مقاله مجموعه

کد jr-29065  
عنوان اول بالانتین، دونالد ال  
عنوان دوم پژوهشگر، استاد دانشگاه و جراح تجربی ناشنوای امریکایی  
مترجم محمدهادی سهرابی  
عنوان مجموعه دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد اول  
نوع کاغذی  
ناشر موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم  
محل چاپ مجموعه تهران  
سال چاپ 1388شمسی  
شماره صفحه (از) 218  
شماره صفحه (تا) 220  
زبان فارسی  
متن بالانتین، دونالد ال. ، پژوهشگر، استاد دانشگاه و جراح تجربی ناشنوای امریکایی.
در هشتم نوامبر 1922, در پکن، پایتخت چین به دنیا آمد. پدرش نماینده قسمت شرق دور در یک بانک امریکایی بود. او چند ماه پس از تولد, به دلیل تشدید ذات‌الریه, پس از یک عمل جراحی که روی شکمش انجام گرفت, ناشنوا شد. والدین او به دلیل فرصتهای کم تحصیلی برای دانش‌آموزان امریکایی در آسیا، تصمیم گرفتند که او را در سیزده سالگی به امریکا بفرستند.
بالانتین, به آکادمی آرچمیر در دلاور و به مدرسه مقدماتی کانتربری در کانتیکت رفت. رئیس مدرسه کانتربری از پذیرش او اقتناع می‌کرد؛ اما اصرار مادرش آنها را متقاعد کرد که فرصتی به او بدهند. در سالهای پیش از حمله به بندر پِرل , بالانتین, هر تابستان با کشتی اقیانوس‌‌پیما به هنگ‌کنگ برمی‌گشت و سود تجارت به دست آمده در سفر, به او کمک کرد تا از جهت مالی, استقلال یابد. پس از پایان تحصیل در آرچمیر, بالانتین به مطالعات خود برای گرفتن مدرک کارشناسی شیمی از پرینستون و نیز مدرک کارشناسی ارشد بیولوژی و دکتری تخصصی بیولوژی حیوانات از دانشگاه کاتولیک امریکا در واشنگتن, ادامه داد. او همچنین به مطالعه زبانهای فرانسوی، آلمانی و روسی پرداخت. او دوستان بسیاری در دانشگاه داشت و با دادن کاغذ کاربُن به بهترین جزوه‌نویس هر کلاس، جزواتی بسیار عالی تهیه می‌کرد. به رغم صلاحیت بسیار او به عنوان دانشجوی دوره مقدماتی پزشکی در پرینستون، نتوانست از هیچ مدرسه پزشکی پذیرش تحصیلی بگیرد طرد مکرر او به دلیل ناشنوایی‌اش بود.
بالانتین تا 25 سالگی هرگز ناشنوای دیگری را ندیده بود. در سالهای 1946 تا 1948, در حالی که بالانتین, مشغول مطالعه در دانشگاه کاتولیک بود، از دانشگاه گالودت, درخواست تدریس پاره‌وقت کرد. در این زمان, او زبان اشاره را فراگرفت. پس از تکمیل شدن تحصیلات مقطع دکتری و ازدواج در 1952، دوره کاری خود به عنوان دستیار محقق در انگل‌شناسی در آزمایشگاههای اسکویب در نیو برانسویک . در نیوجرسی را آغاز کرد. او بعدها در موسسه بیماران روان‌درمانی شیکاگو در ایالت ایلینویز, استخدام شد. او در آنجا مطالعاتش درباره آثار انگلها بر روی زنان آبستن را ادامه داد.
بالانتین, از 1945، به همکاری با دکتر جان مارکوس کانوِرز پرداخت که بنیانگذار و مدیر موسسه جراحی پلاستیک در مرکز پزشکی دانشگاه نیویورک بود. وی, بیش از 35 سال در آنجا مشغول تحقیقات مهم بر روی پوست و پیوند اعضا بود. او همچنین, در 1958 در آزمایشگاههای یادبود روسکو. بی. ‌جکسون در بندر بار واقع در ماین , مشغول تحقیق بود. او همچنین بین سالهای 1966 تا 1969, چندین جایزه از بخش کمک هزینه‌های تدریس صندوق یادبود میلبانک در بیولوژی پیوند اعضا به دست آورد.
