکان در شهر نامید. باو, در 1973, پس از آزمون مخصوص نقش شخصیت ناشنوا, ملیسا هایلی , در طولانی‌ترین سریال شبکه تلویزیونی سی بی سی در «جست‌وجوی فردا», موفق بیرون آمد. او برخی مشکلات ناشنوایان را که از طریق زبان اشاره و لب‌خوانی ارتباط برقرار می‌کنند، در این نمایش به تصویر می‌کشید, باو به مدت 26 هفته قلب میلیونها بیننده تلویزیون را تسخیر کرد و به شنوایان کمک کرد تا درک بهتری از ناشنوایان و ناشنوایی داشته باشند. همچنین او با ظاهر شدن روزافزون در پُربیننده‌ترین ساعات تلویزیون, روشنگر راههای جدیدی برای ناشنوایان بود. وی در نمایش دیک کاوت در شبکه پی بی اِس و در مجموعه اتوبوس در شکبه اِی بی سی به عنوان هنرپیشه میهمان به اجرای نقش پرداخت؛ در تئاتر ملی ناشنوایان نیز فعالیت داشت. افزون براین, در نقش جیم در کریسمس یک کودک در ولز بازی کرد. این برنامه ویژه شبکه سی بی اِس در هفته کریسمس 1973 در سراسر کشور پخش می‌شد. باو, در 1974, به همراه مارلو توماس , به دلیل فعالیت چشمگیر خود در تلویزیون, مفتخر به دریافت جایزه ایتالیایی‌ـ امریکایی آمیتا شد. عکس باو, اغلب در مجله خیابان سسامی در حالی به تصویری درمی‌آمد که در حال نشان دادن اشاره‌های نمایانگر کلمات و یا هجی کردن الفبای دستی با انگشت بود. در 1980, مجله خیابان سسامی و تئاتر ملی ناشنوایان, در انتشار کتابی به نام لذت زبان اشاره به همراه لیندا باو , با یکدیگر همکاری کردند. بدین ترتیب, باو, با برقراری ارتباط به وسیله اشاره به کودکان کمک کرد تا با فرهنگهای مختلف جامعه امریکا بیشتر آشنا شوند و در عین حال, وجهه ناشنوایان را تعالی بخشید. باو, همچنان در تئاتر زنده نیز فعالیت داشت. در بین سالهای 1980 تا 1982, وی بازیگر جانشین و بدل همکار خود در تئاتر ملی ناشنوایان, یعنی فیلیس فرلیچ بود, در نقش سارا نورمن در نمایش «فرزندان خدای کوچک‌تر ». این نمایش برادوِی, برنده جایزه تونی شد. هنگامی که شرکت گردش ملی تشکیل شد, باو را به عنوان قهرمان زن ناشنوای نمایش در تئاترهای مهم اجرا شده در سراسر امریکا و کانادا اعلام کردند. در پاییز 1979, باو, در تور جهانی تئاتر ملی ناشنوایان, نقش مهمی ایفا کرد. دیدار این گروه تئاتر از ژاپن, اوج فعالیتهای تور بود. تتسوکو کورویاناگی , چهره سرشناس ژاپنی در تلویزیون, صحنه تئاتر و پرده سینما, پیشاپیش, این رویداد را تدارک دیده بود. او از دیوید هینز , موسس و کارگردان هنرمند تئاتر ملی ناشنوایان و همچنین باو, دعوت کرده بود که به ژاپن بیایند و در نمایش تلویزیونی او به نام اتاق تتسوکو , به ایفای نقش بپردازند. بعدها تئاتر ملی ناشنوایان, نخستین اجرای خود را در مرکز مشهور شینجوکو بونکای توکیو , روی صحنه آورد. در این نمایش, ولی‌عهد و همسرش, و همچنین شاهزاده هیتاچی , به عنوان تماشاگر حضور داشتند. دو سال بعد, ژاپنیهای ناشنوا، موفق به تأسیس تئاتری حرفه‌ای در کنار تئاتر ملی ناشنوایان شدند. گردش به دور جهان, به باو و هیز کمک کرد تا یکی دیگر از اهداف تئاتر ملی ناشنوایان را تحقق بخشند. به عبارت دیگر, تبادل موفقیت‌آمیز تجارب فرهنگی در زمینه هنرهای نمایشی میان ناشنوایان امریکا و سایر کشورهای دیگر. در 1979 و در سه سال بعد، ژاپن، ده دانش‌آموز ناشنوا را برای شرکت در برنامه مدرسه تابستانی تئاتر ملی ناشنوایان به امریکا فرستاد. لیندا باو, با داشتن طیف گسترده‌‌ای از علایق در تئاتر و تلویزیون, خود را به عنوان یکی از موثرترین زنان در زمینه هنرهای نمایشی معرفی کرد. افزون بر این به عنوان عضو بنیانگذار تئاتر ملی ناشنوایان و تئاتر کوچک ناشنوایان, همواره به این افتخار می‌کرد که راه را برای هنرپیشگان ناشنوا, هموار کرد. در 1984 تقریباً در سراسر جهان, آثار و کارهای او شناخته شده بود و اگرچه در آن زمان, بیشتر به عنوان مشاور در تئاتر ملی ناشنوایان فعالیت می‌کرد, به طور کلی, به عنوان نماینده رسمی و پُرطرفدار این تئاتر باقی ماند. او دو کتاب مشهور نشاط زبان اشاره و مقدمات زبان اشاره از تولیدات شرکت سسامی استریت و برنامه تلویزیونی «برایم داستانی با اشاره بگو » را سامان داد که این آخری، هم جایزه حرکت در تلویزیون کودکان و هم جایزه فیلم برگزیده والدین را در 1988 برد. باو, همچنین با اجرای مستندی که درباره شورای عالی ناشنوایی شهر لس‌آنجلس تهیه شده بود، برای شبکه بیاند ساوند که برای ناشنوایان, برنامه تلویزیونی می‌ساخت, کار آزاد و رایگان انجام می‌داد. در 1991، با شوهرش، ادواتر استریت , که مدیر هنری بود, نمایش «بازی کمند» » را کارگردانی کرد که در تلویزیون سی ان ان تحت پوشش خبری بین‌المللی قرارگرفت. این نمایش که پیش از آن، توسط دی. ال. کوبورن ساخته و برنده جایزه پولیتزر شده بود، در نسخه باو, خصوصاً به دلیل دانش ترجمه دقیق و گیرا به زبان اشاره امریکایی، مورد تحسین قرار گرفت. در 1992، باو به کمکهای فراوانش به دنیای هنرهای نمایشی و پیشرفت ناشنوایان در این عرصه, مفتخر به دریافت جایزه موفقیت هنری برنارد براگ شد. شانزده سال بازی باو در برنامه خیابان سسامی در نقش لیندای کتابدار، عاملی مهم در ایجاد دسترس به تلویزیون آموزشی برای کودکان ناشنوا، رشد آگاهی و هشیاری در همه کودکان و ایجاد شرایط مناسب برای استفاده دایمی از استعدادهای ناشنوایان در رسانه همگانی قلمداد شده است. مآخذ: DPAS, P. 47-50; GEDPD, Vol. 1, P. 145-146. رابرت پنارا ؛ هری جی. لانگ ؛ بونی میث لانگ ترجمه محبوبه مرشدیان؛ حجت‌الله نیکویی |
| تاریخ ثبت در بانک | 29 اردیبهشت 1399 |