بالانتین, یک روش تدریس منحصر به فرد به وجود آورد. به دلیل اینکه بسیاری از دانش‌آموزان خارجی که برای پژوهش و فراگیری علم پزشکی به موسسه جراحی پلاستیک می‌آمدند, لهجه داشتند، کانورز متوجه شد مهارتهای لب‌خوانی بالانتین, برای او امتیازی به شمار می‌آید. بنابراین مسئولیت آموزش دادن به بسیاری از دانشجویان، داوطلبان آموزش پزشکی، همکاران, پروفسورها و جراحان سیار, به عهده بالانتین گذاشته شد. لب‌خوانی, در عین سخت بودن, در مواقعی که ارتباط شفاهی فهمیده نمی‌شود، ممکن است سودمند باشد. به ‌رغم طرد از مدارس پزشکی، او مسئول آموزش اصول و روشهای جراحی ترمیمی پلاستیک و سیاهرگهای کوچک به فیزیکدانان و جراحان شد.
بالانتین، همچنین به واسطه آزمایش بر روی حیوانات آزمایشگاهی، شیوه جدیدی از پیوند پوست و کلیه انسان را گسترش داد. در دهه 1970, با ظهور و گسترش فنون جراحی ریز در زمینه جراحی پلاستیک، به دلیل مهارتهایش در این فن, شهرتی بین‌المللی کسب کرد.
بالانتین, با بهره‌گیری از میکروسکوپهای قوی با مقیاسهای حساس و ابزارهای دقیق، پزشکانی را پرورش داد که به هزاران نفر کمک کردند تا استفاده دوباره از اعضایشان را به دست آورند. فنون او همچنین برای کاهش کوری چشم در اثر دیابت و معالجه تومورها استفاده می‌شود. او در زمان تصدی مسئولییت، به عنوان پروفسور جراحیهای جدید و بدیع و مدیر پژوهش جراحیهای ریز و مربی آزمایشگاههای موسسه جراحی پلاستیک در مرکز پزشکی دانشگاه نیویورک، برای برگزاری سخنرانیهای علمی و شرکت در سمینارها, بارها به اروپا و دیگر کشورها دعوت ‌شد. او چهار کتاب را به تنهایی و یا با همکاری دیگران, تألیف کرد و بیش از 120 مقاله علمی در موضوعاتی از قبیل: پیوندهای پوستی، خون‌رسانی پوستی، تحقیق روی سیلیکون سیال و پیوند کلیه‌ای در نشریات پزشکی امریکا، انگلستان و آلمان منتشر کرد. علاقه‌مندیهای مهم پژوهشی او در بیولوژی پیوندی، درمان زخم و انگل‌شناسی, وی را به فعالیت در مراکزی همچون: موسسه جراحی ترمیمی پلاستیک امریکا، موسسه امریکایی پیشرفت علوم ، انجمن پیوندی و جامعه زیست‌شناسی سرمایی ، که او در شورای سردبیری آن کار می‌کرد، سوق داد. او همچنین در سازمانهای اجتماعی فعال بود و با دیگر دانشمندان ناشنوا در انجمن ناشنوایان حرفه‌ای امریکا، اپسد ، همکاری می‌کرد. او سمت معاون رئیس را داشت و رئیس کمیته تحقیق آن انجمن بود. وی همچنین در کمیته مالی تدارکات فعال بود و در شورای مدیریت سازمان حمایت از ناشنوایان در نیوجرسی و اداره برنامه‌ریزی تحصیلی نیوجرسی برای سلامت ذهنی ناشنوایان، خدمت می‌کرد. بالانتین، در 1981، نخستین دریافت کننده جایزه سخنرانی یادبود ادمون لیون شد که در موسسه تکنیکی ملی ناشنوایان در موسسه فناوری روچستر به او اهدا شد. او همچنین نخستین دریافت کننده جایزه آموس کندال تقدیم شده از سوی کمیته صندوق فرهنگی لورنت کلرک در دانشکده گالودت در 1979 بود. نیز در 1983 از انجمن دانش‌آموختگان امریکایی دانشگاه کاتولیک ، جایزه موفقیت برجسته را در زمینه پژوهشهای پزشکی، دریافت کرد. بالانتین در یکم سپتامبر 1990، پروفسور افتخاری در مرکز پزشکی دانشگاه نیویورک شد و به نوشتن مقالات و پرورش پزشکان تازه‌کار، فیزیکدانان و جراحان در فنون کاربردی جراحی سیاهرگهای ریز، ادامه داد.
مأخذ:
DPAS, P. 21-24.
ترجمه محمدهادی سهرابی  
تاریخ ثبت در بانک 29 اردیبهشت 1399